Memphis Depay is weg. Laten we daar met z’n allen heel blij om zijn

Eindelijk. Zes uur lang heb ik deze maand tegen dat idiote baardje zitten aankijken en eindelijk keert het huiswaarts. Het hangt aan het gezicht van Memphis Depay en ik ben er nog steeds niet over uit aan welk van beide ik de grootste hekel heb.

Wat vraagt zo’n gekskap aan zijn barbier, want reken maar dat Depay allang niet meer zelf het scheermes ter hand neemt – misschien maar goed ook, want wie weet waar je dan uitkomt; het enige wat men van hem terugvindt is een plas bloed met daarin wat plukjes haar en één heel dikke nek. “Doe mij maar de strontzatte-kebab-om-halfvier-’s-nachts-look, maar dan met haar in plaats van andalouse. Wat? Ja, tot halfweg de wangetjes. Klooi maar net zolang aan tot die neus niet meer opvalt.”

Ik zag ooit een soortgelijke look toen ik met tante Bea op een broeierige zomerdag bloemen ging plukken.

Zodra de scalp meer aandacht vraagt dan de wedstrijdvoorbereiding ben je verloren. Men richt de blik niet langer ten gronde, daar waar het moet gebeuren, maar gaat het hogerop zoeken. Bij voetballers echter is net daar doorgaans weinig te vinden. Abel Xavier was een degelijke rechtsachter tot hij bij Everton zijn passie voor maquettes op zijn eigen kapsel begon te betrekken. Gareth Bale zelfs een van de beste spelers ter wereld en kijk hoe hij er nu bij loopt. Die man is op meer dan één vlak het spoor bijster. Ruim twee weken lang zijn we op dit EK geteisterd door geblondeerde stumperds en hoevelen onder hen staan in de achtste finale? Die Engelse onnozelaar en dat zal het zo’n beetje zijn. Want goede smaak, daarvoor moet je het Kanaal over.

Heb je Eden Hazard ooit een dergelijke idioterie weten uithalen? Xavi? Iniesta? Pirlo? Zidane? Bergkamp? Rivaldo? Maradona? Pelé? Ceulemans? Messi heel even, en op sommige nachten is mijn kussen er nog steeds om in tranen gedrenkt. Depay (ik weiger hem Memphis te noemen, want een speler die zijn voornaam op zijn shirt laat drukken is een lul en dan gaat deze jongen vijftien jaar lang lekker hard zijn best doen om hem bij zijn achternaam te noemen, in elk gesprek, of het nu over voetbal gaat of niet, in eender welke situatie, op een begrafenis, midden in het liefdesspel, tijdens een colonoscopie: ‘Vind jij die Depay ook zo’n lul?’) heeft al zeker twee, drie verschillende looks gehad! En dan spreek ik nog enkel van het baardje!

Depay is weg en laten we daar met z’n allen vooral heel blij om zijn. Nederland bakte er niets van, je zag het al tegen Oekraïne, en dat lag aan het baardje. Je trapt als verdediger de bal naar voren en hervat het staren. Gekke sikjes, blonde haren; een beetje mandekker behapt zoiets niet, die raakt in de war en slaat aan het flateren.

Wil België ver komen, dan laat het Carrasco op de bank.