“Ongelofelijk”, sprak een zwaar teleurgestelde Kenny De Ketele na afloop. “Dit was eigenlijk de enige plaats die we niet wilden. (bedenkt zich) Oké, het is nog altijd beter dan vijfde. Maar gezien het koersverloop telde maar één ding: minstens een medaille pakken. Ik denk dat we dat waard waren, zeker omdat we op het einde nog zoveel over hadden. De koers duurt 200 en geen 150 ronden en wij hadden die volle afstand in de benen. Dat is iets om fier op te zijn, maar we zijn er te karig voor beloond.”

Samen met Robbe Ghys wist De Ketele bijna nog een bonusronde af te dwingen. “We wisten dat het nog één keer moest stilvallen. Toen we een halve ronde voorsprong hadden, begonnen we te kijken. De rest zat stuk voor stuk kapot. Als die Britten niet opnieuw dichter gekomen waren, had er misschien een medaille ingezeten. Maar we komen gewoon een klein beetje tekort. Vierde is heel zuur”, aldus het tweetal.

“We mogen onszelf niets kwalijk nemen”, klonk het verder nog. “We hebben van in het begin de perfecte koers gereden. We wilden meteen meedoen en pakten twee keer vijf punten vanop de kop. Maar dan op het einde misten we gewoon dat tikkeltje geluk dat het eventjes stilvalt. Zo bleven we op een halve ronde steken. We wisten vooraf al dat we hier klaar voor waren en wilden bewust niet al te veel roepen vooraf. Maar de voorbereiding was goed en op training hadden we vertrouwen. We hebben ook alle kansen gekregen van de federatie en mogen niemand iets verwijten. Alleen staan de wielergoden net niet aan onze kant. Misschien is het wel dat tikkeltje net-niet van de Belgen hier op de Olympische Spelen. Toch mogen we trots zijn op onze prestatie. Dit gaan we nooit vergeten.”

Boos op UCI en Amerikanen “met groot tekort aan internationaal niveau”

Minder mooie woorden hadden De Ketele en Ghys voor het chaotische verloop van de wedstrijd. Eén van de Amerikaanse renners kegelde het Belgische duo ei zo na uit koers. “Hij viel, had echt geen idee wat hij toen moest doen en is op mij ingereden, maar met een lekke band ben ik op de één of andere manier toch recht gebleven. Die Amerikanen hebben een groot tekort aan internationaal niveau. Ze hebben zich op de één of andere manier toch geplaatst voor de Olympische Spelen, maar zijn dan niet… (zucht, maakt zijn zin niet af, red.)”

“Ik wil gerust eens aan de tafel gaan zitten met de UCI om de regels van de ploegkoers uit te leggen, want dit gaat erover. Iedereen denkt dat hij mag gaan en staan waar hij wil. Ze kwamen van alle kanten. Wonder boven wonder zijn wij recht gebleven. Wij zijn gewoon om met respect voor elkaar te rijden, maar op den duur reed ik ook overal onderdoor. Als ze vielen, dan was het maar zo.”

De vraag is of dit de laatste Olympische Spelen van Kenny De Ketele zijn geweest. “Ik denk niet dat ik Parijs nog haal”, was de pistier eerlijk. “Maar ik wil niet over één nacht ijs gaan. Het is gevaarlijk om nu al beslissingen te gaan nemen. Robbe en ik waren een mooi koppel, wij hadden een mooie bekroning verdiend. Ik hoop dat Robbe terugkomt (op de Olympische Spelen in 2024, red.) en hij die medaille voor mij komt halen. Hij moet dat doen, want hij heeft goud in de benen.”