“Wij verzamelden op dit toernooi al het meeste balbezit, maar ook Italië heeft graag de bal. Dat zal de eerste slag zijn om te winnen”, aldus Spaans bondscoach Luis Enrique voor de halve finale. Die strijd wonnen de Spanjaarden alvast, want zij eisten vanaf de eerste minuut het balbezit op. Na de eerste helft had Spanje dan ook 66% balbezit en telde het al dubbel zoveel passes dan de Italianen. Toch was het Italië dat de eerste kans kreeg. Barella mikte op de paal, maar schoot vanuit buitenspelpositie.

Spanje tikte onverminderd verder en kreeg ook al snel mogelijkheden. Voorin had Enrique voor een verrassing van formaat gezorgd. Er was geen spoor van Alvaro Morata, wel Oyarzabal stond voor het eerst dit EK in de basis. Hij week uit naar rechts, terwijl Olmo zo als diepste man fungeerde. Een gedurfde tactische zet van Enrique, die kansjes opleverde. Oyarzabal kreeg een prachtige doorsteekpass van Pedri, waardoor hij alleen voor Donnarumma stond, maar zijn controle was niet goed genoeg. Olmo had dan weer ook ei zo na de 0-1 aan de voet, maar Donnarumma schudde de zoveelste redding uit zijn mouwen. Even later geraakte diezelfde Olmo niet voorbij Chiellini. Oyarzabal trapte daarna een bal bijna het sta­dion uit. Spanje was de betere ploeg.

Italië kwam daarentegen minder aanvallend voor de dag dan in de eerdere wedstrijden dit EK. Het anders zo sterke Italiaanse middenveld kreeg geen poot aan de grond en dus kozen de Italianen snel voor de lange bal. Die vond echter zelden zijn bestemmeling. De Italianen probeerden het in de rug van de Spanjaarden. Slechts twee keer lukte dat in de eerste helft. Na een een-tweetje tussen Insigne en Emerson, de vervanger van de geblesseerde Spinazzola op de linksachter. Hij legde af naar Immobile om de uitgekomen Simon te verschalken, maar Immobile gaf op zijn beurt de bal aan Barella die het leer verloor. Emerson versierde dit seizoen bij Chelsea amper zeven basisplaatsen over alle competities heen, maar kon dat tegen Spanje best goed verstoppen. Hij tekende op slag van rust voor de beste Italiaanse mogelijkheid toen hij overlapte met Insigne op de linkerflank. Zijn schot vanuit een scherpe hoek spatte uiteen tegen de lat.

Counter uit boekje

De Italianen stonden net voor ze opnieuw het veld op mochten voor de tweede helft nog duchtig te discussiëren in de catacomben van Wembley. Ze hadden elkaar klaarblijkelijk weer op scherp gezet, want plots voetbalden ze beter mee in een aangename tweede helft. Busquets haalde de trekker over, maar zijn poging zoefde over. Chiesa pakte aan de overkant uit met een laag schot. Het ging goed op en neer.

Intussen stond Berardi klaar aan de zijlijn om in te vallen. Was het de bedoeling dat hij Chiesa kwam vervangen? We zullen het nooit weten. Alsof Chiesa de hete adem van Berardie voelde, wilde hij zich nog eens bewijzen en ontbond hij plots zijn duivels. Donnarumma zette een razendsnelle counter op, die via Verratti en Immobile tot bij Chiesa kwam. De aanvaller krulde het leer zonder twijfelen voorbij Unai Simon. 1-0 en de Italiaan mocht prompt blijven staan. Immobile moest wel naar de kant.

Cavafles ontkurkt

Spanje behield de tactiek en tikte nog steeds onverminderd de bal rond, belegerde het Italiaanse strafschopgebied en verdiende de gelijkmaker. Maar de kurk leek weer op de spreekwoordelijke cavafles, waar Enrique het enkele dagen geleden over had, te zitten. Pedri strooide nochtans met passes, maar scoren lukte niet. Ferran Torres en Oyarzabal misten hun kansen. Morata werd dan maar in de strijd gegooid. Uitgerekend hij slaagde erin om de fles alsnog te ontkurken. In de 79ste minuut zette hij een een-tweetje op met Olmo. Morata sneed zo voorbij de ervaren Italiaanse defensie en klopte Donnarumma. 1-1 en alles te herdoen.

Geen van beide ploegen kwam nog tot scoren en dus gingen we de verlengingen in. Voor Spanje al de derde dit toernooi, maar ze hadden er nog steeds zin in. Pedri was aartsgevaarlijk met een vrije trap. Donnarumma redde, terwijl Morata zijn kans schoon zag in de rebound. Zijn schot week echter af. Italië kwam goed weg. Spanje bleef de gevaarlijkste ploeg in die eerste helft van de verlengingen. Donnarumma kon een center van Gerard Moreno nog net voor de neus van Morata wegduwen. De rebound was voor Llorente, maar Bonucci stond in de baan van het schot. De frisse Llorente op de Spaanse rechterkant was een gesel voor Chiesa die stikkapot zat. Zijn lage voorzet werd door Bonucci in extremis weggewerkt. De Italianen zakten alsmaar verder in en konden nu helemaal geen bal meer bijhouden. Wat een verschil met de vorige wedstrijden van de Azzurri. In de tweede verlenging werd Chiesa dan toch uit zijn lijden verlost en kon Italië plots nog eens counteren. Dit keer was de tegenaanval net niet zuiver genoeg. Toch hadden ze plots hun tweede adem gevonden. Een schot van Berardi werd eerst afgeblokt. Even later scoorde hij wel de 2-1, maar hij vertrok vanuit buitenspel en dus ging het Italiaanse feestje niet door. De energievaten van beide ploegen liepen leeg. Spanje kon geen aanval meer in elkaar knutselen, Italië geen kon geen counter meer afwerken. In de strafschoppen trok Italië aan het langste eind. De onfortuinlijke Alvaro Morata miste zijn strafschop.

Spanje neemt zo geen revanche voor de uitschakeling door Italië op het vorige EK. Een wedstrijd wordt niet gewonnen met statistieken of met balbezit.