Standard laat Sclessin intens vieren: Rouches kloppen KV Oostende en gaan voorlopig op kop

Le stade est à vous, faites du bruit! Voor het eerst in 18 maanden zwaaiden de poorten van de hel nog eens open op Sclessin. Anderhalf jaar lang bleven de meest warmbloedige fans van heel België verstoken van hun grote liefde, ‘le Standard de Liège’. Hun terugkeer was ín-drúk-wékkend. Zelfs scheidsrechter Lawrence Visser stond te genieten voor de aftrap. Scheidsrechters zijn ook maar mensen. Het leek haast bijzaak dat er nog gevoetbald moest worden tussen Standard en KV Oostende. Met de - zeer voorlopige - leidersplaats als inzet na vijf speeldagen. Standard wilde niets liever dan de vulkaan aan de Maas meteen te laten uitbarsten. Joao Klauss was er tweemaal dichtbij. De Braziliaan duwde een snelle aanval via Bastien en Donnum over en kopte een hoekschop op de bovenkant van de lat. 

Hugo Siquet startte ongetwijfeld met vlinders in de buik, pas 19 geworden en een eerste keer voor een quasi vol huis. Hij herpakte zich snel, de getalenteerde rechtsachter. KV Oostende hield het hoofd koel, een pluim voor de Kustboys van Blessin. Je wint natuurlijk niet zomaar achtereenvolgens bij Genk, tegen Gent en op Seraing. Oostende dreigde met een listige kopbal van Thierry Ambrose, de bal belandde op het dak van het doel.

Eens de rook was weggetrokken en het bengaals vuur gedoofd was, ontbrak het Standard aan kwaliteit om Oostende écht met de rug tegen de muur te zetten. Nicolas Raskin probeerde het een paar keer vanuit de tweede lijn, zijn beste poging ging een half metertje naast. Laifis en Sissako waren geen seconde op hun gemakt met het duo Gueye-Ambrose in de buurt. Zij zorgden bij Oostende voor genoeg aanvallende impulsen om geregeld onder de Luikse druk uit te komen. Arthur Theate kopte nog een keer net naast en voor de rust kopte Sissako aan de overkant in de armen van Hubert.

Zelfde enthousiast begin van de Rouches na rust, nu aangezogen door die andere tribune. Donnum vond binnen de minuut de voeten van Hubert. Sclessin schreeuwde om een strafschop. In Tubeke namen ze hun tijd om te bekijken of Tanghe een kopbal van Laifis al dan niet met de hand beroerde. Niet dus. De match golfde nu heerlijk op en neer. Bodart gooide lijf en leden in de strijd om de doorgebroken Ambrose af te stoppen, prima werk van de Luikse goalie. En deed dat nog eens toen Ndicka door het hart van de defensie sneed. Oostende was even dicht bij een voorsprong dan de thuisploeg hoor. We begrijpen waarom Leye er de komende tien dagen graag nog een verdediger bij wil.

Het publiek zette zich er nóg eens achter en Raskin leek op weg om hen te geven waar ze zo fel naar snakten. Oog in oog met Hubert verloor hij het overzicht. Hij ging voor eigen succes en stuitte op de doelman, een aflegger was de juiste keuze. Leye liet zijn twee jonge Juve-huurlingen nog proeven van de sfeer. Rafia en Peeters kregen elk een kwartier. Tien minuten voor tijd stond de hel dan toch in lichterlaaie. De tot dan toe onopvallend spelende Selim Amallah frommelde de bal, net niet vanuit buitenspel, over de doellijn. Theate kreeg in de slotfase nog rood na wat onfraaie dingen naar het hoofd van Visser te hebben geslingerd. Koren op de molen van de Luikse aanhang. Een zege op karakter en doorzettingsvermogen voor Standard, met dank aan de 12de (en 13de en 14de) man in de tribunes. Als zij vandaag wakker worden zien ze hun Standard de Liège bovenaan de rangschikking staan.