Matteo Berrettini kan op Wimbledon een weergaloze Italiaanse sportzomer inluiden: “Ik heb hier nooit van durven dromen, omdat het eigenlijk te groot was”

Vader Berrettini durfde bijna de hele partij van zijn zoon Matteo tegen de Pool Hubert Hurkacz niet te kijken. Steeds zakte zijn hoofd tussen zijn benen en haalde hij diep adem. De spanning werd hem te groot. Midden op het centre court had zijn zoon ogenschijnlijk veel minder last van de zenuwen in zijn eerste halve finale op Wimbledon. De Italiaanse nummer 9 van de wereld speelde weergaloos en won met 6-3, 6-0, 6-7, 6-4.

“Ik heb een paar uur nodig om te begrijpen wat hier is gebeurd”, zei Berrettini net na de partij. Hij had minuten eerder Italiaanse sportgeschiedenis geschreven. In 1960 behaalde zijn landgenoot Nicola Pietrangeli als enige Italiaan de halve finale van Wimbledon. Nu stond hij daar, met een finaleplaats op zak. “Dit is de mooiste dag tot nu toe, hopelijk wordt zondag nog mooier. Ik heb hier nooit van durven dromen, omdat het eigenlijk te groot was.”

Matteo Berrettini dus, de tennisser uit Rome die voor Wimbledon toch vrij onverwacht het grastoernooi van Queen’s won. “Alles wat ik tot nu toe heb bereikt is al mooi, maar het is ook weer niet helemaal onverwacht voor mij”, zei hij na de kwartfinale. In de luwte werkte hij hard aan zijn carrière, met al tien jaar dezelfde coach en mental coach aan zijn zijde.

Als kind was hij niet eens een uitblinker op de tennisbaan en behoorde hij ook niet tot de top van Italië. Maar Vincenzo Santopadre zag het volledig in hem zitten. De coach nam afstand van het conservatieve Italiaanse gravelspel en de bijbehorende zware spinballen. Hij maakte van Berrettini een allround speler, die op meer ondergronden uitstekend uit de voeten kan. Op dit moment is hij de beste tennisser van Italië, met een paar flinke wapens: zijn service, forehand en mentale weerbaarheid.

Berrettini speelt met zijn hart, hoofd en arm, beschreef Italy24news.com het deze week kort en treffend. Stefano Massari kan het weten, hij is zijn mental coach. “We hebben de laatste tijd de focus gelegd op zijn instinct. Niet te veel nadenken, maar vertrouwen hebben in je eigen snelle keuzes op de baan. Dat lukt. Matteo is heel positief. Als het moeilijk wordt, kan hij zichzelf moed inspreken.”

Terug naar de halve finale tegen Hurkacz, de lange Pool die een ronde eerder Roger Federer naar huis sloeg. De eerste twee sets won Berrettini met speels gemak en heerlijk tennis, maar de derde set verloor hij onverwacht in de tiebreak. Vader Berrettini dook op de tribune nog verder weg. “Dat was een moeilijk moment. Ik zei tegen mezelf: ik ben de betere speler, ik ga dit winnen”, vertelde de zoon na afloop. Vol zelfvertrouwen maakte hij het in de vierde set goed.

In Italië is het enthousiasme groot. De mannen doen het behoorlijk goed in het mondiale tennis, met een finale op Wimbledon als absolute hoogtepunt tot nu toe. Makkelijk is het dan weer niet om topsporter te zijn in het land. Als het goed gaat, worden spelers toegejuicht. Zo niet, dan wacht een genadeloze afslachting. Vooral op social media gaat het er heftig aan toe. Daar weet Berrettini alles van. Massari zei daarover: “Dat vindt hij zwaar, maar het lukt Matteo altijd om uit zijn as te herrijzen. Hij gebruikt het om beter te worden.”