Mikkel Damsgaard is een fenomeen wiens ster net als die van Denemarken schitterde op dit EK. Zowel hij als de hele Deense ploeg kleurden dit kampioenschap op vele verschillende manieren. Ook tegen Engeland had Denemarken bijvoorbeeld opnieuw opvallende varianten op stilstaande fases in petto. Zowel bij de corners als bij de vrije trappen stonden ze op een hoopje en konden de Engelsen niet anders dan hetzelfde doen. Een raar gezicht dat niet meteen tot gevaar leidde, dus had Damsgaard iets anders in gedachten. Hij knalde een vrijschop iets voorbij het halfuur gewoon staalhard en net onder de lat in doel. Geen folietjes, geen ingestudeerde varianten gewoon een ouderwetse pegel recht in doel. Pas het eerste tegendoelpunt voor Engeland op dit EK.

Wat goed is, komt snel. 21 jaar is het Deense goudhaantje nog maar. Christian Eriksen zal met voldoening hebben zitten kijken naar zijn vervanger. Coach Hjulmand verkoos immers Damsgaard om de aanvalslinie opnieuw op te bouwen na het uitvallen van de onfortuinlijke Eriksen. En wat pakte die keuze dus goed uit. Een knappe goal tegen Rusland, een belangrijke assist tegen Wales. Ook tegen de Engelsen had hij zich voor zijn doelpunt al laten opmerken met enkele knappe acties, maar hij stuitte op een puik verdedigende Walker.

Blunder Pickford

Voor de Engelsen was de halve finale al de vijfde thuiswedstrijd op zes matchen. Enkel de kwartfinale speelden ze in Rome. “Dat is een psychologische component. Engeland heeft de fans achter zich staan”, besefte ook Deens bondscoach Hjulmand.

Gesteund door het publiek startten de Engelsen dan ook sterk aan de wedstrijd en kwamen ze ook snel weer langszij. Al had het evengoed al 0-2 kunnen staan na de eerste helft, want de Denen kwamen langzaam maar zeker beter in de wedstrijd, terwijl doelman Jordan Pickford herviel in zijn geblunder van bij Everton. Hij speelt nochtans een goed toernooi, maar gaf op een gegeven moment de bal zomaar terug aan de Denen vlakbij de eigen zestien. Zijn blunder werd echter niet afgestraft, want Braithwaite miste zijn schot. Ook bij de vrije trap van Damsgaard had Pickford overigens beter kunnen doen.

Maar het werd dus geen 0-2, wel 1-1. Sterling kwam dankzij een goede voorzet alleen voor Schmeichel, maar trapte recht op de doelman. Twee minuten later kregen we een déjà vu. Opnieuw een reuzekans voor Sterling na een voorzet. Tweede keer, goede keer, want Sterling leek dit keer wel raak te treffen. In de herhaling werd echter duidelijk dat Kjaer de bal in eigen doel schoof. Het EK van de owngoals, weet u wel.

Hjulmand had bij Denemarken met Damsgaard voor de juiste pion gekozen. Southgate deed bij Engeland niet onder met zijn keuze voor Saka. Voor de 36ste keer op een rij koos de Engelse bondscoach voor een andere basisopstelling dan de vorige wedstrijd. Dit keer kwam de piepjonge Saka van Arsenal dus opnieuw in de ploeg in de plaats van Jadon Sancho. Een goede keuze, want het was Saka die de voorzet verstuurde waarop ­Kjaer zich miskeek.

Na de Engelse gelijkmaker rolden de gezangen nog luider van de tribune, maar de Denen bleven ook na rust tonen dat ze niet per ongeluk in de halve finale van dit EK waren geraakt. Ex-Genkie Joakim Maehle was opnieuw bij de pinken tegen Engeland en gaf een goede bal aan Dolberg. Pickford redde. Het vertrouwen van de Deense spits groeide wel, maar hij kon dat niet omzetten in goals.

Aan de overkant pakte ook Schmeichel uit met een save op een stevige kopbal van Maguire. De Deense goalie bleef belangrijk en ranselde nog enkele ballen uit zijn doel.

Beide ploegen waren aan elkaar gewaagd. De intensiteit en overgave waren er langs beide kanten. Wie de Nations League had gezien, was allicht niet verrast dat het niveau van beide ploegen zo dicht bij elkaar lag. De Denen wonnen in oktober op Wembley met 0-1 in de Nations League en in eigen huis hielden ze de Engelsen een maand voordien op 0-0.

Denemarken was dus een te duchten tegenstander. Al waren de Engelsen dat voor de wedstrijd even vergeten. Bondscoach Gareth Southgate besefte dat wel en noemde het duel vooraf “een match van nationaal belang”. “We hebben niet zo’n goede voetbalgeschiedenis als we soms zelf geloven”, zei hij. Southgate moest er zijn eigen land even aan doen herinneren dat ze nog nooit in hun geschiedenis de finale van het EK hadden gehaald. Toch ging het in Engeland voor de wedstrijd tegen Denemarken meer over het mogelijke duel tegen Italië in de finale dan over de Denen. Denemarken is in tegenstelling tot Engeland nochtans wel een ex-winnaar van het EK. In 1992 triomfeerden ze.

Spanning troef

De Engelsen in de tribune maakten zich echter geen zorgen. Ook zonder dat ze een derde doelpunt te zien kregen, ging het lawaai in Wembley de hoogte in rond de 70ste minuut. Alle handen gingen op elkaar toen publiekslieveling Jack Grealish mocht invallen. Grealish toonde zich en spoorde Engeland aan om net iets meer dan Denemarken aan te dringen voor de winning goal. De Engelsen hadden geen zin in verlengingen en wilden het in eigen huis afmaken in de reguliere speeltijd.

Harry Kane claimde een penalty, maar de scheidsrechter gaf geen krimp. De VAR checkte, maar vond het eveneens geen strafschop. Philips probeerde het tweemaal van ver en Stones had een kopballetje in petto. Shaw en Sterling geraakten dan weer net niet door de dubbele gordel van de Denen. De gezangen in de tribune hadden plaats gemaakt voor bezorgde gezichten.

Engeland zette wel steeds hoger druk, waardoor de Denen de bal sneller verloren dan hen lief was. Het was wachten tot de allerlaatste seconde van de extra tijd voor dat een echte reuzekans opleverde. Grealish vond Kane met een lage voorzet, maar hij raakte de bal verkeerd. Zo kregen we net als in de andere halve finale opnieuw verlengingen.

Kane, Maguire, Grealish en Sterling, stuk voor stuk kregen ze kansen in de verlengingen, maar geen enkele wilde erin. De Denen dachten intussen alleen nog maar aan overleven, maar net voor het einde van het eerste extra kwartier lokte Sterling een lichte penalty uit. De VAR checkte, maar corrigeerde scheidsrechter Makkelie niet. Een cadeautje voor de thuisploeg. Kane zette zich achter de bal, terwijl Wembley zijn adem inhield. De Engelse kapitein miste in eerste instantie, maar trapte in de rebound het sprookje van de Denen aan diggelen. 2-1 en de veer bij de Denen was nu helemaal gebroken. Ze mogen wel terugkijken op een knap EK. Het was bewonderenswaardig hoe ze zich terug in het toernooi knokten na het uitvallen van Eriksen, maar een finale was hen niet gegund. Die eer is voor Engeland, voor het eerst in de geschiedenis.