Vrijdag 23 juli, klokslag 9u, was het viertal begonnen met de eerste pijltjes te gooien. In het Guinness Book of Records stond het record “zo lang mogelijk darts spelen” toen nog op 51 uur en 1 minuut. De doelstelling van de vier was om dat record scherper te stellen. Zondagmiddag was het zover. Meteen volgde een welverdiende pauze.

Vincent Diels: “We hebben écht moeten werken om die pauze te verdienen. Per gespeeld uur heb je recht op vijf minuten rust. We hadden afgesproken dat we die minuten zouden opsparen tot telkens een kwartier. Nu we het record hebben gebroken, worden dat de leukste vijftien minuten van de voorbije dagen!”

“Maar we willen meer dan één minuutje beter doen. Als het kan doen we nog tien uur verder”, zeiden de vier dartspelers. In het Guinness Book of Records komen was voor hen geen doel op zich. Geld inzamelen voor de vzw Pink Flight wel. Uiteindelijk hielden de mannen het 54 uur, 2 minuten en 38 seconden vol vooraleer de vermoeidheid toesloeg en de marathon werd gestaakt.

“Elk van ons is in zijn naaste kring geconfronteerd geweest met kanker”, zei het viertal. “Met het geld dat we inzamelen, kopen we chemomutsjes voor dames die hun haar verloren door chemotherapie.”

Het viertal wist op voorhand dat de zaterdagnacht heel erg moeilijk zou zijn. Yannick Bogers: “Het was door de hel gaan. Soms begon alles te schemeren en wist ik niet meer waar ik was. De nachten waren zowel fysiek als mentaal loodzwaar! Wanneer je zo veel uren met mensen intens samen naar een doel streeft, leer je elkaar ook heel goed kennen. Het is een belevenis om nooit te vergeten.”

“Het record breken was super. In die 51 uur speelden we meer dan vijfhonderd dubbelspelletjes. Dat wil zeggen dat elk van ons ongeveer 23.000 pijltjes heeft gegooid. Per uur deden we ongeveer duizend stappen”, rekende Michael Ringoet vlug uit.

’s Nachts kreeg het kwartet steun van onder meer Zandvlietenaar Mike Huygen: “Ik hield ook de scores bij en probeerde voldoende ambiance te creëren om hen wakker en alert te houden. Soms was het nodig om hun armen en handen te masseren, zodat de spelers niet verkrampten.”

Alles is gefilmd. Die opname is belangrijk, want ze is het bewijs dat de recordpoging is geslaagd. Het kan nog drie tot vier maanden duren voor het Guinness Book of Records deze prestatie effectief erkent.

100.000 euro binnenhalen voor Pink Flight is nog niet gelukt. “Misschien was dat doel wat hoog gegrepen. Maar de afrekening van dit evenement moet nog gebeuren”, zei een duidelijk vermoeide Yannick Bogers.