"Bezoek Dewinter aan Syrië is manier om in eigen land in de aandacht te blijven"

Dewinter trok naar Syrië om zijn ideologische boodschap te brengen, zegt De Vadder. "De boodschap die hij wil brengen is dat Syrië en het regime van Assad de laatste poort vormen tegen de radicale islam. Als die dam zou breken dan staat die radicale islam meteen aan de poort van Europa, en radicale islam dat staat voor hem gelijk aan terrorisme."

Maar meer nog dan ideologisch, moet de reis van Dewinter gezien worden als een teken dat er nog steeds een hevige tweestrijd woedt binnen de uiterst rechtse partij, aldus De Vadder.

"Die strijd tussen de twee stijlen is er altijd geweest: enerzijds de conservatieve, rustige stijl van Gerolf Annemans en aan de andere kant de provocerende stijl van Dewinter. Toen de partij nog heel hoog scoorde bij de verkiezingen konden die twee stijlen naast elkaar bestaan."

"Maar de dingen zijn veranderd in 2014 toen de partij onder de 10 procent dook. Annemans is naar het Europees Parlement getrokken en probeert daar sindsdien aansluiting te vinden bij de Europese context van rechts-populistische partijen en politici als Geert Wilders, Frauke Petry en Marine Le Pen. Politici die momenteel het wind in de zeilen hebben."

"Dewinter probeert met zijn bezoek de aandacht te trekken, hij wil provoceren en tonen dat hij nog in leven is." Net zoals met zijn bezoek aan de extreemrechtse Griekse partij Gouden Dageraad, een tijd geleden.

Provoceren doet Dewinter alleszins met zijn bezoek aan Syrië en zijn ontmoeting daar met president Bashar al-Assad. Dewinter kiest in het conflict partij voor die laatste. Dat het regime zijn eigen bevolking bombardeert, noemt hij "collateral damage".

"Spijtig genoeg waren bombardementen nodig", stelt Dewinter in een interview met journalist Jens Franssen "Men wint geen oorlog met resoluties van de VN of moties te stemmen in het Belgische parlement. Een oorlog wint men op het terrein. Tegen brutale barbaren zoals IS is er blijkbaar geen andere methode mogelijk."

"Niet alle middelen zijn goed", geeft Dewinter toe. "Er zijn oorlogsmisdaden gepleegd, wellicht aan beide kanten. Dit is een vuile oorlog. Maar ik weet wel onder welk regime ik zou willen leven. En laat ons duidelijk zijn, onze bondgenoten staan aan de kant van het Syrische regime en niet aan de kant van Al Qaeda of IS."

De vele duizenden burgerslachtoffers noemt Dewinter "martelaren", "mensen die gestorven zijn voor hun zaak".

Bij een bezoek aan een vluchtelingenkamp zegt Dewinter "duizend keer meer respect te hebben voor deze mensen dan voor de anderen die gevlucht zijn en uiteindelijk eieren voor hun geld gekozen hebben in Europa."

Als de omstandigheden hem daartoe zouden verplichten dan zou Dewinter ook zijn lot aanvaarden en een plaats aanvaarden in het vluchtelingenkamp, zegt hij.

Op de vraag waar hij dan concreet zou slapen, antwoordt hij: “op de vraag die mij toebedeeld wordt, ik ben hier niet op een Temptation Island voor vluchtelingen. Ik kom hier kijken naar de situatie en die is erbarmelijk. De Europese Unie moet helpen in de plaats van sancties te nemen."

"Assad is geen vriend", benadrukt Dewinter. "Het Syrische regime is een bondgenoot tegen IS, niet meer en niet minder."