Water-link: “Overstromingswater zal drinkwater niet vervuilen”

Water-link levert drinkwater aan Antwerpen en een aantal randgemeentes van de stad, maar voorziet, via leveringen aan andere drinkwaterbedrijven, 40 procent van de Vlamingen van drinkwater. Water-link zuivert water van het Albertkanaal, een kanaal van 120 kilometer lang, dat Luik met Antwerpen en de Maas met de Schelde verbindt. Na het noodweer stroomde een enorme hoeveelheid water door de Maas. “Dat water heeft sediment omhoog gewoeld en afval meegenomen. In Nederland hebben drinkwaterbedrijven daarom tijdelijk hun watervangen gesloten, om geen vervuild water binnen te krijgen”, zegt Van Rompaey. 

Water-link heeft het traject van het vervuild water, van het begin van het Albertkanaal in Luik tot in Antwerpen, gevolgd en langsheen dat traject bijkomende stalen genomen. “Het water stroomt aan een snelheid van twee tot vier kilometer per dag. Het duurt dus 40 dagen voor het water van de Maas Antwerpen binnenstroomt. De watervangen van water-link bevinden zich aan het einde van het Albertkanaal: na 35 dagen heeft het water van de Maas water-link bereikt”, aldus Van Rompaey

Naast het opgevangen en gezuiverde water, screent water-link dus ook het zogenaamde ruwwater in het kanaal: elke week worden monsters langsheen het kanaal genomen, die aan kwalitatieve - wat zit in het water? - en kwantitatieve screenings onderworpen worden. “In Luik, aan het begin van het Albertkanaal, was het water troebel, maar het water dat we verder hebben opgenomen was van goede kwaliteit, zowel het water van het Albertkanaal zelf als het aanwezige overstromingswater”, zegt Van Rompaey.

Hoe kan het vuile overstromingswater na 35 kilometer weer proper zijn? “Het grootste deel van het water is rechtstreeks naar de Maas in Nederland gestroomd: niet alles is in het Albertkanaal terechtgekomen. Verder is de verklaring tweeledig: de grote hoeveelheid regen heeft de vervuiling verdund, en het water legt een lange weg af, waardoor het vuil kan zakken”, legt Van Rompaey uit.

Rond 20 augustus zal het overstromingswater uit de Maas de watervang van water-link bereikt hebben. “We weten waar dat overstromingswater zich bevindt, omdat we weten hoe snel het water stroomt en omdat het sensornet ons dat vertelt”, zegt Van Rompaey. Dat sensornet rolde water-link uit in samenwerking met de onafhankelijke onderzoeksorganisatie VITO in het kader van de droogte. Het Albertkanaal telt een veertigtal sensoren, die onder andere het zoutgehalte van het water meten. 

Als het zeer droog is, komt er te weinig water vanuit de Maas in het kanaal. De Vlaamse Waterweg, die het Albertkanaal beheert, pompt dan water terug uit de dokken van de haven van Antwerpen om het kanaal op peil te houden. Dat water is zout en kan nog niet verwerkt worden door de zuiveringsinstallaties van water-link. Het sensornet meet onder het zoutgehalte van het water, om te weten waar dat zout water zich bevindt. Het overstromingswater bestaat echter grotendeels uit regen en dat heeft een lagere zoutgraad dan het water in de Maas. De sensoren meten dus een dip in het zoutgehalte wanneer het overstromingswater passeert. Zo kan water-link overstromingswater zeer precies volgen.

Water-link is voorlopig niet van plan de watervangen te sluiten voor het water dat langs de Maas in het Albertkanaal is terechtgekomen. “Mocht er toch vervuiling in het water opduiken, sluiten we de watervang en spreken we onze strategische reserves aan. We hebben zeven miljoen kuub water in reservebekkens, wat ons drie weken autonomie geeft: dat is genoeg tijd om de vervuiling te laten voorbij stromen”, legt Van Rompaey uit.