Kersvers columnist Cédric Van Branteghem: “De atleten kunnen nu enkel rusten en zich focussen. Benieuwd of je dat in de prestaties zal zien”

“Uiteraard is het voor de olympische atleten niet leuk dat ze straks in lege stadions staan, maar op zich is het wel fantastisch dat de Spelen doorgaan. In het verleden waren alleen wereldoorlogen of boycots de oorzaak van het missen van de Spelen; vraag maar aan de atleten die niet in 1980 niet in Moskou waren, hoe erg dat is. Dus ik ben blij voor de atleten die aan hun fin de carrière of net hun eerste Spelen toe zijn, want wie weet worden het ook hun enige Spelen. Vandaar: alle begrip voor de beslissing van de organisatoren om alles op alles te zetten. Beter deze maatregel dan halfweg de Spelen te moeten stopzetten wegens een corona-uitbraak, want dat zou pas helemaal een catastrofe zijn. Vraag aan om het even welke atleet: Spelen zonder publiek of Spelen die halfweg worden stopgezet; ik weet wat ze gaan kiezen.”

“Uiteraard zal de beleving helemaal anders zijn. Als je mij vraagt wat de hoogtepunten uit mijn carrière zijn, dan zal ik de Memorial Van Damme in 2003 en de Spelen van van Peking in 2008 noemen. Het publiek is ook wat Tia Hellebaut naar goud in het hoogspringen stuwde en de 4x100m meisjes naar het zilver (wat later werd omgezet naar goud wegens dopingperikelen bij Rusland). Die sfeer is uniek tot en met. In bepaalde sporten zal dat minder uitmaken - bij disciplines zoals het roeien of kajakken zit er nooit heel veel volk - maar bij de grote publiekssporten zoals het zwemmen, de atletiek of gymnastiek zullen ze het wel missen. Al zijn ze het intussen na anderhalf jaar wel gewend om te presteren zonder supporters. Ik hoop vooral dat federaties zoals World Athletics bepaalde technologische innovatie zoals crowd noise, die onder meer op de Memorial werden uitgetest, zullen inzet om er toch wat ambiance in te brengen.”

“Het zal niet hetzelfde zijn als bij andere Spelen, maar anderzijds gaan de atleten die in Tokio staan wel kunnen zeggen: ik was erbij. Ze mogen zich ook olympiërs noemen, dat is toch een ander statuut, dat betekent dat je wat hebt bereikt in de sport. Over een aantal jaren gaan ze dat helemaal anders bekijken. En is er misschien nog een voordeel aan verbonden dat alles zo streng is: er zijn minder afleidingen. Het olympisch dorp is voor altijd een beetje Disneyland, waar op de eerste dag elke sponsor spullen uitdeelt op allerlei standjes. Daar ben je als atleet wel even mee bezig. Het enige wat ze nu kunnen doen, is rusten en zich focussen. Benieuwd of je dat in de prestaties zal zien.”

Lees ook: Op naar vreemdste Spelen ooit: noodtoestand afgekondigd in Tokio, ook Japanse toeschouwers worden geweerd