“Dit huis is er wel eentje met een verhaal”, zo begint Lieve haar verhaal nadat ze ons met veel warmte heeft ontvangen in haar zonovergoten tuin. In het uur dat volgt, kunnen we alleen maar vol bewondering luisteren naar het verhaal van de verpleegster en liefdevolle mama van twee. “Mijn man Rudi en ik zijn getrouwd in 1993”, vertelt ze. “Rudi was architect. En zoals dat gaat met architecten, had hij enkele jaren nodig om te beslissen hoe zijn eigen huis eruit zou zien.” Het pasgetrouwde koppel settelde zich in tussentijd in het kleine boerderijhuisje van Rudi’s ouders in Maaseik. “In 1996 werd onze dochter Leen geboren”, vertelt Lieve.

“Zoals dat gaat met architecten, had Rudi enkele jaren nodig om te beslissen hoe zijn eigen huis eruit zou zien”

Lieve Vanderhoydonck

In het jaar 1999 begonnen Rudi en Lieve eindelijk te bouwen aan de woning die het visitekaartje moest worden van de architect. “We besloten om achter onze toenmalige woning te bouwen, zodat we in tussentijd gewoon daar konden blijven en altijd dichtbij de werf waren.” Rudi was als architect steeds bezig met de nieuwste materialen. “Hij vond dat een huis gemaakt moest zijn met eigentijdse materialen. Bakstenen zouden er niet aan te pas komen. In de plaats daarvan koos hij voor aluminium, beton, hout en HPL-platen (platen met een houtvezel- of papierkern en twee toplagen, nvdr.).”

DEEL 2. Mathieu (80) en Céline (83) hebben cockpitkoepels van straaljagers als dakramen

Huidkanker

In november van datzelfde jaar ging de koningswens van het koppel in vervulling en werd hun zoon Rik geboren. “Maar in diezelfde maand werd bij Rudi ook huidkanker vastgesteld.” En de ziekte sloeg ongemeen hard toe bij de architect. “Hij is op korte tijd heel erg ziek geworden. Amper negen maanden later, op 1 juli 2000, is Rudi op 37-jarige leeftijd overleden. Het was een heftige en zware periode, wetende dat hij zijn kinderen nooit zou zien opgroeien. Ook het besef dat hij zijn eigen huis nooit voltooid zou zien, viel hem erg zwaar.”

“Het besef dat hij zijn eigen huis nooit voltooid zou zien, viel Rudi erg zwaar”

Lieve Vanderhoydonck

Lieve bleef alleen achter met een dochter van 3,5 jaar, een zoontje van negen maanden en een ruwbouw. “De buitenkant was toen net klaar. In die zin dat het aluminium en de HPL-platen ertegen zaten. Ook het dak lag erop, maar er stond nog bijna geen enkele binnenmuur en ook de ramen waren nog niet geplaatst.” Bovendien waren de plannen voor de verdere realisatie van het huis nog niet klaar. “Rudi dokterde alles fase per fase uit. Er waren al wel wat plannen voor de binnenkant, maar daar moest hij nog verder over nadenken.”

Laten liggen

De eerste jaren na Rudi’s overlijden heeft Lieve het huis dan ook meermaals vervloekt. “Ik kwam alleen te staan met twee jonge kinderen. Het was niet zo dat ik de afwerking van ons huis er zomaar even kon bijnemen. Ik heb het daarom enkele jaren laten liggen. Het lag er op zich immers wel proper bij. Ik heb er ook aan gedacht om het te verkopen. Wat moest ik als alleenstaande mama van twee kinderen met zo’n groot huis? Maar voor de kinderen was het iets dat hun papa voor hen had voorzien. Dat wilde ik niet van hen afpakken. Bovendien gingen ze intussen naar school hier in het dorp. Dorne is een klein en warm dorpje en de mensen hielpen me ook waar mogelijk, zeker met de opvang van de kinderen. Met een verhuis zou ik de kinderen zeker geen plezier doen.”

Jaren later raapte Lieve al haar moed bijeen en begon ze aan de afwerking van het huis. “Samen met mijn vader en nonkel Jan begon ik met het zetten van de binnenmuren en het plaatsen van de HPL-platen aan de binnenkant.” Al moesten ze het wel met een relatief klein budget doen. “Een architect heeft overal connecties, maar die heb ik natuurlijk niet. Door de bijzondere materialen en constructies was het niet altijd makkelijk om de juiste vakman te vinden die het ook nog eens tegen een betaalbare prijs wilde doen.”

Aparte dakconstructie

Die materialen maken het bovendien niet altijd evident om het huis te onderhouden. “De plaatsen waar de verschillende daken samen komen, zouden eens nagekeken moeten worden. Zeker met de heftige regenbuien die we tegenwoordig al eens krijgen. Toen het dak gelegd werd, was Rudi fysiek al niet meer in staat om de werken op te volgen. Op het plan zag het er allemaal heel goed uit, maar in de praktijk was het niet altijd even eenvoudig en was het vaak wat zoeken voor de werkmannen die het moesten uitvoeren. Daardoor valt er al eens een druppel naar binnen, maar intussen stoort dat me niet meer.”

