Zijn bandgenoten wilden Pawlowski, die dertien jaar bij de band speelde, duidelijk niet zonder poespas laten gaan. Zanger Tom Barman en co huurden een acteur in die in de rol van politieagent Mauro het vuur aan de schenen moest leggen.

In een filmpje toonde de groep hoe een nietsvermoedende Mauro naar het repetitielokaal kwam gefietst, en plots uit het verkeer werd gehaald en zijn pas moest tonen. De nepagent deed alsof hij fan was van Mauro en bewierookte hem als de Brad Pitt van dEUS. Mauro bleef er erg rustig en vriendelijk bij, ook toen hij achteraf een verkeerde pas terugkreeg en de agent beweerde dat hij dat later wel zou oplossen.

Deze verborgen cameramop zet de woorden van frontman Tom Barman, die in verschillende interviews zei dat Mauro dertien jaar lang rust in dEUS heeft gebracht, meteen kracht bij.

Mauro mag in de dagelijkse omgang de rust zelve zijn, maar op het podium bespeelt hij een elektrische gitaar zoals een tijger zijn prooi. De Limburgse Antwerpenaar schitterde als vanouds in klassiekers als ‘The architect’, waarin hij een duet met Barman zingt, ‘Fell off the floor, man’, ‘Little Arithmetics’ en ‘Via’.

De Antwerpse rockband heeft al vijf jaar geen nieuw album uitgebracht, maar bewees in de Lotto Arena dat het vuur nog lang niet is gedoofd. Ook de liefde voor hardere rockmuziek is nog intact. Dat is een opluchting, want de laatste twee cd’s van dEUS zijn mooi maar opvallend rustiger dan het oudere werk. In een tijd dat de populaire muziek alsmaar meer door elektronische popgroepen en r&b-artiesten wordt gedomineerd, is een dissonante stem meer dan ooit een verademing.

Opvallend is ook dat dEUS er na een carrière van meer dan twintig jaar nog steeds in slaagt om jonge twintigers aan te spreken. Het was daarbij geen bezwaar dat alle nummers in de setlist van de Lotto Arena werden uitgebracht toen die jongelui nog in de pampers of de vervelende acnetijd zaten. dEUS heeft voor Belgische muziekoren inmiddels bijna evenveel klassiekers geschreven als David Bowie of Bruce Springsteen. En die klassiekers worden netjes overgeleverd van de ene generatie op de andere.

Al bestond het publiek vrijdag natuurlijk voor een groot stuk uit dertigers en veertigers die hun wilde haren inmiddels zijn kwijtgespeeld, maar hun drang om te headbangen op een evergreen en standaard concerttopper als ‘Suds and soda’ zelfs op hun stokoude dag met moeite zullen kunnen bedwingen. Toen Klaas Janzoons zijn viool in de intro van dat nummers als vanouds liet gieren, werd de Lotto Arena omgedoopt tot een groot meebrulfeest.

dEUS eindigde toepasselijk met de ballade ‘Nothing really ends’. Het is nog niet duidelijk wanneer de band met een nieuwe cd komt, en wie Mauro zal vervangen. “Daar nemen we dit jaar een beslissing over”, zei Barman. Het is twijfelachtig of Mauro’s vervanger evenveel charisma zal hebben als zijn Limburgse voorganger. Maar wie voor de kost elk concert klassiekers als ‘Suds and soda’ en ‘Roses’ mag spelen, heeft een van de mooiste muzikale jobs van België. Laat die sollicitaties dus maar komen.