Zelfs de regen en het uiteindelijke - ja ook dat hoort bij een festival - ietwat zompige terrein, weerhielden het publiek niet om te dansen, in hun bubbel natuurlijk. Vrijdag speelden de Guy Swinnen Band een (bijna) thuismatch voor een zeer enthousiast publiek. Iedereen had er na anderhalf jaar duidelijk nood aan om opnieuw te kunnen meeswingen en zingen.

Ook Guy Swinnen zelf is blij dat hij weer op een podium kon staan. “De eerste periode ben ik vooral blij geweest met de rust, geen telefoons, geen stress. Ik behield wel de routine om elke dag op tijd op te staan en hield me bezig in mijn huis en tuin”, vertelt de zanger. “Het was een bevrijdende periode. Ik kreeg inspiratie en heb zowaar voor het eerst in mijn carrière 14 nieuwe nummers afgewerkt. Vroeger werden die pas op het laatste moment in de studio zelfs nog geschreven. Nu zijn ze af en moeten ze alleen nog gefinetuned worden met de band. Ik ben niet echt tv-optredens of andere projecten gaan doen of andere jobs moeten gaan zoeken, maar ik begrijp wel dat er in onze sector heel veel mensen het moeilijk hebben gehad en keuzes moesten maken. Sinds juni zijn we gelukkig weer stilaan aan de slag kunnen gaan. En nu loopt het weer als een trein. Het doet deugd om weer te kunnen spelen voor een publiek en de reactie te zien van de mensen als we een nieuw lied bij hebben, zoals vanavond. Dat hoop ik nog lang te kunnen en mogen doen.”

Ambiance

Op Paal op stelten was het ‘bubbelconcept’ van kracht: mensen stonden opgedeeld aan tafels met maximaal acht personen waarin ze zich vrij en zonder mondmasker mochten bewegen. Daarbuiten moesten de mondmaskers weer op en moest er afstand gehouden worden, maar ook dat stoorde het publiek niet. “Vanop het podium is het publiek wel meer gespreid, maar de weide doet van voor tot achter mee, de sfeer zit goed”, horen we in de wandelgangen. En ook wij merken dat op wanneer les Truttes op het podium staan. De hele weide is één en al ambiance. Ook op Zaterdag brengt Sylver de sfeer weer over de hele weide met hun 20-jarig bestaan .Ze doen hun genre alle eer aan, iedereen dance(t). Dat Anouk Matton als special guest een nummer meezong met Sylver, was de kers op de taart voor het publiek. Helaas moesten wij vluchten voor de regen zodat het optreden van Regi ons ontging.

Bart Peeters

Hier en daar maakt modder op zondag de weide iets of wat glibberig, maar dat hoort bij een echt festival gevoel. Nog een laatste bui tijdens de aanvang van de show van Laura Tesoro kan geen spelbreker zijn. Het nieuwe concept waarmee ze op de planken staat, is niet meer te vergelijken met de Laura die je jaren geleden zag. Gevraagd naar de mening van het publiek, kwam dezelfde reactie toch terug “Er zit te veel Natalia-gehalte en te weinig Laura in deze show.” Bart Peeters was misschien wel diegene waar het publiek zondag voor kwam. Deze verfrissende (wervel)wind kan jong en oud bekoren. Ook het publiek kon Bart bekoren, zeker het kleine meisje op de eerste rij, met haar tekeningen van al zijn grootste hits. En die grote hits passeerden allemaal de revue. De weide werd muisstil en de smartphonelichtjes gingen aan toen Tot je weer van me houdt werd ingezet. Het publiek zong stil en ingetogen mee. Maar bij hits als Brood voor morgenvroeg, Konijneneten en als apotheose Ik hou meer van Folk kon iedereen nog eens bubbeltjesgewijs uit zijn dak gaan.