Kevin Durant leidt Team USA naar vierde opeenvolgend olympisch basketgoud tegen taai Frankrijk: “Als vrienden gevochten tegen de rest van de wereld”

Het olympisch basketbaltoernooi is een reeks van zes wedstrijden, verdeeld over twee groepen van vier, vier kwartfinales, twee halvefinales, een grote en een kleine finale en op het eind winnen… de Verenigde Staten. Zo gaat het nu al sinds Peking 2008. Een ‘Dream Team’ is Team USA al lang niet meer, maar ook zonder tweevoudig olympisch kampioen LeBron James, NBA-all star Stephen Curry, Chris Paul en de geblesseerden Kevin Love en Anthony Davis is niemand bij machte om de andere NBA-sterren ook maar iets in de weg te leggen. Frankrijk wekte heel even in de illusie in de openingsmatch van poule A (83-76 winst), maar Kevin Durant en co. zorgden in de finale voor ‘The Big Revenge’.

Team USA begon nochtans mak aan de Gold Medal Game en dat liet Frankrijk, onder impuls van Fournier en Yabasele, toe bij 10-4 een eerste bescheiden kloofje te slaan. Met dank vooral aan het Amerikaanse driepunterkanon, dat niet perfect stond afgesteld: Durant (tot vijf keer toe!), Holiday, Adebayo, Lillard, Booker, Middleton en Tatum misten bij de vleet, wat halfweg voor een ongewoon lage stat zorgde: 4/18. Mét Durant (21 punten in de eerste helft) groeiden ook de States in de match. Na een 8-17 run van de olympische titelverdediger stond Frankrijk plots dertien punten in het krijt. Gelukkig kon het in die krampachtige fase rekenen op een taaie Rudy Gobert, die zijn ploeg op sleeptouw nam. De centre van Utah Jazz lokte de ene fout na de andere uit en beperkte de schade aan de rust vanachter de vrijworplijn tot vijf punten.

Meteen na de pauze deden vooral de driepunters van Yabusele USA nog even pijn, maar wéér Durant, Lillard en Holiday verdubbelden de kloof tot tien punten. Frankrijk op de knieën, zo leek het bij het eind van het derde kwart. Maar plots stokte de scoremachine Durant dan toch even. Frankrijk verdapperde, Cabarrot, Batum en Ntilikina brachten hun ploeg opnieuw in het spoor (70-73 op minder dan vijf minuten van het einde). Een laatste 2-9 run van de Amerikanen volstond vervolgens om de Fransen definitief van zich af te duwen. Enkele balverliezen herleidden de voorsprong nog even tot drie punten — de Franse radiocommentator naast ons werd zowat gek — maar ‘KD’, híj weer, hield het hoofd koel vanop de vrijworplijn. Een ultieme driepunterpoging van de Fransen stierf uit op de ring. Goud voor een niet eens zó indrukwekkend, maar wel routineus en efficiënt Team USA.

Op papier de zwakste selectie sinds het débâcle van Athene 2004, werd gezegd. Dáár verloren de Verenigde Staten voor het laatst de olympische titel (na verlies tegen Argentinië in de halve finale). Van de goudzoekers van Rio 2016 overleefden enkel Durant en Green en voor liefst acht spelers was deze internationale basket-scene totaal nieuw. Maar kijk: de cijfers zijn wat ze zijn. Na Peking 2008, Londen 2012 en Rio 2016 voor de vierde keer goud. Achttien keer stuurde de USA een basketteam naar de Spelen. Achttien keer keerde het terug met een medaille: 15 keer met goud, 1 keer met zilver, 3 keer met brons (de Spelen van 1980 in Moskou werden geboycot). Coach Gregg Popovich hoeft geen ‘Dream Team’ om te scoren. Een ‘B-team’ zonder de gebruikelijke glans en magie, volstaat.

Nog dit: uitblinker Kevin Durant verlengde zijn contract bij de Brooklyn Nets met vier jaar voor… 198 miljoen dollar (176,2 miljoen euro)! En u? Voor welk hongerloontje slooft u zich dagelijks uit? 

Voor Kevin Durant, met 29 punten eens te meer de drijvende kracht achter het succes van Team USA., was het na Londen 2012 en Rio 2016 al de derde gouden olympische medaille. “Ik haat vergelijken. Alles heeft zijn tijd en waarde, you know. Maar dit succes is toch wel heel speciaal. Elk van ons heeft hier úren tijd in gestoken, dagen aan een stuk. Spelers, coaches, staf, allemaal hadden we maar één doel: ‘let’s finish this thing off’. Laten we iets opbouwen en deze ploeg doen groeien, match na match. Het was geweldig om te zien hoe dat ook lukte. De coach kreeg steeds meer vertrouwen in ons. En de spelers in hun rol. Uiteindelijk klaarden we de klus, wonnen we goud. Ik ben enorm dankbaar dat ik deel mag uitmaken van deze groep. Samen hebben we ons doel bereikt. I’m bounded with this guys for life. Ik heb met deze jongens een band gesmeed voor het leven.”