“In het interieur heb ik een beetje mijn eigen ding gedaan, met respect voor de ideeën van Rudi”

Lieve Vanderhoydonck

In 2008 kon Lieve eindelijk met haar kinderen in het huis trekken. “In het interieur heb ik een beetje mijn eigen ding gedaan, met respect voor de ideeën van Rudi. Hij had bijvoorbeeld graag alle binnenmuren in beton gelaten, maar dat vond ik te kil. Ik wilde het graag huiselijk houden, dus hield ik het bij één betonnen muur in de woonkamer.”

DEEL 3. Sven en Polina uit Ham lieten hun huis volledig bespuiten met graffiti

Het huis is in drie volumes in te delen, die ook aan de buitenkant zichtbaar zijn. “Rudi legde het altijd als volgt uit: onder het gebogen dakgedeelte zit alle techniek. Denk aan de badkamer, het toilet, de keuken, de wasplaats en de cv-ketel. De ‘schijf’ die er als het ware ingestoken is, bevat de slaapkamers. En de grillige vorm is het woongedeelte.”

Nieuwe partner

Meer dan tien jaar later is het huis nog steeds die gezellige thuis die Lieve altijd voor ogen had. Dochter Leen heeft het warme nest intussen wel verlaten, maar Lieves nieuwe partner Servé van Dorsselaer (53) vervoegde het gezin. “Ik heb hem online leren kennen in 2015. Tot dan heb ik eigenlijk nooit behoefte gehad aan een nieuwe partner. Ik had de kinderen en een uitgebreid sociaal leven hier in het dorp. Maar toen Leen en Rik naar het middelbaar gingen, viel dat wat weg en voelde ik dat er wel ruimte was voor iemand nieuw in mijn leven.” In 2018 trok Servé samen met zijn poes Abby bij haar in. “Toen hij de eerste keer naar hier kwam, had ik hem een beetje gewaarschuwd voor het huis”, lacht ze. “Ik zei dat het er aan de buitenkant misschien apart uitzag, maar dat het binnen wel heel gezellig was.”

“Mensen zeiden dat het eraan te zien was dat het huis getekend was door iemand met een tumor in zijn hoofd.” (stil)

Lieve Vanderhoydonck

De reacties die Lieve op het huis krijgt, zijn gemengd. “Heel wat mensen vinden het mooi, anderen wat minder. In het begin deden er wel eens gemene roddels de ronde. Rudi’s kanker was op een bepaald moment ook uitgezaaid naar zijn hoofd. Mensen zeiden dan dat het eraan te zien was dat het huis getekend was door iemand met een tumor in zijn hoofd. (stil) Ja, mensen kunnen soms nogal rare dingen zeggen...”

DEEL 4. David en Sofie wonen in een voormalig restaurant… zonder keuken

Intensieve zorgen

Het afgelopen coronajaar was voor Lieve beroepshalve bijzonder pittig. “Ik werk als verpleegster op intensieve zorgen in het ZOL in Genk”, vertelt ze. “Ik stond niet op de corona-afdeling, maar ook bij ons was het bijzonder druk. En nu nog steeds. Elk bed dat vrijkomt, wordt meteen weer gevuld. Vooral wanneer het aantal coronapatiënten daalt, zien we bij ons een toename van mensen die de zorg veel te lang uitgesteld hebben. Ik denk dat dat nog de hele zomer zo zal zijn.”

Schrik voor het virus heeft Lieve nooit gehad. “In het begin was ik wel heel erg overdonderd doordat een rijk land als dat van ons er niet in slaagde om voldoende beschermend materiaal voor het zorgpersoneel te voorzien. Of door patiënten die amper met een smartphone konden werken en toch op die manier afscheid moesten nemen van hun familie. Ook dat heeft een diepe indruk nagelaten.”

DEEL 5. Te koop in Bocholt: het Louvre van Limburg

Zoon Rik is op het moment van ons bezoek druk aan het studeren om zijn opleiding tot opvoeder af te maken. “Als Rik het huis verlaat, denk ik dat het misschien tijd wordt om het te verkopen. Ik woon hier graag, maar heb altijd gezegd dat ik hier niet oud zal worden. Voor Servé en mij alleen is het veel te groot. Dit is een huis voor jonge mensen, voor een gezin.”

Vaste vragen

1. Hoelang heb je eraan gewerkt?

“In totaal net geen tien jaar. Al hebben de werken enkele jaren stilgelegen.”

2. Hoeveel heeft het gekost?

“Zonder de grond ongeveer 400.000 euro.”

3. Wat is het mooiste compliment dat je al kreeg?

“Een vriendin die zei dat ze het huis zo gezellig vond. Dat was namelijk mijn grootste bekommernis.”

4. Hoe vaak wordt er aangebeld?

“Dat gebeurt eigenlijk niet. Misschien ook omdat iedereen in het dorp het verhaal achter dit huis wel kent.”

5. Wie was de architect?

“Mijn man Rudi Heyens was architect en ontwierp het huis. Maar hij is gestorven toen de ruwbouw nog maar net klaar was.”