“Ik vond het zo fijn dat hij me in Mourenx kwam opzoeken en me feliciteerde voor wat ik voor elkaar heb gebracht. Dat betekent zoveel voor mij. Ik ben heel trots dat ik Eddy Merckx als een vriend kan bestempelen.”

De groene trui legde uit waarom Deceuninck – Quick-Step dit keer geen trek had om de kastanjes uit het vuur te halen. “Het was een lange dag. Meer dan 200 km. Vergeet niet dat het ook voor mijn ploegmaten de voorbije weken best lastig was om met mij tijdig over de bergen te raken. Ze hebben al de hele Tour lang gewerkt. Soms stak Alpecin-Fenix een handje bij, dat klopt. De boodschap voor de anderen was: als je een etappe wil winnen, ga ze dan zoeken hé. Pak ze maar. Bovendien was de tussenspurt bergop. En daar voelde ik dat Matthews een beetje sterker was.”

Cavendish weigerde vooruit te kijken op zondag in Parijs waar hij precies tien jaar later opnieuw het groen kan winnen. “Ik wil daar nog niet aan denken. Tien jaar later. Dat is zo’n lange periode. Ik vind het gewoon leuk om dat nu nog eens te kunnen doen. Eerst is er de tijdrit. Ik ga proberen te winnen (schaterlach). Neen, serieus, ik ga het ook niet te licht opnemen. Ik probeer genieten van de sfeer van de Tour. Van de toeschouwers. Van de ambiance. Dat is altijd heel emotioneel. Wat je echt voelt, deel je op zo’n dag met het publiek. En zondag zijn we in Parijs”, aldus de oude krijger die zondag opnieuw hoopt toe te slaan. Een vijfde keer.