LEES OOK: Zilveren Wout van Aert zorgt voor eerste Belgische medaille, maar het goud is voor Carapaz

“Ik heb een beetje gevloekt, maar ik denk dat ik het maximum eruit heb gehaald”, was de eerste reactie van Wout van Aert. “Ik denk niet dat er veel jongens bovenuit staken. Ik had de benen om te winnen. Ik wist dat ik in een moeilijke situatie zou terechtkomen na de Mikuni pass. De rest viseerde constant mijn wiel en dat van Pogacar. Carapaz was wel erg sterk, hij blijft in zijn eentje voor. Hij is een mooie kampioen.”

Van Aert toonde zich terecht tevreden over de sterke koers die hij had gereden. “Op de Mikuni pass heb ik mijn eigen tempo gereden. Het was mijn tactiek om mij niet te forceren en kon uiteindelijk op de top aansluiten. Tactisch hebben we met België de koers gereden zoals we dat wilden. Ik ben blij dat ik mijn ploegmakkers een zilveren medaille kan geven.”

LEES OOK: Millimeterwerk: zo miniem was het verschil tussen zilver en brons voor Van Aert

Remco Evenepoel: “Toen ik voelde dat het iets te rap ging, heb ik de knop meteen omgedraaid”

Remco Evenepoel - de tweede Belgische kopman - toonde zich met en aanval op dik vijftig kilometer van de streep, maar geraakte niet weg en moest uiteindelijk lossen op de Mikuni pass. Evenpoel finishte als 49e, maar was erg tevreden met de zilveren medaille van Van Aert. “Het zilver van Wout is heel leuk. We waren met twee kopmannen naar Tokio gekomen om een medaille te behalen en we hebben er een. Dat is toch het belangrijkste”, reageerde Evenepoel. “Het was een heel zware en vooral warme dag en ik ben niet ontevreden over mijn prestatie.”

“Mijn aanval? Dat was omdat er net een aantal aanvallen geweest waren en ik zag dat iedereen aan het afzien was. Ik kreeg twee goeie renners mee, maar plots schoten andere landen wakker die al een hele koers in de wielen hadden gezeten. We kregen geen gaatje en misschien heb ik daar een aantal procenten van mijn krachten verspeeld die ik later te kort kwam. Dat was niet slim, maar achteraf is dat altijd makkelijk om te zeggen.”

Toch houdt Evenepoel een goed gevoel over met het oog op de tijdrit van woensdag. “Het goede gevoel was er echt wel. De benen draaiden goed, maar het moment om te herstellen tussen mijn aanval en die Mikuni pass was iets te kort. Toen ik voelde dat het iets te rap ging, heb ik de knop meteen omgedraaid en het laten lopen met het oog op woensdag. Het tijdritparcours is echt lastig en moet me zeker liggen.”