RECENSIE. ‘Nurses’: “Een acuut geval van slechte, overgeromantiseerde ziekenhuisfictie”

“Leuk weetje over het hart: als je er geen hebt, ga je dood”. We weten niet of ‘Nurses’ z’n publiek in de openingsscène schromelijk wilde onderschatten of gewoon de prijs voor meest wereldvreemde uitspraak in de geschiedenis van een ziekenhuisserie wilde opstrijken. Hoe dan ook: welkom in St. Mary’s, een chaotisch hospitaal in Toronto pre-coronapandemie, waar het ziekenhuispersoneel bestaat uit knappe twintigers die meer op hun buikgevoel dan op kennis afgaan enerzijds en cynische oude zakken met een alcoholprobleem en de nare gewoonte om jonge verpleegsters meteen met ‘prinses’ aan te spreken anderzijds.

Bekijk hier de trailer van ‘Nurses’

‘Nurses’ vertelt het verhaal van vijf jonge verplegers die in de eerste aflevering hun eerste werkdag op de spoedafdeling ingaan. Ze kennen elkaar niet. Afgezien van Ashley en Wolf, twee verplegers die samenhokken maar niet samen slapen want Ashley is gay. Maar dat het vijftal elkaar willens nillens beter zal leren kennen, staat vast. Op hun eerste dag mogen ze al meteen de tenen uitkuisen, want er is met opzet een busje ingereden op een groep schoolkinderen. Niet alleen de slachtoffers worden in het ziekenhuis binnengerold, maar ook de dader. Al weet Grace - de nieuwe Meredith Grey van deze installatie - dat nog niet wanneer ze hem een bloedtransfusie geeft en zo z’n leven redt. Het zorgt voor een opgedrongen moraal dat iedereen die door deze ziekenhuisdeuren rolt een gelijke behandeling verdient.

Wat we hier hebben is een acuut geval van slechte, overgeromantiseerde ziekenhuisfictie. We willen best geloven dat we hier te maken hebben met een bekwame hoofdcast, het is hun schuld niet dat het script rammelt en ze dat ten tonele moeten voeren. De inhoud is gewoon een vergaarbak van alle ziekenhuisclichés dat het medium televisie ooit heeft voortgebracht, inclusief vertraagde beelden en emotionele muziek, platitudes over mensen helpen en in leven houden en de vrijgezelle knappe dokter die z’n oog laat vallen op de deugdzame jonge verpleegster met blonde haren, blauwe ogen en een donker geheim. Bovendien lijkt in dit ziekenhuis - dat spreekt van een chronisch personeelstekort - elke verpleger één patiënt per dag te hebben en gaan ze zelf ook met hun problemen bij patiënten terecht wanneer die letterlijk op sterven liggen. Grace tegen een patiënt, waarbij net terminale kanker werd vastgesteld, horen praten over een medische fout die haar in een ander ziekenhuis de kop heeft gekost, deed ons ineenkrimpen. Al was het niet zo erg als één van de verpleegsters, die van immens rijke komaf is, horen toegeven dat ze nog nooit een bed had verschoond en dat ze het zou begrijpen als dit haar jarenlange - we nemen aan relevante - medische opleiding teniet zou doen. Een bed verschonen kan je op elke leeftijd leren en duurt letterlijk vijf minuten. Zoiets leidt doorgaans niet tot ontslag, althans niet in onze realiteit. Het is lovenswaardig dat er een reeks wordt gemaakt die de lens scherp stelt op het bloed van een ziekenhuis: de verplegers. Maar ‘Nurses’ is een medisch experiment waarbij alle elementen van ‘Grey’s Anatomy’, ‘ER’, ‘New Amsterdam’ en consorten aan elkaar werden genaaid in de hoop dat er iets leefbaars uit zou voortkomen. Alleen, het heeft geen hart. En leuk weetje over het hart: als je er geen hebt, dan ga je dood.

‘Nurses’ is integraal te zien op Streamz.

Tijd over? Lees hier onze andere recensies.

RECENSIE. ‘Cooking With Paris’: “Paris Hilton met een roze bunsenbrander is de nachtmerrie van elke chef-kok”

RECENSIE. ‘I May Destroy You’: “Een sloopkogel komt zachter binnen dan dit”