Hij wilde liever niet vierde of vijfde worden, had hij vooraf gezegd, maar het werd dus toch die ondankbaarste plek. "Ja, spijtig genoeg", zegt Marten Van Riel (28). “Ik heb proberen te vechten om zo hoog mogelijk te eindigen, maar natuurlijk doet dit pijn. Al moet ik toegeven dat de andere drie te sterk waren. Kristian Blummenfelt, Alexander Yee en Hayden Wilde zijn straffe lopers, die in de andere onderdelen misschien minder sterk zijn. Maar daarin kreeg ik niet genoeg steun om het verschil te maken."

Kreeg Van Riel vijf jaar geleden in Rio nog het ideale wedstrijdverloop voorgeschoteld, dan draaide het deze keer op het slechtste scenario uit. "Daardoor ben ik tegelijk trots op de progressie die ik gemaakt heb. Vierde in deze omstandigheden, daar mag ik best tevreden mee zijn."

Afvallingsrace

Aanvankelijk zag het er nochtans goed uit voor de Belg. Na twee rondjes zwemmen kwam hij als zevende het water uit, met slechts zes seconden achterstand op de Franse leider Vincent Luis. : In geen tijd fietste hij naar de kop van de wedstrijd. Zijn beulenwerk – tegen zo"n 45 kilometer per uur - vertaalde zich in een voorsprong van tien seconden op een groepje met Yee en Blummenfelt. Zaak was om hen op achterstand te houden.

Dat lukte niet, omdat er sommigen "pokerden", aldus Van Riel. "Als we met dat eerste groepje voorop waren gebleven, had het er helemaal anders uitgezien. Van die negen was ik de snelste loper. Het was ideaal geweest. Ik heb geprobeerd, maar slechts vier anderen werkten mee… Je kunt het niet alleen doen." Of hij overwogen had er zelf vandoor te gaan? "Nee, dat was zelfmoord geweest."

De beslissing viel dus in de afsluitende loopproef, wat gevonden vreten zou zijn geweest voor Jelle Geens, die vanuit zijn zetel serieus gevloekt moet hebben. "Voor Jelle was dit inderdaad het perfecte scenario geweest", beaamt Van Riel. "Het deed deugd dat hij me voor de start nog een berichtje heeft gestuurd, want ik weet dat het voor hem een heel moeilijk weekend is geweest. Daardoor kan ik dit resultaat ook enigszins relativeren, ik kan me niet voorstellen hoe groot zijn ontgoocheling nu moet zijn."

Onder impuls van een imposante Alexander Yee werd de loopproef een echte afvallingsrace: na 2,5 kilometer bleven ze vooraan met veertien over, na 5 kilometer met acht, na 6,5 kilometer met 6. Telkens hield Van Riel moedig stand, maar bij een versnelling van die andere topfavoriet, Kristian Blummenfelt, op drie kilometer van de finish moest hij lossen. Uiteindelijk strandde hij op 28 seconden van het brons, nadat hij nog afgerekend had met wereldtoppers Jonathan Brownlee en Gustav Iden.

"Ik kwam een klein beetje te kort. Het is spijtig dat vijf jaar hard werk niet beloond wordt, zeker nu alle vrienden en familie het volgen. Maar dit is extra olie op het vuur om er over drie jaar in Parijs opnieuw vol voor te gaan. Zesde, vierde: hopelijk kan ik daar de lijn doortrekken."

Zaterdag schaduwfavoriet

Zaterdag duikt Van Riel opnieuw het water in, in de gemengde estafette. "Wat het plan is? Zo hard mogelijk gaan. Ik heb goed gezwommen, op de fiets had ik vandaag een uitstekend gevoel en ook in het lopen liep het vlot. Zeker op die korte afstand kan ik nog een tandje bijsteken. De teamgeest die we met de Belgian Hammers hebben, kan een troef zijn."

Van Riel ziet de Belgen er als schaduwfavorieten. "We moeten geen schrik hebben. Het is een fantastisch geluk om vier toppers te hebben, die heel sterk zijn in de drie disciplines. Op papier is een viertal landen sterker dan wij. Maar door blessures hebben we bijna nooit met onze sterkste combinatie kunnen racen en door Jelles situatie is iedereen extra gebrand om iets te bewijzen. Een medaille moet mogelijk zijn."