Direct naar artikelinhoud
AchtergrondReboots

De elite is niet meer elitair: reboot van ‘Gossip Girl’ leert hoe de samenleving verandert

De cast van Gossip Girl 2.0.: minder wit en heteroseksueel, maar een pak diverser.Beeld HBO Max

Sex and the City, Full House en Dallas zijn gereboot. Er is een doorstart van The Fresh Prince of Bel-Air en Pretty Little Liars aangekondigd, maar Gossip Girl is de eerstvolgende reeks die van onder het stof gehaald wordt. Wat is het nut van zo’n reboot? En zit Gen Z daarop te wachten?

Van 2007 tot en met 2012 was Gossip Girl het populairste gluurgat ter wereld. Verspreid over 121 afleveringen gaven Serena van der Woodsen, Blair Waldorf en Dan Humphrey een inkijk in de upper class van New York. De roddelcultuur binnen een rijkeluisgemeenschap belichten, bleek een succesformule: Gossip Girl werd wereldwijd omarmd door een millenialpubliek.

Nadat de Amerikaanse streamingdienst HBO Max eerder dit jaar uitpakte met de relance van Sex and the City, krijgt nu ook Gossip Girl een reboot. Van de originele cast blijft enkel de vertelstem (Kristen Bell) over. Gossip Girl 2.0 focust op een nieuwe generatie Upper East Siders, waarbij de aanwezigheid van sociale media een bepalende rol zal spelen.

Na het succes van Euphoria hoopt HBO Max zo opnieuw te scoren bij tieners en twintigers. Al is het nog maar de vraag of Generatie Z warm wordt van een herwerking van een fictiereeks die door een vorige generatie als cult wordt beschouwd.

Reboots zijn doorgaans een makkelijke manier om de aandacht te trekken. In vaktermen heet dat the logic of safety, verklaart Sofie Van Bauwel, professor mediastudies aan de UGent: “Je speelt op veilig doordat je weet dat de formule in het verleden heeft gewerkt.” Hoewel het succes van Gossip Girl of Sex and the City en Friends zich in een ander tijdskader heeft afgespeeld, is het makkelijker om een reboot te maken dan een volledig nieuw verhaal te vertellen, aldus Van Bauwel.

Charlie Dewulf maakte voor VTM GO webreeks Brak en ziet naast de zekerheid op media-aandacht een bijkomende reden. “Je hebt in het verleden een trouw publiek opgebouwd, en een kijker grijpt doorgaans graag terug naar iets dat vertrouwd voelt. Disney maakt liveactionremakes waarmee ze een oud én nieuw publiek bereiken.” De oude Gossip Girl-kijker is intussen rond de 30 en zal de reboot uit nostalgische overwegingen een kans geven, vertelt die.

Heeft het echter nut om een herwerking te maken van een reeks die intussen gedateerd is? De reboot van de Amerikaanse soap Dallas was volgens professor Sofie Van Bauwel een voorbeeld van hoe het niet moet. “Met nieuwe acteurs en andere verhaallijnen riep de reboot bij de fans van het eerste uur niet het gevoel van vroeger op. Je moet rekening houden met verschillende parameters: er wordt nu bijvoorbeeld veel sneller televisie gemaakt dan vroeger.”

Het Pokémon-effect

Teren op wat ooit was, volstaat niet. Wie een reboot wil laten werken, moet mee zijn met de tijd. “Pokémon is een mooi voorbeeld van een terugkerend succes”, aldus Van Bauwel. “Dat popcultuurfenomeen toont aan dat je populairder dan ooit kan worden door je merkidentiteit aan te passen aan de hedendaagse context. De makers van de Gossip Girl-reboot moeten zich de vraag stellen wat de internationale televisiekijker vandaag wil zien.”

Anno 2021 zou de originele Gossip Girl-reeks door een gebrek aan diversiteit geen hype geworden zijn, denkt Charlie Dewulf. Hoe komt het dat daar rond 2007 geen kritiek op kwam? “Vroeger werd de stem van het publiek niet gehoord, maar sociale media hebben ons de tools en de macht gegeven om verandering in gang te zetten. Als een tv-maker iets maakt dat in het verkeerde keelgat schiet, krijgt die miljoenen twitteraars op zijn dak. Wie een reeks maakt voor een jong publiek, moet luisteren naar de wensen van die groep”, vindt ook de regisseur.

“Op Netflix genereren reeksen met een diverse cast meer kijkers”, gaat professor Van Bauwel verder. “Los van het economische model zit de samenleving daar duidelijk op te wachten.” Waar de originele personages van Gossip Girl overwegend wit en heteroseksueel waren, oogt de nieuwe cast een stuk representatiever. Charlie Dewulf juicht die evolutie toe. “Ik had het interessant gevonden als ook Friends een nieuwe reeks had gemaakt waarin aangetoond zou worden dat er tussen vroeger en nu dingen zijn veranderd. Want de samenleving ís veranderd en geëvolueerd.”

Gossip Girl geeft door middel van een representatieve cast een sterk signaal naar de buitenwereld, vindt de regisseur. “De reeks speelt zich af binnen de elite, en de makers geven aan mensen van kleur en de lgtbq+-gemeenschap het signaal: jullie worden gezien, jullie zijn belangrijk, jullie zitten in alle lagen van de maatschappij.”

Of de reboot van Gossip Girl gaat aanslaan, blijft af te wachten. Een goed verhaal dat verteld wordt door een goede cast primeert. Dewulf gelooft echter dat als dat het geval is, deze herwerking alleen maar kan bijdragen tot een evenwichtigere entertainmentbusiness waarin iedereen zich vertegenwoordigd voelt. “Een actrice als Blake Lively heeft haar status te danken aan haar rol in Gossip Girl. Nu geven de makers een nieuwe generatie acteurs de kans om een plaats op te eisen in het debat.”

“Zo komen zij later misschien in een positie terecht waarin ze kansen krijgen om mensen uit hun omgeving kansen te geven”, gaat die verder. “Kijk naar het succes van Bridgerton: er staan nieuwe rolmodellen op die ik in mijn jeugd niet had. Dat is de kracht van fictie: personages die je het gevoel geven dat je oké bent zoals je bent.”

Daarom alleen al hoeft een reboot niet per se een flop te zijn.

De reboot van Gossip Girl is vanaf 9/7 te zien op Streamz.