Mooie woorden tijdens de ceremonie voor columniste Lara Switten: “Steffen zei dat hij er zou zijn. Lara beloofde hetzelfde, always and everywhere”

De gerenoveerde schuur waar de ceremonie plaatsvindt is warm en intiem. Een bakstenen muur met twee grote flatscreens waar Lara’s foto op geprojecteerd staat. Lara’s urne op een bed van bloemen, omringd door kaarsen. In de hoek zit muzikante en vriendin Floor die gitaarspeelde aan Lara’s bed, met Romée aan haar zijde. Steffen zit vooraan, naast zijn broer Jochen. Hartsvriendin Ine Nijs en Lieke Biesemans, van Stories by Mabel, leiden de ceremonie in. Er zullen drie thema’s aan bod komen: de liefde, de levenslust en de lichtpuntjes die Lara zo eigen waren.

Ze vertellen over Lara. Wie haar familie en meest dierbare vrienden zijn. Over haar verhaal. Over hoe het afgelopen jaar voor haar is verlopen. “Deze 17e augustus stond al een tijdje in Lara’s agenda omcirkeld", zegt Ine. “Lara leefde er naartoe, want vandaag was normaal gezien de dag van haar boeklancering. Vandaag willen we de mooie herinneringen aan Lara opzoeken. Vertellen wat Lara ons bracht, als tegengif voor het noodlot”, vervolgt ze. “Herinneringen aan Lara die het leven voorzag van glitters. Aan Lara die lof joe dof joe zei tegen haar kinderen.”

_{(Lees verder onder de foto).}

Een dag niet gefotografeerd is een dag niet geleefd volgens Lara. “Als ze met haar vriendinnen selfies maakten, dan trok Lara gekke gezichten”, klinkt het. “En alleen haar gezicht pakte goed op beeld. Maar Lara wilde dat iedereen mooi op de foto stond. ‘Dat gaan we opnieuw doen hé', zei ze dan.”

“Het afgelopen jaar namen we in 30.000 kleine stapjes afscheid van alles wat Lara is", zegt Ine. “Lara had sinds de diagnose pijn, altijd, sinds november kon ze niet meer stappen. Lara zag af, maar deed dat zoals altijd met gratie. Ongelukkig zijn is iets wat Lara niet kende. Af en toe stilstaan, van het uitzicht genieten en doorgaan als haar goedlachse zelve. Niets klopte nog op het einde, behalve dan haar perfect gelakte nagels.” 

Wanneer Lieke over Lara’s grote liefde, Steffen, begint, schokken diens schouders. De hand van Lara’s broer Gertjan troost hem. ‘Ik vind mijn mister perfect maar niet’, schreef Lara naar haar jeugdvriendinnen. Tot Steffen passeerde. ‘Met hem wil ik trouwen en drie kinderen’, zei ze stellig. “Steffen houdt tot in zijn tenen van Lara", zegt Lieke. “Hij omschrijft haar als zijn inspiratiebron, voor altijd. Zijn fundament. Dat bleek ook toen er in januari 2021 werd getrouwd. Een dag met rode lippen, tranen en woorden die waarheid werden. I, I want to be with you everywhere. Dat weerklonk toen. En hij zei daar dat hij er zou zijn. Wanneer de zon zou schijnen. En wanneer het donker is. En Lara beloofde hetzelfde, always and everywhere.”

_{(Lees verder onder de video.)}

Wat op Steffens brede schouders weegt, vond ze misschien nog wel zwaarder dan waar zij voor stond. Maar ze had vertrouwen. “’Steffen kan het ook alleen’, zei ze. Dan zei ze vol vertrouwen. ‘Hij zal er zijn voor ons gezin zoals hij er was voor mij’.” Het nummer dat Steffen koos voor Lara, Light Years van The National, begint te spelen.

_{(Lees verder onder de foto).}

Papa Geert neemt het woord. Hij vertelt over zijn zonneke, zijn dochter, die hem altijd influisterde dat hij moest doorademen als hij het moeilijk had. Lara was een echt papa’s kindje. En haar papa, die hield van haar met heel zijn hart. En meer. Hij neemt ons mee naar vrijdag 9 oktober, toen Lara hem belde vanuit Leuven. “‘Papa’, ik ga dood, zei Lara.” Terwijl hij het zegt kijkt hij naar Lara’s foto. “Mijn wereld stortte in. Ik heb geluid, hard geschreeuwd en ontzettend hard om hulp geroepen. Voor het eerst in mijn leven kon ik niets doen. Alles waarin je als vader gelooft hebt valt plots weg. We zijn zoveel bij ons Lara geweest. Ik wou haar elke dag horen en liefst ook zien. Ik heb vele malen ‘ik hou van u’ en ‘ik zie je graag’ gezegd.” Hij vertelt over haar koppigheid, haar gat in haar hand. Tja, Lara was Lara. “Ik vond dat heerlijk. Ze was zo mooi.” 

Hij begint tegen haar te vertellen. “Je leefde graag, schat. Zeer graag. En je hebt me de laatste maanden meerdere malen gezegd dat je je leven zo zou overdoen zou doen als je de kans kreeg. ‘Papa, ik ben gelukkig’, zei je. ‘Alleen die rotziekte. Waarom moest ik die toch krijgen?’”

_{(Lees verder onder de video.)}

“Waarmee je ons het meest verrast hebt lieve schat, is het moederschap”, gaat papa verder. “Je hebt een aangeboren talent om rustig te blijven onder alle omstandigheden. Ons Lara kon zelfs koken, en hoe.” Geert bedankt Steffen voor alles wat hij voor ‘ons' Lara gedaan heeft. En voor de onvoorwaardelijke liefde waarmee hij haar graag zag. “Hij ging voor haar to the moon and back, om het met ons Lara’s woorden te zeggen.” Hij sluit af met gebroken stem: “Je zult voortleven in je drie mooie kinderen, schat. Rust in vrede. Liefs, papa.” 

