Het is dinsdagnamiddag 31 augustus wanneer ik aan mijn driewekelijks column begin. Het is de laatste vakantiedag voor de schoolgaande jeugd. Vanaf 1 september herneemt het normale leven, hoor je wel eens. Vanaf volgende week is dat ook voor mezelf van toepassing, hoewel er dan ook nog enkele leuke projecten gepland zijn. Na een hectische, maar tegelijk ook fantastische maand augustus waarin ik Olympisch kampioen op de brug met ongelijke leggers Nina Derwael in Sint-Truiden mocht verwelkomen, volgden Helden en Het Gala van het handbal. Deze week ben ik in afzondering met de U21. Vrijdag, vandaag dus als jij een lezer bent van de papieren Buurtkrant, spelen we onze tweede kwalificatiewedstrijd in aanloop van het EK U21 dat in 2023 in Georgië en Roemenië georganiseerd wordt. Tegenstander is Turkije, plaats van gebeuren het stadion van Bursa.

Bursa… dan moet ik altijd denken aan het hondje van Inge en Jean-Paul dat enkele jaren geleden vredig insliep. Een huisdier is een trouwe vriend en deel van de familie. Thuis heb ik ook zo’n drie ‘kastaars’ rondlopen. Mijn poezen Destiny, Rosy en Peeta eten, drinken, slapen, spelen en maken ook al eens ruzie. Het zijn toppers in hun vakgebied. Verder zijn er mijn kippen Troela, Grijsje en McGyver. Alle drie zijn ze even karaktervol als de poezen. Ik kijk er naar uit om ze maandagavond samen met mijn vrouw en kinderen opnieuw te zien.

Maar eerst is er de match van vrijdagavond. Na onze zege in Kazakhstan hoopt en werkt iedereen van onze selectie naar een nieuwe zege toe. Het eerste doel is kwalificatie voor het EK, het tweede is de kwalificatie voor de Olympische Spelen van 2024. ‘Een boer van Horpmaal’ op de Spelen… ik droom er soms al van. Als je op zo’n mondiaal niveau mag aantreden, moet dat toch ook wat aanvoelen als een eerste schooldag.

Mijn eerste schooldag is inmiddels al een hele tijd geleden. De kleuterschool doorliep ik in Heks, net als het eerste leerjaar, waarna ik uitvloog richting Borgloon. De eerste schooldag van onze kinderen dateert ook al van enkele jaren geleden. Meer nog: voor het eerst in ons leven wonen er bij ons op nummer 7 officieel geen studenten meer. Seppe staat op 1 september aan de andere kant als meester terwijl Lisse haar eerste stappen probeert te zetten in de gamewereld. Ze is zoekende, maar ze doet dat goed en zal er, net als broerlief, ook wel komen.

Op mijn leeftijd spreken we niet meer van een eerste schooldag, wel van back to school. Het is een jaarlijkse traditie geworden bij ‘De Donderdagmennekes’ om back to school te vieren. We hebben al enkele legendarische edities waarop we kunnen terugkijken, maar de versie anno 2021 brak alle records. Er werd gegeten, er werd gedronken, er werd gezongen (nu ja… zingen), er werd gedanst op alle muziekgenres. Na hardrock passeerden schlagers, waarna Phil ons een inkijk gaf in zijn discowereld, al is die noemer wellicht iets te eng. Laat het me zeggen: de betere dansmuziek van de jaren 80 en 90 met onder andere Donna Summer en aanverwanten. Om half elf was de batterij leeg en trok ik huiswaarts. Terug naar school van ‘De Donderdagmannekes’ was fantastisch.

Als onze U21 vrijdagavond met evenveel grinta, goesting, inzet en beleving als de trainingen van eerder deze week aan de aftrap verschijnen, dan kan het die avond mogelijk ook fantastisch worden. Supporteren jullie mee? Je kan de wedstrijd bekijken via Proximus of in de App van de RBFA. En morgen lezen jullie er zeker iets over in Het Belang van Limburg.

Foto: RBFA