De 23-jarige Gelenaar Israrullah heeft zijn naam op sociale media veranderd in ‘Israrullah No Afghan’. De jongeman die in 2006 als achtjarige jongen door zijn familie naar het buitenland werd gestuurd om daar een veilige toekomst uit te bouwen, herkent zich na de gebeurtenissen van de voorbije dagen niet meer in zijn land van herkomst.

“Er is geen president of parlement meer, geen politie of leger. Ik weiger die witte vlag (de vlag van de taliban, red.) te erkennen, de vlag van de mensen die mijn familie hebben vermoord. Tot het Afghaanse volk weer zelf over zijn toekomst mag beslissen, ben ik geen Afghaan meer.”

Ieder zijn verhaal

Dat de taliban na de val van Kaboel in de westerse media verkondigden dat er weinig gaat veranderen, weigert de jongeman te geloven. “Een week geleden was mijn familie in Kaboel nog veilig en gelukkig. De vorige dagen heb ik mijn schoonvader, -moeder en -zus verloren, net als een neef en een tante. Mijn verloofde heeft zich nu over een jongen ontfermd die zijn familie voor zijn ogen gedood heeft zien worden. Ik heb er alleen nog een zus, kleine broer, schoonzus en tante. Mijn ouders zijn enkele jaren geleden al door een bom gedood in naam van die witte vlag. Iedere Afghaan heeft zo wel zijn verhaal over pijn en verlies. Ik denk dat er van de 36 miljoen inwoners hooguit één miljoen de taliban echt steunt.”

Van zijn familie in de Afghaanse hoofdstad krijgt hij een constante stroom aan nieuws over de chaos die er momenteel heerst. Zo is de prijs van een kilo bloem in een paar dagen tijd gestegen van 1300 (ongeveer 13 euro, red.) naar 2300 Afghani (23 euro).

Geen internet meer

“De meeste mensen kunnen dat niet meer betalen, mijn familie heeft nog een beetje geluk dat ik hen geld kan opsturen. De meesten hebben ook geen paspoort en kunnen het land dus niet verlaten. Ik kreeg vandaag ook te horen dat alle simkaarten ingeleverd moeten worden en er binnenkort geen toegang meer tot internet zou zijn. Hoe moet ik dan mijn familie bereiken? Ik hoop dat het westen niet zomaar buigt voor de taliban en hulp stuurt. Al is het maar voedsel.”