Vrijdagnamiddag 30 juli begint mijn smartphone te shaken. De ringtone van de zeer aanstekelijke intro van Stevie Wonder’s hit Superstition haalt mij uit mijn boek van Aspe. Na dik twee en een halve week verlof zit ik stevig in vakantiemodus. Aan de andere kant van de spreekwoordelijke lijn hangt Jo met de vraag of ik in geval van medaillewinst van Nina een viering in elkaar zou willen steken. Zowel in 2018 als in 2019 heb ik Nina als wereldkampioen in Sint-Truiden mogen verwelkomen. Driemaal is scheepsrecht zeker?

“Ik wil dat wel doen, maar laat ons eerst het resultaat afwachten”, antwoord ik. Je moet weten dat ik nogal bijgelovig ben en, zoals José De Cauwer ‘je moet niet te snel voorbarig zijn’ ooit op antenne zei, het lot niet wil tarten. Bijgelovig, dat is ook Jos Vaesen, in een ver verleden voorzitter van Racing Genk. Toen we elkaar op 30 september 2006 omstreeks 16 uur belden, vroeg hij naar mijn pronostiek van de wedstrijd Anderlecht-Racing Genk. “Het wordt 1-4 en Kevin Vandenbergh scoort twee keer”, vertelde ik hem. Na tien minuten had Vandenbergh al twee potten gemaakt en uiteindelijk eindigde de wedstrijd op 1-4. Jos Vaesen droeg vanaf die dag het ganse seizoen hetzelfde kostuum en ik moest, nadat ik de felicitaties van Jos in ontvangst had genomen, wekelijks mijn pronostiek doorgeven. Het was zelfs zo erg dat wanneer ik niet belde, Jos me zelf opbelde. Heerlijk.

Zondag 1 augustus ben ik een van de 1,4 miljoen kijkers die nagelbijtend de oefening van Nina op tv volg. Nadat ze goud heeft gepakt, volgt diezelfde namiddag op een Truiens terras een eerste brainstorm waarna we maandagochtend met de ganse ploeg samenzitten. Wat volgt, is teamwork uit het boekje, honderden telefoons, enkele stevige discussies om uiteindelijk tot dé apotheose te komen: de ontvangst van Nina Derwael op de Grote Markt van Sint-Truiden waar zo’n 3.000 mensen zijn samengetroept en haar een koninklijke ontvangst bezorgen.

Ik moet zeggen dat het beeld vanop het podium best indrukwekkend was. Nina haalde haar mooiste glimlach boven, zwaaide het volk toe om nadien met de grootste spontaniteit antwoorden te geven op de haar gestelde vragen. Limburger én wereldburger. De koningin van de brug met ongelijke leggers is nog steeds het vriendelijke, spontane meisje van achter de hoek die op het einde van de viering onvoorbereid een dankwoord uitsprak om ‘u’ tegen te zeggen. De oorverdovende stilte tijdens haar speech maakte plaats voor een zoveelste uitbundig applaus waarna Nina aan een reeks interviews begon. Ook daar reageerde ze gevat op de haar gestelde vragen. Toen Johnny Put vroeg of ze naar Velm of Zwolle zou gaan, koos ze voor Oostende. Aan Droneport stond immers een helikopter klaar die haar en vriend Siemen naar koningin der badsteden zou vliegen, waar ze te gast zou zijn in Van hier tot in Tokio, het avondprogramma van Karl Vannieuwkerke.

Net voor die interviews volgde een verrassing waarvan uiteindelijk een handvol mensen op de hoogte was. Het is te zeggen: tot dinsdagavond waren het welgeteld twee. In mijn zoektocht naar een artiest die een eerbetoon aan Nina wou brengen, maakte Nina’s manager Gert mij erop attent dat Camille een vriendin is van Nina. Beiden hebben elkaar leren kennen tijdens het Gala van de Gouden K’s van Ketnet. Sindsdien ‘appen’ de ladies elkaar om de haverklap. Nina zorgde zondag 1 augustus voor vuurwerk en dus bracht Camille haar recentste hit Vuurwerk in een aangepaste versie. Nina begon spontaan te dansen en zong zelfs spontaan enkele zinnen mee. Blijkbaar staat het nummer in haar playlist in aanloop van haar oefening. Het was fantastisch, net zoals de samenwerking met het team van stadsmedewerkers, de vrijwilligers, de technici, de politie, mama en papa Derwael, Gymnastiek Vlaanderen, de pers en last but not least Johnny Put en zijn team die instonden voor de livestream.

De viering kostte me 60 uur van mijn vakantie, het was elke minuut en elke seconde waard. Helemaal uitgerust begin ik nu aan een doldwaze tiendaagse met daarin de WK-rally van Ieper, Helden met Jacques Vermeire op woensdag 18 augustus en Het Gala van het handbal op vrijdag 20 augustus. Ik ben klaar voor wat vuurwerk.