‘De consensus is er: pedofilie is zeker geen schaduwkant van iedere mens’: Saskia De Coster reageert op Delphine Lecompte

Aandacht aandacht. Iemand zou graag onbeperkte bakken aandacht krijgen. Daar heeft ze helaas één recept voor gekozen en ze gebruikt het uitentreuren: de verdediging van de underdog. No matter what, no matter who. Zonder onderscheid des persoons. Zo democratisch is Delphine Lecompte wel.

Nu wil ze het dus hebben over de duistere kanten in ieder van ons (DM 13/8), the stuff that dreams and literature are made of. Ook voor mij als schrijver is dat goud om mee te werken, de speleologie van de menselijke geest. Om dat wat extra aan te zetten, zoekt Lecompte de extremen op. Dat mag. Dat vuile manieren, geilheid en wreedheid in ieder van ons schuilen, hoef je mij niet te vertellen. Maar dat we moeten aanvaarden dat ‘pedofilie in ieder van ons huist’ zoals ze schrijft, is geen bijster slimme uitspraak. In haar vermeende poging om het voor pedofielen op te nemen, bereikt ze dan ook nog eens zonder het te beseffen het omgekeerde.

Pedofilie is een perversie (tegenwoordig is de vakterm parafilie) en geen geaardheid. Je wordt niet zo geboren, zoals Lecompte schrijft in een tweede brief om zichzelf te verdedigen en het zo, alweer zonder het te beseffen, nog erger maakt. Ze heeft het over ‘de meeste mensen die de pech hebben om geboren te worden met een seksuele voorkeur voor kinderen’. Dat is pertinent onjuist, ook al is pedofilie geen keuze en heeft het zeker geen zin om te gaan beklemtonen hoe vies pedofielen zijn. Maar om vat op iets te hebben, moet je het wel analyseren. Pedofilie, zo blijkt uit veelvuldig klinisch onderzoek, is geen geaardheid met fantasieën die in ieder van ons wemelen. Een pedofiel heeft een particuliere en problematische persoonlijkheidsstructuur, vaak vanuit een traumatisch verleden en met linken naar narcistische, asociale en psychopathische persoonlijkheden. Zelf ben ik geen expert, maar ik informeer me minimaal bij experts. De consensus is er: pedofilie is zeker geen schaduwkant van iedere mens.

Lecomptes stuk is van een aandoenlijke naïviteit. Ze gaat er om te beginnen van uit dat kinderen de verrukkelijke onschuld incarneren. Iedereen met kinderen of in de buurt ervan zal je in het lang en breed kunnen uitleggen dat dit je reinste onzin is. Kinderen experimenteren nog veel meer dan volwassenen en als er bij volwassenen al een probleem met grensoverschrijdend gedrag is, moet je maar eens gaan kijken wat kinderen allemaal uitsteken. Je zal versteld staan van hun niet-onschuld. Zonder grenzen af te tasten zouden ze nooit kunnen uitgroeien tot volwassenen. Wel verrassend in haar voorkeur voor smerigheid en het riool van het leven toch, Lecomptes idealisering van kinderen.

Het is nu net die fantasie van onschuld die ervoor zorgt dat pedofielen nog meer gemarginaliseerd en uitgespuwd worden. In onze samenleving, die een vrij verkrampte omgang met seksualiteit heeft, proberen we de onschuld van een kind koste wat het kost te bewaken en van de kindertijd een reine speeltuin te maken, met stevige omheiningen. In een morele paniek schermt men kinderen soms af en worden er taboes geïnstalleerd. En daardoor is er de neiging om alles toe te gooien en pedofielen naar de diepste kerkers te verbannen, ook degenen die nog geen kindermisbruik gepleegd hebben. Dat is nu net de fout die we als maatschappij maken. In plaats van aan preventie en bespreekbaarheid te doen, en zo kinderen te beschermen, gebeurt het te vaak dat gemarginaliseerde, niet-begeleide pedofielen over de schreef kunnen gaan en pedoseksuele handelingen verrichten. Dan is er sprake van pedoseksuelen. 

Net voor het zover is, het punt waarop van fantasie overgegaan wordt naar kindermisbruik voor het eigen seksuele genot, moet er ingegrepen worden. Een fantasie die alle kanten uitgaat, ook pedofiele, is op zich nog niet schadelijk. Je mag ook fantaseren over verkrachting. Maar wie in werkelijkheid tot verkrachting zonder wederzijdse instemming overgaat, zal botsen op de wet. Wie met minderjarigen seksuele daden begaat, draagt een verpletterende verantwoordelijkheid. Pedofielen die nog niet over de schreef zijn gegaan, moeten net de kans krijgen om te praten en therapie te volgen, die overigens meestal heel moeizaam verloopt, onder meer door gebrek aan schuldbesef.

Om zovele redenen heb ik me druk gemaakt om het stuk, en dit weekend om nog eentje in het bijzonder. Omdat homoseksuelen en pedofielen al te vaak met elkaar geassocieerd worden door homofobe mensen en regimes. Recent was bijvoorbeeld in Russische propaganda nog te zien hoe twee homomannen met geile blikken een jongetje meelokten in hun auto.

Natuurlijk mag Lecompte verkondigen wat ze wil. Maar in het wilde weg onwaarheden spuwen is niet onschadelijk. En nu roept ze ook dat ze al op voorhand wist dat mensen gingen zeggen dat ze het opneemt voor pedofielen. Misschien had ze haar boodschap dan toch anders en beter moeten formuleren.