De avond valt aan het MAS, de zeven intrigerende monolithische zuilen baden in een rode gloed. “We maken allemaal een donkere, historische periode door. Onze manier van leven is het voorbije anderhalf jaar enorm veranderd, onze vrijheid is ingeperkt en we zijn allemaal in een soort isolement terechtgekomen”, zegt Axel Daeseleire. “We worden gebombardeerd met berichten over besmettingen en cijfers, maar aan de mentale impact op mensen wordt vaak voorbijgegaan. Kunstenaars barstten de afgelopen tijd van de creativiteit, maar met dit gegeven was nog niet veel gedaan. Daar wilden wij verandering in brengen met onze ‘Bakens van Hoop en Licht’, waar we mensen weer rond willen samenbrengen. Er is licht aan het einde van tunnel. Laat ons hopen dat een of andere variant daar nu geen stokje voor zal steken.”

Daeseleire en Gans schakelden een aantal bekende woordkunstenaars in die elke zuil van een persoonlijke tekst voorzien. Dat zijn niet van de minsten: Tourist LeMC, Tom Lanoye, Jeroen Olyslaegers, Hilde van Mieghem, Vitalski en Maud Vanhauwaert. Ook Daeseleire zelf kroop in zijn pen en schreef een gedicht dat nu op een bordje bij een van de zeven zuilen staat. “Ik speel met het idee om die teksten op een later moment echt op de zuilen aan te brengen.”

Voor Axel Daeseleire heeft de coronacrisis ook een erg persoonlijk kantje gekregen, nadat hij helemaal in de begin van de uitbraak zelf besmet en ernstig ziek was geraakt. Dat gegeven speelde naar eigen zeggen geen rol in de totstandkoming van het project.

LEES OOK. Axel Daeseleire: “Na tien dagen in coma stapte ik uit bed als een halfkreupele man”

Nog tot 1 september flankeren de monolieten het MAS. Daarna verhuizen ze even naar galerie Verbeeck - Van Dyck, waarna het kunstcollectief de zuilen afzonderlijk wil veilen. “Een groot deel van die opbrengst willen we schenken aan enkele goede doelen. We denken daarbij aan vzw Moeders voor Moeders, de Prinses Máxima Foundation en een weeshuis in Cambodja.”