“Ik was zes jaar in 1948,” getuigt Ulrich Kirschbaum. “Vele gebouwen in Berlijn waren vernietigd, maar dat hield ons niet tegen om in de ruïnes te spelen. Er was veel ziekte en hongersnood destijds, ik ging dan ook vaak hongerig naar bed.”

Wegblokkade

Berlijn was in vier bezettingszones verdeeld en de sovjets probeerden met man en macht de Westerse mogendheden buiten te houden. Op 18 juni 1948 werd van de ene dag op de andere plots al het wegverkeer naar Berlijn tegengehouden. 2,1 miljoen mensen zaten hierdoor vast. Als reden voor de wegblokkade deelde de Sovjet-Unie mee dat er herstellingswerken moesten uitgevoerd worden aan een brug.

Hulp uit de lucht

Maar er was één toegangsweg tot de stad die de sovjets niet konden blokkeren voor herstellingen. Dus trok men met vliegtuigen ter hulp vanuit Hamburg, Hannover en Frankfurt. Zo veel mogelijk vliegtuigen werden naar Duitsland gebracht om de missie uit te kunnen voeren. “Het is dan ook niet vanzelfsprekend om 2,1 miljoen mensen te voeden, hen gezond te houden en ervoor te zorgen dat fabrieken konden blijven draaien. Het was een ongeziene actie. Tijdens de oorlog waren we vijanden, maar onze houding tegenover de Amerikanen, Engelsen en Fransen veranderde toen radicaal,” aldus Kirschbaum.

19-jarige piloot

De vliegtuigen brachten in totaal zo’n 12 duizend ton medicijnen, brandstof en levensmiddelen naar de stad. Het was de 19-jarige piloot Gail Halvorsen die in 1948 besloot om chocoladerepen aan individuele parachutes op Berlijn te droppen. Hij kwam op het idee toen kinderen hem aan een omheining op de luchthaven om kauwgom vroegen.

Ulrich Kirschbaum herinnert zich het moment nog levendig. “We stonden op het balkon en timeden op onze keukenklok wanneer de vliegtuigen zouden overkomen. Elke 90 seconden vloog er een vliegtuig over ons huis op weg naar luchthaven Tempelhof, waar ze konden landen. Telkens als piloot Halvorsen overvloog liet hij de vleugels van het vliegtuig op en neer bewegen, waardoor hij de bijnaam ‘Wiggle Wings’ kreeg,” vertelt Kirschbaum. “Het was fantastisch.”

Na een jaar en drie maanden kwam er eindelijk een eind aan de situatie.