Man zat meer dan 2 jaar onterecht vast in psychiatrische instelling na persoonsverwarring. Hoe vaker hij riep dat ze de verkeerde hadden, hoe gekker ze hem verklaarden

Een verzoekschrift dat maandagavond bij de rechtbank werd ingediend, vraagt de rechter om de arrestatie van de nu 50-jarige Joshua Spriestersbach te annuleren en zijn naam te zuiveren, schrijft Associated Press. Het dossier beschrijft volgens het persagentschap een bizar pleidooi voor gerechtigheid na bijna drie onthutsende jaren. Het verhaal leest als een film, maar het is wel degelijk realiteit. 

Het begon allemaal toen Joshua Spriestersbach op een warme meidag in 2017 in slaap viel op een voetpad. Hij was dakloos, had honger en was in een lange rij aan het aanschuiven voor voedsel, buiten aan een daklozencentrum in Honolulu. Niet lang nadat hij in de rij even was ingedommeld, werd hij wakker geschud door een politieagent. Joshua dacht te weten waarom hij daarop prompt meegenomen werd: er is een lokale ordonnantie in de stad tegen zitten of liggen op de openbare stoep.

Dat gebeurde in ieder geval niet. Meer nog, tegen alle verzet van Spriestersbach in dat hij helemaal niet Castleberry was, werd hij veroordeeld als zijnde Castleberry en geïnterneerd in het Hawaii State Hospital, een psychiatrische inrichting. En toen gingen de deuren van de hel helemaal open. 

“Hoe harder mijnheer Spriestersbach zijn onschuld uitschreeuwde door te roepen dat hij niet mijnheer Castleberry was, hoe meer de medewerkers en dokters van de psychiatrische instelling dachten dat hij aan waanvoorstellingen leed en psychotisch was, en hoe meer zware medicatie hij kreeg te slikken”, staat in de gerechtelijke documenten te lezen. 

“Het was begrijpelijk dat mijnheer Spriestersbach over zijn toeren was toen hij verkeerdelijk was gevangengezet voor het misdrijf van mijnheer Castleberry en ondanks zijn continue ontkenning die man te zijn, geloofde niemand hem.” Daarbij toonde de man telkens wanhopig al zijn eigen relevante identificatiepapieren en bood hij ook informatie aan over waar hij was op de momenten dat mijnheer Castleberry in de rechtbank was verschenen. 

Het mocht niet baten. “Er was niemand die ook maar één zinvolle stap ondernam om de identiteit van deze man te verifiëren om te bevestigen dat mijnheer Spriestersbach wel degelijk de waarheid aan het vertellen was en dat hij niet mijnheer Castleberry was.”

Volgens het Hawaii Innocence Project hebben er heel veel mensen boter op het hoofd in deze blamage: de politie, de pro Deo-advocaten die Spriestersbach verdedigden, het openbaar ministerie en het ziekenhuis “delen de schuld in deze afschuwelijke rechterlijke dwaling”.

Daar komt nog bij dat toen de vingerafdrukken en foto’s uiteindelijk geverifieerd waren, de autoriteiten wel snel in actie kwamen om Spriestersbach weer vrij te laten, maar in alle stilte. Oorverdovende stilte. “Er was een geheime vergadering met alle betrokken partijen, behalve mijnheer Spriestersbach”, klinkt het in het verzoekschrift. “Er is geen enkel document of geen enkele vermelding die deze rechterlijke dwaling reflecteert noch een document dat officieel stelt dat mijnheer Spriestersbach niet Thomas Castleberry is.”

In januari 2020 werd Joshua Spriestersbach dan gewoon vrijgelaten, met 50 cent op zijn naam. Advocaten zouden verklaard hebben dat ze ervan uitgingen dat niemand Spriestersbach zou geloven als hij zou gaan vertellen wat hij had meegemaakt. Niemand zou wat geven om het verhaal van de dakloze man die in slaap was gevallen terwijl hij wachtte op eten, om dan in een nachtmerrie wakker te worden.

De betrokken actoren willen voorlopig niet reageren op het verhaal. Ook Spriestersbach zelf, die nu bij zijn zus in Vermont woont, wil liever niet spreken met de pers. Zijn zus Vedanta Griffith doet dat wel. Zij zocht bijna 16 jaar lang naar haar vermiste broer, die in 2003 samen met haar en haar man naar Hawaï was verhuisd toen haar echtgenoot als militair op het Hawaïaanse eiland Oahu gestationeerd werd. Haar broer was later alleen naar The Big Island verhuisd en daar verdwenen, terwijl hij mentaal en financieel aan de grond raakte.

“Ze gebruikten zijn eigen argument gewoon tegen hem”, zegt de zus in een reactie aan Associated Press. “‘Ik ben Thomas Castleberry niet. Ik heb deze misdaden niet begaan. Dit ben ik niet.’ Ze gebruikten dat tegen hem en zeiden dat hij gestoord was, als een rechtvaardiging om hem te houden. En als dan duidelijk is hoe het zit, wat doen ze? Ze zetten het zelfs niet in de boeken. Ze maken er geen deel van de zaak van. En ze komen ook niet naar hem om zich te excuseren. Zelfs geen: ‘God zeg, je was het echt niet. Je had al die tijd gelijk.’” Het was zij die daarom contact opnam met het Hawaii Innocence Project.

Na zijn vrijlating was Joshua eerst in een daklozencentrum beland, dat vervolgens zijn familie contacteerde. Zo werden broer en zus na al die jaren opnieuw herenigd. Spriestersbach weigert nu de eigendom van zijn zus in Vermont te verlaten. “Hij is zo bang dat ze hem weer gaan meenemen”, zegt ze.