Timothy De Paepe is geen onbekende bij museum Vleeshuis waar de muziekgeschiedenis van Antwerpen centraal staat. Hij kwam er als kind vaak met zijn ouders en grootouders en de voorbije vijf jaar was hij er al conservator van een collectie van bijna drieduizend muziekobjecten. De Paepe volgt Clement Caremans op die op 1 mei 2021 met pensioen ging en Museum Vleeshuis sinds 2014 leidde.

Een van de eerste taken op het programma van De Paepe is de restauratie van het gebouw mee voorbereiden. Die restauratie van het meer dan vijfhonderd jaar oude gebouw dient zich al jaren aan, maar werd altijd uitgesteld. “We moeten het gebouw klaarmaken voor de komende vijftig à honderd jaar. Dat moet zo kwaliteitsvol mogelijk gebeuren en mag geen snel oplapwerk zijn. In zo’n historisch gebouw is dat een complexe oefening. We zitten nu nog maar in het voortraject en kunnen nog geen termijn plakken op de effectieve werken.”

Het doel is duidelijk voor De Paepe. “Idealiter kunnen we daarna meer delen van het gebouw toegankelijk maken voor het publiek. Zo willen we bijvoorbeeld de eerste verdieping graag ontsluiten. Nu al is de Wannes Van de Velde-kamer daar tijdelijk open voor wandelingen en rondleidingen.”

De nieuwe directeur wil het museum ook nog meer van en voor de Antwerpenaar maken. “In de eerste plaats is het Vleeshuis er voor de Antwerpenaar. Meer mensen in Antwerpen zouden het opnieuw moeten leren kennen. Met onze tijdelijke focus op Wannes Van de Velde beogen we dat alvast. We willen ook meer jonge mensen naar het museum krijgen. Dat doen we ook door zelf naar buiten te treden. Zo zal er tijdens het Cultuurweekend eind augustus een mobiele beiaard op de Groenplaats te horen zijn. Het Vleeshuis staat in voor de bespeling van de beiaard in de Onze-Lieve-Vrouwe- Kathedraal. Door de restauratie daar kan de beiaard niet klinken, daarom trekken we zelf naar buiten.”

In het najaar organiseert het museum ook museumconcerten, de zogenaamde Woensdagklanken. “Die staan in het teken van Wannes Van de Velde. Tijdens vijf concerten laten verschillende muzikanten die nog met Wannes hebben samengewerkt (o.a. Bernard van Lent en Ann Heynen) zich inspireren door zijn oeuvre.”

Vijf topstukken in het Vleeshuis:

1. Stormklok Orida

“Orida, zo heet onze grote klok die van 1316 tot 1930 in de kathedraal en haar voorloper hing. Die klok heeft heel de geschiedenis van Antwerpen meegemaakt en voor zich zien afspelen. Bij opkomend zwaar onweer of bij oorlog en pest riepen de torenwachters de klokkenluiders samen om de zware stormklok te luiden. Het fietsteam van de Antwerpse politie is naar de klok genoemd.”

2. Dulcken-klavecimbel

“Het Dulcken-klavecimbel is een bijzonder stuk met veel geschiedenis. Het werd in de 18de eeuw gemaakt door de belangrijkste klavecimbelbouwer in Antwerpen: Joannes Daniël Dulcken en was een soort van voorloper van de piano. Antwerpse klavecimbels waren vroeger trouwens een populair exportproduct naar heel West-Europa en zelfs Zuid-Amerika. Het Dulcken-klavecimbel wordt nog regelmatig bespeeld in het museum op concerten.”

3. De map van Wannes Van de Velde

“We hebben in het museum voor een paar jaar een kamer over het werk en het leven van Wannes Van de Velde. Die staat dit jaar nog meer op de voorgrond. Als geheel is die kamer uniek, maar ook de stukken apart zijn bijzonder. Er staan een paar gitaren van Van de Velde, maar mijn favoriete stuk is één van de mappen die er ligt. Die map staat vol voorbereidingen van Van de Velde met teksten die nog zijn aangepast en setlists. Je komt nergens anders zo dicht bij Wannes.”

4. De beiaard in de kathedraal

Het museum beheert de beiaard in de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal. Die beiaard is voor mij een belangrijk stuk. Eind augustus kunnen we de beiaardier eindelijk terug horen als mobiele beiaard, maar de echte stadsbeiaard moet natuurlijk in de kathedraal luiden. Daarvoor is het nog wachten tot de restauratie van de kathedraal klaar is.”

5. Het gebouw van het Vleeshuis zelf

“Het Vleeshuis werd ooit opgetrokken als gemeenschappelijke vleeshal voor 62 slagers en is het oudste burgerlijk gebouw van Antwerpen. Het gebouw zelf is een monument. Het is een van de oudste wolkenkrabbers van Antwerpen. Afgezien van de kerktorens was het ooit het hoogste gebouw van de stad. Het is groot, is de geschiedenis ongeschonden doorgekomen en er heeft altijd veel muziek in het rond het gebouw geklonken. Dat ik in zo’n monument mag werken, is een droom die uitkomt.”