“Niet enkel de transitieperiode zelf, ook de periode die erop volgt is voor trans personen overweldigend”, zegt Marieke Jochems van Het Roze Huis dat de belangen behartigt van de regenbooggemeenschap in onze provincie. “Al vele jaren stellen we vast dat mensen die in transitie gaan zich doelen stellen en daar heel hard naartoe werken. Maar eens hun transitie is afgerond, moet het in feite nog beginnen. Dan start transitie 2.0”, legt Melanie Verbeke van het Transgender Infopunt uit. “Dan vangt hun leven in hun nieuwe gender aan en moeten ze opnieuw hun plaats vinden, bijvoorbeeld binnen hun gezin. Of moeten ze een nieuwe partner vinden. Dat alles terwijl de hulpverlening wordt afgerond of afgebouwd na de laatste operatie. Ik denk dat veel trans personen zich daardoor vandaag eenzaam voelen in hun gevoelens.”

Daarom starten beide organisaties in september en oktober met gratis online groepssessies. “In het kader van de nazorg wordt er tijdens deze sessies gekeken tegen welke problemen deelnemers nog aanlopen en met welke vragen ze nog zitten. Zo vinden sommigen hun weg niet op het vlak van seksualiteit. Ze moeten ook leren omgaan met littekens, met eventuele complicaties. Ze kunnen te maken krijgen met rouw en verlies in hun omgeving, bijvoorbeeld omdat ze door hun transitie misschien hun gezin of werk verloren zijn. Of ze moeten leren omgaan met een kinderwens die niet is ingelost geraakt. Want tot 2018 was sterilisatie een voorwaarde om de geslachtsregistratie op de identiteitskaart te kunnen wijzigen.”

Trans personen hebben na hun transitie ook vaak het gevoel onder druk te staan. “Mensen zeggen hen vaak: nu zal je je wel gelukkig voelen. Het wordt dan heel moeilijk om te zeggen dat je je toch niet altijd even goed voelt”, vertelt Melanie Verbeke.

Nood aan nazorg zal alleen maar toenemen

De groepssessies van Het Roze Huis en het Transgender Infopunt moeten in de eerste plaats een veilige omgeving bieden waarin over al die thema’s kan worden gepraat. “We starten daarom online om zo veel mogelijk drempels weg te nemen. Maar wil een groep de sessies nadien live verder zetten, dan kan dat ook”, legt Jochems uit.

Om te beginnen zullen de deelnemers de tijd krijgen om elkaar te leren kennen. “Want het zou mooi zijn mochten ze ook nadien nog op elkaar kunnen terugvallen. Ze worden begeleid door een professioneel begeleider die de vinger aan de pols houdt en naargelang de noden tijdens de volgende sessies experts kan uitnodigen: een psycholoog, seksuoloog, een chirurg,…”

De organisaties verwachten dat de sessies snel zullen vollopen. Want de roep om nazorg is groot. “Sowieso zien we dat het aantal mensen dat zich aanmeldt bij het genderteam om een transitie op te starten exponentieel is gestegen de afgelopen jaren. De wachtlijsten worden langer. Meer mensen zetten de stap omdat er meer aandacht is voor het thema, omdat er meer rolmodellen zijn en mensen zich bijgevolg veiliger voelen om zich te outen als trans of als non-binair”, zeggen Jochems en Verbeke. “De nood aan nazorg zal dus alleen maar toenemen.”

Hannelore Hooyberghs: “Na mijn transitie viel ik in een zwart gat”

Dat nazorg belangrijk is, kan de Antwerpse Hannelore Hooyberghs (34) alleen maar bevestigen. In 2014 rondde ze haar fysieke transitie tot vrouw af. “Maar dan begint het pas. Ik had daar zo hard naar uit gekeken en had de rest van mijn dromen, mijn leven aan de kant geschoven. Toen de slagboom van het ziekenhuis achter mij naar beneden viel, ben ik beginnen wenen. Ik dacht: wat moet ik nu doen met mijn leven? Ik had niks. Ik had mijn job opgezegd en moest ineens een nieuwe invulling aan mijn leven geven. Ik viel in een zwart gat en ik denk dat veel trans personen hetzelfde ervaren.”

Ze vindt het belangrijk dat ook dat meegegeven wordt, vertelt Hooyberghs. “Ik heb mijn transitie heel erg onderschat. Nazorg is zo belangrijk. Want achteraf moet je jezelf weer terugvinden. Ik worstelde met vragen als ‘nu ik vrouw ben en een vrouwelijk lichaam heb: hoe wil ik dat beleven?’, ‘in hoeverre is dit een deel van mijn leven en wat voor invloed heeft dit op mijn omgeving?’.”

Na een tijdje is ze naar een psycholoog beginnen gaan. “En na zeven jaar ga ik nog altijd geregeld naar mijn psycholoog. Dat heeft me grote inzichten gegeven. Ik ben opnieuw beginnen studeren en ben van een carrière in het jeugdwerk overgestapt naar een job in de media. Dat er nu nazorgsessies komen, kan ik alleen maar toejuichen. Het is goed om in een gesloten, vertrouwde groep over intieme zaken te kunnen praten.”