De acht vluchters kregen al vrij snel een vrijgeleide van het peloton. Hun namen: Tobias Bayer (Alpecin Fenix), Rein Taaramäe (Intermarché-Wanty-Gobert), Joe Dombrowski (UAE Emirates), Julen Amezqueta (Caja Rural-Seguros RGA), Antonio Soto (Euskaltel-Euskadi), Kenny Elissonde (Trek-Segafredo), Lilian Calmejane (AG2R-Citroën) en Jetse Bol (Burgos-BH). Aanvankelijk wilde Jumbo-Visma de kopgroep niet te ver laten rijden, maar na een eerste col van derde categorie minderde de Nederlands formatie toch vaart.

Met nog 60 kilometer voor de boeg keek het peloton zo tegen een achterstand van meer dan negen minuten aan. Dan stond al zo goed als vast dat de vluchters om de etappewinst zouden mogen strijden. En met zo’n grote voorsprong was ook de rode leiderstrui een optie. In het peloton viel er de hele dag niet veel te beleven, totdat vlak voor de finale er een aantal renners - zonder veel erg - tegen de grond gingen. Sander Armée en Floris De Tier waren onder meer betrokken.

Een paar kilometer voor aanvang van de Picon Blanco, de slotklim van zeven kilometer aan negen procent gemiddeld - ging Lilian Calmejane er voorin alleen vandoor. De voorsprong van de vluchters op het peloton was dan stelselmatig gezakt tot vier minuten. Met nog 12 kilometer op de teller beloofde het toch nog spannend te worden om uit de greep van het peloton te blijven.

Calmejane werd op de flanken van de Picon Blanco echter al snel gegrepen. Met nog drie kilometer te gaan viel Rein Taaramäe aan. En die versnelling was meteen de goede, want de Est van Intermarché-Wanty-Gobert had bergop de meeste kracht in de benen en werd niet meer teruggehaald. De Amerikaan Joe Dombrowski volgde op 21 tellen als tweede, voor de Fransman Kenny Elissonde op 36 seconden.

Bij de favorieten ging David de la Cruz er even vandoor, maar hij werd teruggehaald door een move van Adam Yates. Diens ploegmaat Richard Carapaz verkeerde dan weer in moeilijkheden en verloor uiteindelijk meer dan een minuut. Ook Valverde gooide bij de favorieten de knuppel even in het hoenderhok, maar net als de rest geraakte hij niet weg. In de sprint pakte Enric Mas uiteindelijk nog drie seconden op de andere klassementsrenners.

In het klassement neemt Rein Taaramäe de rode leiderstrui over van Primoz Roglic, die op een derde plaats op een halve minuut van de Est volgt. Enric Mas is de tweede der klassementsrenners en volgt op 15 seconden van Roglic.

Taaramäe: “Hier droomde ik vaak van”

“Gisterenavond hadden we het er al over om vandaag te proberen om de rit te winnen en mogelijk de leiderstrui over te nemen”, begon de Est na een van de mooiste zeges uit zijn carrière. Taaramäe schoof mee in de vroege vlucht en rekende op de slotklim af met zijn metgezellen. “Ik geloofde er heel erg in eigenlijk. Want ik voel me gewoon heel goed. Vandaag ging het er vooral om of het peloton ons zou terugpakken of niet. Toen ik zag dat we het gingen halen, testte ik Dombrowski en Elissonde bergop. Ik wist niet of ik hen kon kloppen, maar ik geloofde er wel in, want ik heb het al nog al voor elkaar gebracht. Toen ik mijn rit in de Giro won, eindigde Joe (Dombrowski, red.) als derde, hij was toen ook mee in de vlucht. Ik klopte hem toen en dus had ik vertrouwen vandaag.”

Bovenop de ritzege mag Taaramäe ook de leiderstrui aantrekken. “’Dit is bijzonder. Ik ben namelijk 34 jaar oud en ik heb niet veel jaren meer voor me om zoiets te presteren. Ik won etappes in de Giro en de Vuelta, maar ik droomde vaak van een leiderstrui in een grote ronde, minstens voor een paar dagen, om te voelen hoe het is. Ik kwam dit jaar in de Giro dichtbij, in de rit die Dombrowski won (hij finishte toen als negende, red.), maar het lukte niet. Vandaag breng ik het wel voor elkaar.”