Waar voor de groep precies de grote uitdaging lag op deze Spelen? Durant: “Voor veel jongens was dit een totaal nieuwe ervaring. We verloren, wat ons in de vorige dertien partijen niet meer was overkomen. That was hard. Dan heb je ergens de bodem bereikt en moet je uit dat dal zien te klauteren. Maar dat hebben we gedaan. Van daaruit zijn we hard beginnen werken. Iedereen was zó geëngageerd, no matter what. Hoe dat goud na de match werd gevierd… Geweldig, man. Ik ben zó blij. Er werd keihard getwijfeld aan ons. Beweerd dat sommige ploegen sterker waren. En dat we dit toernooi niet zouden winnen. Wel, dus. Dat doet deugd.”

De prestatie van Durant en co. komt er ook na een uitputtend seizoen in de NBA. “Toch vind ik het steeds weer uitdagend en belangrijk om voor Team USA te spelen. In deze selectie horen de beste spelers. Op de Spelen word je met de meest getalenteerde basketters ter wereld geconfronteerd en moet de trots om je land te mogen verdedigen het halen op de vermoeidheid. Dat we hier met z’n allen samen zijn, mag best ook wel speciaal worden genoemd. Omdat we elkaar tijdens het seizoen constant bekampen, om onze persoonlijke doelen te bereiken in de League. Nu hebben we als vrienden en ‘brothers’ gevochten tegen de rest van de wereld. Dat is ‘a huge huge deal’. Ik heb met heel veel plezier elke dag gewerkt met deze kerels.”

Gregg Popovich, in het dagelijkse leven voorzitter en hoofdcoach van de San Antonio Spurs, leidde Team USA naar een vierde opeenvolgende olympische baskettitel. Hoe lang hij precies nodig zal hebben om zich na dit succes opnieuw 100% op de Spurs te kunnen concentreren, wilde een Amerikaanse collega weten. “Weet je wat ’sayonara’ betekent (Japans voor ‘tot ziens’)? Wel, dat is exact hoe ik me nu voel. (lacht) Deze groep maakt elk kampioenschap speciaal. Maar, eerlijk: dit is de grootste en zwaarste verantwoordelijkheid die ik ooit heb gedragen. Omdat je speelt voor zoveel mensen, die je op het thuisfront volgen. De hele wereld kijkt toe. Het was een gewéldige verantwoordelijkheid. Ik voel ze nu al meerdere jaren. Elke dag opnieuw. En graag. But… I’m feeling pretty light now. Ik kijk ernaar uit om naar het hotel te gaan en… having something, iets tot me te kunnen nemen.” (lacht)

‘Thrilled with the win’, noemde Popovich zich. Opgewonden met de zege. “Maar eerst en vooral: respect voor het Franse ‘programma’. Voor spelers, coaches en staf, die daar geweldig werk leveren. Het team dekt alle basisprincipes van basket, speelt op de juiste manier, agressief. Ze hebben een hele sterke ploeg. Reden ook waarom we bijzonder opgetogen zijn met deze zege. Ik zag mijn team groeien in dit toernooi. Heel snel, op een korte tijdsspanne en in moeilijke omstandigheden. Dat maakt de smaak van dit succes zoveel zoeter. Dus euh… goh, blij dat het voorbij is.é (lacht)

Wat er door zijn hoofd ging toen Popovich door had dat de zege binnen was? “Niets. I was totally frozen, ik stond er versteend. Doodsbenauwd toch ook dat het alsnog fout zou gaan. Ik ervaarde het als een soort ‘out of body’-ervaring. Alsof ik uit mijn eigen lichaam trad. Tijdens de match valt het eigenlijk wel mee. Je strijdt en coacht. De momenten vooraf zijn het meest verschrikkelijk. Dan begint het te malen in je hoofd: ‘heb ik geen stappen overgeslapen? Wat kan ik anders doen? Wat kan het team anders of meer doen?’”

Popovich zag zijn sterkhouder Kevin Durant alweer een sterke partij spelen. En bij uitbreiding een sterk toernooi. “’KD’ is niet speciaal, omdat hij supergetalenteerd is. De manier waarop hij blijft werken aan zijn spel, is veel indrukwekkender. De relatie die hij opbouwt met zijn ploegmaats ook. Het respect dat hij bij hen afdwingt, zijn spelplezier… Het zich over op de andere spelers en het zorgt voor een hechte vriendengroep. Je ziet die jongens genieten van het samen vechten voor hetzelfde doel.”