Na Peking, Londen en Rio: alles of niets voor het laatste kunstje van de broers Borlée in Tokio met de Belgian Tornado’s

De snelste tweeling van het land speelt nog één keer z’n troeven uit. Vanavond gaan de Borlées met de Belgian Tornados op zoek naar een ticket voor de olympische finale van zaterdag. De zevende uit hun carrière al, áls ze de reeksen overleven. Nooit waren de Tornados er dichter bij dan in 2016: het scheelde drie honderdsten van een seconde. 27 centimeter.

Volgens Jacques Borlée was de finale van de 4x400m gemengd vorige zaterdag ook een gemiste kans: “Ik ben niet bang om te zeggen dat we mét Cynthia Bolingo het goud hadden gepakt. Maar het lot besliste er anders over. Dat is nu eenmaal sport, dat moet je kunnen accepteren. De concurrentie voor de 4x400m is weer gigantisch, met landen zoals de VS, Trinidad & Tobago, Jamaica, Botswana, Nederland, Zuid-Afrika... Maar ik weet één zaak: ik heb een team dat sterker is dan in 2016.”

Daar valt wat voor te zeggen, want op het WK van 2019 stonden de Belgen voor het eerst op het podium van een WK: in Doha spurtten de Tornados naar het brons. Zónder Jonathan Borlée zelfs, die met een blessure aan de hamstrings moest afzeggen. Nu, na een jaar vol nieuwe kwaaltjes, zoals een rughernia in december, staat de nationale recordhouder er toch weer – als joker weliswaar bij de Tornados, want individueel trad hij niet aan.

“Dat was niet makkelijk voor Jo, maar hij heeft die rol wel aanvaard”, aldus Jacques Borlée. “In de reeksen van de mixed relay zag ik de Jonathan van 2013 (vierde op het WK op de 400m, red.) terug. Dat bleek eerder al uit zijn trainingstijden. Ook de anderen zijn in topvorm. Ik schat dat ik vier atleten heb die rond de 45 seconden of minder aan kunnen.”

Voor Jacques Borlée is dat het enige wat telt wanneer hij over de opstelling beslist – kom vooral niet af met favoritisme voor z’n drie zoons (ook Dylan Borlée is erbij in Tokio). “Ik weet wat mijn atleten presteren op training. Chrono’s zijn niet zaligmakend, belangrijk is dat ze er staan op de dag van de waarheid. Ik heb me in het verleden nog niet vaak vergist, denk ik. Ik stel altijd het beste team op en ik behandel al m’n atleten gelijkwaardig. Als je alleen afgaat op chrono’s, dan kan je net zo goed een computer over de opstelling laten beslissen. Je moet ook rekening houden met factoren zoals de tactiek.”

Jacques Borlée erkent dat het voor z’n 33-jarige zonen allicht nu of nooit wordt als ze ooit op het olympisch podium hopen te staan. “Ik denk dat Parijs inderdaad niet haalbaar zal zijn. Het is al onvoorstelbaar dat ze op hun vierde Spelen staan. Maar ik wil niet te ver vooruit kijken. Je weet nooit dat er een jong talent opstaat voor Parijs. Maar eerst Tokio, want als we hier de finale willen halen, dan moet we er vol tegenaan gaan.”