We wilden Thomas De Gendt (Lotto Soudal) al langer interviewen, maar de voorbije maand had hij geen zin. In de Benelux Tour was het verstoppertje spelen voorbij. “Ik had even nood aan een break.”

“Vooral mentaal. Het werd allemaal wat te veel. Sponsor (Soudal, nvdr.) die de ploeg verlaat, renners die weggaan, personeel dat vertrekt, slechte conditie... Ik had iets te veel negativiteit rondom mij tijdens de drukste koersmaand van het jaar. Na de Tour heb ik mijn fiets tien dagen niet aangeraakt. Nadien trok ik naar Spanje, meer vakantie dan stage. Ik heb er wel gefietst, omdat ik dat graag doe, maar had geen zin om gestructureerd te trainen. Mijn trainer moest geen schema opstellen. Ik fietste als ik zin had en hoelang ik zin had. De goesting in de fiets kwam terug.”

“Ik wil deze winter de fiets eens een maand op stal laten. Dit jaar had ik het gevoel dat ik te snel moest hervatten. Dan is de opeenvolging van de grote rondes vorig jaar en dit jaar van het goede te veel.”

“Waarschijnlijk. Tijdens de Tour had ik al gezegd dat ik liever niet meer terugkeer.”

“Momenteel zit in mijn hoofd dat 2022 mijn laatste jaar wordt. Stel dat het volgend jaar plots betert of in een andere rol – wegkapitein of knecht in plaats van aanvaller of beschermde renner – kan ik daarop terugkeren en nog één à twee jaar voortdoen met een andere instelling: zoals jonge renners begeleiden en kalmeren wanneer nodig.”

“De koerswereld is geen probleem. Het leven van een renner is heel mooi, maar je bent veel weg van huis en dat valt thuis steeds moeilijker te rijmen. Mijn kinderen worden ouder (Timo is 7, Amber bijna 6, nvdr.). Ze vinden het lastig dat papa vaak weg is. Dan vragen ze: ‘Waarom is onze papa niet zoals andere papa’s en is hij zo weinig thuis?’ Dat zijn vragen waarmee je het als renner moeilijk hebt.”

“Zo ver denken ze niet na. Timo heeft wel eens gevraagd: ‘Hebben wij iets meer dan anderen?’ Ik zeg dan: ‘Neen, de anderen hebben evenveel’. Maar neem nu de boer tegenover ons huis. Die heeft veel land en is tien keer rijker dan wij, maar het lijken normale mensen, dus mijn zoontje beseft dat gewoon niet. Wij hebben eten, onderdak, warm water. Alles wat ze willen. Of dat dan in een mooi, alleenstaand huis is, zien de kinderen niet. Ik zie volgend jaar wel of ik nog zin heb en wil blijven trainen. Je kan als coureur niet voortdoen aan vijftig procent. Je moet ook blijven op stage trekken. Ik weet niet of ik die opofferingen kan blijven maken en ik moet eerst nog zien of ik nog ergens een contract krijg.”