Hoe meer 1 september nadert, hoe groter de kans op driftbuien bij je kind. Pedagoog geeft concrete tips

Heel wat kinderen kunnen last hebben van woede-uitbarstingen op het einde van de zomervakantie. Dat blije gezicht verandert in een donderblik als ze door begin te hebben dat ze strand, spelen en uitslapen moeten inwisselen voor school, structuur en op tijd naar bed.

Pedagoog Bruno Vanobbergen beaamt dat de overgang naar het nieuwe schooljaar lastig kan zijn. En dat is absoluut normaal, verzekert hij. “Net zoals voor volwassenen is het voor kinderen fijn, belangrijk en ontspannend om uit hun dagelijkse routine te kunnen stappen.”

“Vakantie betekent een ander ritme. Je ziet dat kinderen daar, net zoals wij, echt van kunnen genieten en van tot rust kunnen komen. We hebben het allemaal moeilijk om weer in de klassieke, dagelijkse structuur van ons werk te komen eens de vakantie op haar einde loopt. Dat is voor kinderen niet anders als ze opnieuw naar school moeten.”

“Naar mijn persoonlijke ervaring zitten de meeste kinderen vrij snel terug in het normale ritme, en is de aanpassing na een weekje al geen thema meer”, vervolgt Vanobbergen. Maar als je merkt dat je kinderen toch moeite hebben met de overgang, is het belangrijk om daarover te communiceren.

“Net zoals ook wij na onze vakantie onze knop moeten omdraaien, kan het voor kinderen uiteraard even op de tanden bijten zijn in het begin. Daarom is het van belang om de situatie te bespreken. Zo kan je erachter komen hoe je je kind zo goed mogelijk kan ondersteunen. Wat is de precieze reden dat de start van het schooljaar voor onrust of frustraties zorgt?”

Om de overgang zo soepel mogelijk te doen verlopen, bied je je kids volgens Vanobbergen het best ankerpunten aan. “Daarmee bedoel ik bepaalde rituelen - zoals eten op een vast uur, tandenpoetsen vlak voor je samen de deur uitgaat, een verhaaltje voorlezen zodra de pyjama aan is om aan te geven dat ze erna moeten gaan slapen - die je kinderen kunnen helpen om zich terug aan de oude structuur aan te passen. Zeker als het rituelen waren die je kind al kende, maar die verwaterden door de vakantie. Zoek als ouder zelf ook aansluiting bij die rituelen.”

“Belangrijk is om zelf initiatief te nemen om dat soort ankerpunten een vaste plek te geven in jullie dagelijkse routine, en indien mogelijk te participeren.” Voor veel kinderen kunnen zulke rituelen nuttig zijn. Al zijn ze niet noodzakelijk bij élk kind, onderstreept Vanobbergen.

“Sommige kinderen zijn zo zelfstandig dat ze best zonder kunnen. Er is geen handleiding die van toepassing is op iedereen. Bepaalde kinderen kunnen namelijk perfect een goede structuur voor zichzelf ontwikkelen, anderen hebben daar hun ouders, leerkracht of zelfs een simpel systeem met pictogrammen voor nodig.”

Maar wat als je als ouder echt te maken krijgt met heuse driftbuien? “Blijf de eerste dagen van het nieuwe schooljaar zo goed mogelijk vasthouden aan het oppikken van rituelen. Op die manier wordt er voorspelbaarheid gecreëerd.”

“Dat maakt het voor kinderen een stuk makkelijker om terug in die routine te stappen. Probeer ook het gedrag van je kind zo goed mogelijk te lezen zonder enige vooroordelen. Wat gebeurde er precies op het moment dat je kind agressief werd? Op die manier kan je proberen dat soort situaties voortaan te vermijden.”

Betrapt door je kind tijdens seks: wat dan? “Als je het voorval doodzwijgt, geef je het verkeerde signaal” (+)

Charlene en Kim zijn huismoeders: “Frustrerend dat een man vertelt hoe wij ons moeten gedragen” (+)

Waarom voelen we ons zo geïrriteerd door onze familie? Gezinstherapeuten waarschuwen voor het ‘Fredo-effect’ (+)