“Ik was goed maar nét niet goed genoeg”: triatleet Van Riel ontgoocheld met vierde plek maar klaar om met Belgian Hammers zaterdag wél te oogsten

Zwemmen, fietsen, lopen en dan weer doorgaan. Om 6u30 plaatselijke tijd doken 52 triatleten het 30 graden warme water van Odaiba Bay in. Daarbij niet twee, maar één Belgische schaduwfavoriet voor een medaille. Marten Van Riel wou beter doen dan z’n zesde plaats in Rio, Jelle Geens was er niet bij na een coronabesmetting in aanloop naar de Spelen.

Van Riel kwam als één van de betere zwemmers van het pak als zesde uit het water na iets meer dan 17 minuten. Onze landgenoot kwam daardoor na de wissel in een kopgroepje van tien terecht. Een ideale situatie, maar echt goed boterde het niet in de 40 km fietsen. Ondanks de inspanningen van Van Riel kwam een pelotonnetje met goeie lopers terug. Alles te herdoen. 

En dus werd het uitkijken naar de afsluitende tien kilometer in het lopen. Daarbij namen de Britten en de Noren het heft in handen. Loopwonder Alex Yee zette het tempo en maakte er een loopkoers en een bijhorende afvallingsrace van jewelste van. Eén voor één gingen de triatleten overboord. Halverwege het lopen waren er nog 8 triatleten over voor 3 medailles, daarbij ook een sterke Van Riel. 

Onze landgenoot beet zich vast in de benen van Yee en Blummenfelt. Afwisselend haalden zij de sloophamer boven. Bij het ingaan van de laatste ronde viel daarbij de beslissing. Yee, Blummenfelt en Wilde snelden weg, Van Riel zat met Brownlee en McDowell op een gaatje. Voorin was het uiteindelijk de Noor die het laken naar zich toe trok met een ultieme versnelling in de slotkilometer. 

Van Riel werd na een knappe race jammerlijk vierde op 28 seconden van brons. Onze landgenoot werd in Rio vijf jaar geleden zesde en droomde van een medaille. Dat kan in principe nog op deze Spelen, want zaterdag komt hij met Jelle Geens, Valerie Barthelemy en Claire Michel in actie in de Mixed Relay. 

Na 1,5 km zwemmen, 45 fietsen en 10 km lopen in en rond het Odaiba Marine Park bleef Van Riel dus met lege handen achter. Net als in Rio vijf jaar geleden, waar hij zesde werd. Met als verschil dat hij daar toen best happy mee was. Vanochtend kwam hij met een heel ander gevoel als vierde over de meet: ontgoocheld. Er zat namelijk meer in, besefte de 28-jarige Antwerpenaar. Alleen kreeg hij bij het fietsen geen hulp van zijn negen medevluchters. Na vier rondes werd ze al bijgehaald. “Ik was de snelste loper in de ontsnapping dus dat was een ideaal scenario voor mij. Maar als er maar vier mannen willen rijden, dan lukt het niet. Het zijn altijd dezelfden, hoor. Brownlee en Luis, die leggen er altijd wel de pees op, maar van Schuman en Mislawchuk weet je dat ze nooit meewerken. Ze pokeren en rekenen erop dat ze hun krachten kunnen sparen. Het helpt niet om dan op hen in te praten. Soms doe ik dat, maar vandaag wist ik dat het zinloos was en probeer ik gewoon kalm te blijven. Of ik er aan dacht om alleen aan te vallen? Neen, dat zou zelfmoord zijn geweest.”

Marten Van Riel besefte dat het op een loopwedstrijd zou uitdraaien. Dan heeft hij niet de beste troeven in handen maar hij werkte de afgelopen jaren wel hard aan dat onderdeel. “Voor mij was dit het slechtst mogelijk scenario, dan is vierde niet slecht. Ik had de medaille na het fietsen ook zeker nog niet opgegeven. Ik ging toch bijna 7,5 km mee in het lopen, maar kwam op het einde nog een klein beetje te kort. Ik was goed maar net niet goed genoeg. De ontgoocheling is groot want als je na vijf jaar hard werken niet beloond wordt, terwijl al je vrienden en familie je steunen en aanmoedigen, dan doet dat pijn. Maar ik heb er alles aan gedaan en kan mezelf niets verwijten. De drie vooraan waren te sterk.”

En toch kon hij z’n vierde plek nog snel relativeren. “Omdat ik me niet kan inbeelden hoe ontgoocheld Jelle (Geens, die door een coronabesmetting de individuele race miste en pas vanavond in Tokio landt, red.) nu moet zijn. Voor hem zou dit een droomscenario zijn geweest. Hij is het type dat van achteruit komt, want hij is een mindere zwemmer. Ik vond het wel lief dat hij me vanochtend nog een berichtje heeft gestuurd want ik wist dat het weekend moeilijk voor hem zou zijn. Hij zei me dat hij zou proberen om samen met z’n vriendin een beetje afstand te nemen, net omdat het zo pijnlijk was.”

Zaterdag, met de Belgian Hammers in de mixed relay, krijgt Van Riel samen met Geens, Claire Michel en Valerie Barthelémy een nieuwe kans. “Ik denk dat we schaduwfavorieten zijn. In theorie zijn er sterkere landen maar we moeten van niemand bang zijn. Jelle zal extra gebrand zijn om zich te tonen en ook wij willen het goed doen. Niemand mag natuurlijk een foutje maken want het minste foutje zal afgestraft worden. Elke wissel is enorm belangrijk, op die afstand nog veel meer dan op de olympische, waar je meer tijd hebt om alles nog in te halen. Maar volgens mij maken we wel kans op een medaille.”