_{(Lees verder onder de foto).}

Er volgt een brief van haar schoonmoeder Lutgarde, omi Lut, voorgelezen door Lieke, en een door Lut gekozen nummer ‘Gold’ van Gabriel Rios. Tijdens het nummer wordt een slideshow getoond met foto’s van Lara en haar gezin. 

_{(Lees verder onder de video.)}

Ine en Lieke vertellen over Lara’s uitbundige karakter. Over hoe ze met torenhoge hakken en hoed op restaurant zat, toen hoeden nog door niemand werden gedragen. “Lara was luid, en ook wel fel”, zegt Lieke. “Dansen, dat deed ze soms op de toog. Ook al was ritme soms lastig. Lara was passioneel. Net zoals haar mama, praatte Lara met haar handen. Zie je Philippa vandaag praten, dan herken je dezelfde bewegingen.” 

Haar mama, nana Christel, overleed op 12 juli na een jarenlange strijd tegen ALS. Lieke: “Een harde dreun voor Lara, die sommigen beschreven als de genadeslag. Ze schreef een brief aan haar dochter. ‘Snuitje, het allerliefst kijk je films met een happy ending”, begint ze. “Het is al lang geen rozengeur en maneschijn meer, maar hoe jij geniet van het leven, daar kan ik nog een puntje aan zuigen.’”

_{(Lees verder onder de video.)}

Grappige anekdotes over Lara en haar vriendinnen, en dan nicht en meter van Gabriel: Manon, aka Nono, die het woord neemt. “We hebben uit onze vriendschap alles gehaald wat we er uit konden halen. We bestelden altijd ons favoriete eten: carpaccio, sushi of frietjes. Je stuurde me filmpjes door vanuit je ziekenhuiskamer en deed je voor als een reporter, die een special guest op bezoek had: Steffen, of Gertjan. Je zal altijd mijn lichtpuntje blijven op donkere dagen.” 

_{(Lees verder onder de video.)}

Floor, Flo Flo, muzikante en Lara’s vriendin, lost Manon af. “Van ons leven moest een film komen”, zegt ze met een zachte stem. “Ons leven wàs een feelgood movie. Ook al hadden we geen geld, we leefden zoals Sex in the City. Je was het bruidsmeisje op mijn trouw. En op mijn trouw, ving Steffen mijn trouwboeket. Wat een jaar, Ladras, Limburg werd mijn second home. Ik heb geleerd wat onvoorwaardelijke liefde is. Ik zag het duidelijk, in jouw liefdesnestje. Die laatste dagen werden de gesprekken intenser, serieuzer. Ik onthoud voor altijd 16 juli, toen Ine en ik aan je voeteneind zaten. Ik ga één ding verklappen van wat je zei: ‘Ik ben altijd de lijm geweest tussen vriendschappen, en dat wil ik voor altijd blijven’. Ladras, ik kan je verzekeren dat dat zo is. Als een hechte groep, allemaal met hetzelfde doel voor ogen, zaten we rond jou. Ik heb je beloofd: always and forever.” 

Floor zet zich aan haar piano en zingt met haar ogen gesloten ‘True Colors’ van Cyndi Lauper. Een kippenvelmoment. “We see your true colours, and that’s why we love you.”

_{(Lees verder onder de video).}

“Lara zocht naar lichtpuntjes en vond ze. Een frambozentaartje. De zon. Wat kaas als dessert. Bubbels en een glas rode wijn” neemt Lieke weer over. “En vooral de mensen die in deze zaal zitten, of die meekijken vanachter een scherm. Links van mij zit ook nog zo’n lichtpuntje. Ine.” 

_{(Lees verder onder de video.)}

Ine, voor Lara Nijsje Paradijsje, leest een brief voor. “Er is niemand die zoveel achterlaat als jij. Die laatste week zei ik je meermaals per dag hoe goed je het hebt gedaan, lieve schat. Ik leef na vandaag misschien nog net een tikje harder en intenser. Jij liet me zien dat er in elke duisternis een lichtpuntje schuilt, hoe diep je ook moet graven.” 

_{(Lees verder onder de video.)}

Na een nummer opgedragen aan Gabriel komt broer Gertjan aan het woord. “Wat is er toch gebeurd?” begint hij zijn speech. “Ik ben zo blij dat ik haar broer ben. Zusje, je hebt ons allen doen inzien dat familie het hoogste goed is. Ik besef hoeveel jij van Steffen houdt en andersom, ik zal er daarom altijd voor hem zijn. Je kinderen zullen omkaderd en gedragen worden. Zusje, ik kijk naar je op.” 

_{(Lees verder onder de video.)}

Ine en Lieke sluiten af met een woordje uitleg bij de koffietafel, die in dit geval een champagnetafel met ‘nibbels’ is. Want Lara kon uren genieten in haar tuin met een bordje ‘nibbels’ en een glas bubbels. 

_{(Lees verder onder de video.)}

Plots neemt Floor het woord. Op vraag van Philippa doet Floor een operazangeres na die ze tijdens hun talloze autoritjes samen speelde. Afsluiten gebeurt met een live nummer ‘Everywhere’ van Fleetwood Mac, over ‘hem en haar’, dat alles zegt.

_{(Lees verder onder de video.)}

COLUMN. Hartsvriendin Ine over Lara’s laatste dagen: “Ze liet ons inzien dat samenzijn alles is” (+)

PORTRET: Lara Switten, onze columniste die vocht voor het leven. “Ik heb nergens spijt van, en ik zou het zo weer allemaal opnieuw doen” (+)