Na woelige zomer wacht er ook hete herfst voor federale regering
De politicus die dacht tijdens de zomer even rustig op adem te kunnen komen, die is eraan geweest voor de moeite. De hongerstakers, overstromingen in Wallonië en de pensioenhervorming: de Wetstraat had er de handen mee vol. Het najaar belooft felle discussies over de begroting te brengen. En dan is een klassieke links-rechtsbreuklijn niet ver weg.
Ivan De Vadder: "Staat PS nog te springen voor staatshervorming?"
In de eerste plaats was er het dossier van de hongerstakers waarbij een politieke crisis nipt is vermeden, en waar één van de belangrijkste breuklijnen binnen deze regering is blootgelegd: de linkse partijen zoals de PS, Ecolo en Groen kijken met een fundamenteel andere bril naar de dossiers van asiel en migratie.
"Links" omdat de PS dit weekend bij monde van vicepremier Pierre-Yves Dermange in de krant De Standaard daar geen misverstand over wou laten bestaan. “Als PS voeren wij een linkse politiek in deze Vivaldi-regering.”
Dermagne herhaalde nog maar eens dat de PS uit de regering zou gestapt zijn wanneer een hongerstaker zou zijn gestorven. Maar de eis van de hongerstakers –een regularisatie- staat niet in het regeerakkoord, elk dossier moet dus telkens individueel beoordeeld worden door de administratie van staatssecretaris Sammy Mahdi (CD&V), en dat is ook gebeurd met de hongerstakers.
De crisis is vermeden, maar dat dossier is nog niet afgesloten: iedereen verwacht dat er na de terugkeer van de taliban opnieuw een vluchtelingenstroom op gang zal komen, en dat die kwestie nog terugkeert op de tafel van de regering.
De waterellende zindert na
Ook de overstromingen in Wallonië zinderen politiek nog na. Er komt een parlementaire onderzoekscommissie in het Waalse parlement, en het gewest moet zwaar in de geldbuidel tasten om de slachtoffers te helpen, en dat terwijl de financiële toestand van het gewest alles behalve rooskleurig is.
De vraag is of zo’n toestand de PS –ook in dit dossier opgejaagd door de PTB- nog staat te springen voor een staatshervorming met de N-VA waarbij een verregaande autonomie van de deelstaten zou worden uitgewerkt, zo liet minister-president Elio Di Rupo bij zender RTL verstaan.
Het minimumpensioen lokt uit
Het is duidelijk dat de PS dit weekend de puntjes op de i wou zetten, uit haar tent gelokt door het voorstel Egbert Lachaert (foto onder) over de nakende pensioenhervorming van PS-minister Karine Lalieux. De voorzitter van de Open VLD eist dat wie wil genieten van een minimumpensioen (dat verhoogd wordt tot 1.500 euro, een verkiezingsbelofte van de socialisten) op zijn minst 20 jaar moet gewerkt hebben.
Nu is de enige voorwaarde een carrière van 30 jaar, maar die carrière kan evengoed deels opgebouwd zijn in de werkloosheid of via andere gelijkgestelde periodes.
Voor de liberalen moet er niet alleen loon naar werken zijn, maar ook pensioen naar werken. De PS noemde dat eerder al een provocatie, maar heeft zijn positie de afgelopen dagen nog maar eens duidelijk gemaakt: interviews met PS-voorzitter Paul Magnette, vicepremier Pierre-Yves Dermagne en Waals minister-president Elio Di Rupo moesten dat duidelijk maken.
De begroting in het donkerrood
Het politieke najaar – de maand september is al in zicht - zou wel eens uitgevochten kunnen worden op de klassieke links-rechtsbreuklijn die liberalen en socialisten van elkaar scheidt. Tegen midden oktober moet ons land opnieuw een begroting indienen in bij de EU, en ook dat wordt een moeilijke opdracht.
Alle regeringen hebben zwaar geïnvesteerd in de coronamaatregelen, de begrotingen staan zwaar in het rood en zelfs met een economische groei zal het dichtrijden van het gat toch wel enkele jaren in beslag nemen. Ook daarover zei Elio Di Rupo dit weekend: “Een begroting is in de eerste plaats een instrument en geen einddoel.”
De boodschap van het weekend was dus eenvoudigweg: “De PS zit hier niet voor de show. We wegen dus op de beslissingen.” Een gewaarschuwd politicus zou er twee waard moeten zijn.