Een ochtend in het spoor van Corinne Poulidor, mama van Mathieu van der Poel: “Een mix van vreugde en tristesse”

“Wat schrijft L’Équipe?”, wil Corinne weten van haar man Adrie van der Poel. De ouders van Mathieu van der Poel zijn uitgenodigd in het Village Départ. De plaats waar Raymond Poulidor tientallen jaren doorbracht, als een meereizend souvenir van de Tour-caravaan. Een dag na de gele trui van hun zoon zijn haar emoties weer onder controle. “Ik heb mezelf voorgenomen niet te wenen. Ik heb zondag al te veel geweend. Die zege van Mathieu zorgde voor een mix van vreugde en tristesse. Eerst heel blij, dan verdrietig omdat mijn vader er niet bij kon zijn. Dan wéér blijdschap, terug nostalgie. Het ging heel de tijd heen en weer.”

Dat ligt aan haar natuur. Ze is emotioneel van nature - zoals haar vader wanneer die over zijn kleinzoons sprak. De koers zelf laat ze vaak links liggen. “Ik kan niet naar tv kijken op dat moment. Daar ben ik te nerveus voor. Het doet te veel met me.”

Begrijpelijk. Haar zoon beoefent een sport waar wel elke dag iemand aan zestig kilometer per uur tegen het asfalt gaat. Gelukkig is er nog de start. Daar gaat het traag. Die wil ze graag zien. Alleen vindt ze het lastig een goed plaatsje te vinden. Nergens is er nog een plaatsje vrij, dus loopt Corinne honderd meter verder. “Niet te ver, Corinne!”, roept Adrie. Waarop zij: “Maar ik zie hier niks, Adrie. Ik wil Mathieu zien”

Uiteindelijk vinden ze toch een plekje. Wanneer het startschot gegeven wordt, sluit vriendin Roxanne nog aan. Ze haalt haar gsm boven om de eerste meters van Van der Poel te filmen en schreeuwt heel luid: “Komaan Mat!” Nadat het peloton is gepasseerd, schudt ze met haar handen. “Ik heb echt kiekenvlees, jongen!”

Mama Corinne staat vlak naast haar en geniet in stilte. “Dit was echt Mathieu zijn doel. De gele trui pakken voor zijn papy. Dit raakt me zo.”