Fabio Jakobsen is helemaal terug en belt na winst in Vuelta-rit naar het thuisfront: “Hé opa, ben je blij?”

Geen gecategoriseerde klimmen, geen Belgen in de aanval en in het geheel geen opwinding. Tot in de diepe finale had de vierde rit in de Vuelta maar weinig  om het lijf, al was het op weg naar Molina de Aragón wel een hoogdag voor Intermarché-Wanty Gobert.

De Belgische WorldTour-ploeg had dankzij Rein Taaramae voor het eerste de leiderstrui in een grote wielerronde te verdedigen. De manschappen van ploegleider Valerio Piva reden een hele dag fier op kop van het peloton achter drie ontsnapte Spanjaarden.

De mannen van Intermarché-Wanty Gobert beperkten de voorsprong van het koptrio (Madrazo, Canal en Bou) tot een viertal minuten en kregen in de tweede wedstrijdhelft met mondjesmaat de steun van de sprintersploegen om het gat te dichten.

Volledig vlak is het in Spanje nooit, maar een massasprint stond in de sterren geschreven. Bovendien was de hellende aankomstlijn op het lijf geschreven van krachtige sprinters/punchers zoals Démare, Philipsen en Matthews - om er drie te noemen.

Na een spelletje jojo met de voorsprong was het lied van de vluchters op 15 kilometer van de aankomst gezongen. De strakke wind in de rug van de renners zorgde ervoor dat het in snelvaart naar de meet ging. Philipsen voor zijn tweede? Of toch iemand anders? 

Net voor de eigenlijke sprint was het even schrikken toen leider Taaramae tegen de grond ging. De Est krabbelde recht en kon verder. Hij bevond zich op het moment van zijn val gelukkig ook binnen de drie kilometer van de aankomst. De tijdverschillen worden dan bevroren, het rood was gered. 

Ondertussen hadden Alpecin-Fenix en Groupama-FDJ hun treintjes op de rails. Démare stond er daarbij in de laatste rechte lijn het beste voor. Philipsen verloor dan weer het wiel van een te drieste Modolo. Op enkele hectometers van de meet leek niets een zege van Démare in de weg te staan. 

Tot Fabio Jakobsen er plots uitkwam. De Nederlander werd uitstekend gepiloteerd door Stybar en Van Lerberghe. Op een paar tiental meters van de aankomst ging Jakobsen op en over Démare. Magnus Cort werd derde. Piet Allegaert was eerste Belg op een zesde plaats.  

Voor Jakobsen was het nog maar eens een nieuwe stap in zijn terugkeer tot absolute topsprinter na zijn zware val vorig jaar in de Ronde van Polen. De Nederlander brak toen na contact met Dylan Groenewegen zowat alle beenderen in zijn gezicht en verkeerde even in levensgevaar. 

Een dik jaar na datum wint Jakobsen nu weer een rit in een grote wielerronde, eerder was hij de beste in twee ritten in de Ronde van Wallonië. De Nederlander bleef na zijn overwinning nog vrij kalm gezien de wellicht grote emoties. 

“Dit is een droom die uitkomt”, aldus Jakobsen. “Het was een lange weg terug na mijn crash en er is veel tijd en moeite gedaan door veel verschillende mensen om mij hier weer te brengen. Deze zege is ook de overwinning van die mensen. Dan denk ik aan alle dokters, mijn team en mijn familie. Zij zijn de reden dat ik hier ben.”

Zelf je ploeg samenstellen? Speel mee met de Gouden Vuelta en maak kans op talloze speeldagprijzen.