Ze begonnen er begin jaren zeventig. “Vooraan was het toen nog gewoon café met daarachter in de zaal disco”, vertelt Rik. “Toen ik 17 was, voor ik naar het leger ging, was ik er al eens eventjes dj geweest.” “En ik ging er gewoon iets drinken en ben aan Rik blijven plakken”, pikt Viviane er al lachend op in. “Samen zijn we dan aan de slag gegaan, Rik als garçon, ik achter de bar.”

“Aanvankelijk was het tijdens de week vooraan café en in de zaal op zaterdag dansavond. Daarna werd tijdens het weekend het café mee als disco geïntegreerd. Dj-muziek werd afgewisseld met optredens van bandjes waaronder de Aztecs met leden van Boom en Reet, de Dino’s, de Jumpies uit Rumst en Five from Dave uit Willebroek.”

“De deuren gingen open om 19u en een halfuur later zat het hier stampvol. Om 1u was de laatste bus, zowel richting Niel als richting Rumst en liep de zaal leeg. Enkel nog een aantal Bomenaren bleven toen nog wat plakken, maar om 2u waren we meestal al klaar met de opkuis.”

“We hebben er gouden tijden beleefd”, mijmert het koppel. “We hadden ook een ongelooflijk goed team dat heel hecht aan mekaar hing, met Jef en Celine als uitbaters. Niemand van ons stapte hier met 5 frank meer naar buiten, alles werd gedeeld. Het leuke eraan was ook dat je je vrienden bleef zien en tegelijk ook veel nieuwe mensen leerden kennen die hun eerste uitgangservaring beleefden. Iedereen kende er als het ware iedereen. Nog geregeld worden we er op aangesproken door mensen die ons herkennen. We zullen dus ons werk wel goed hebben gedaan”, knipoogt Rik.

“Wat me ook altijd is bijgebleven, is dat het duurste wat we toen hadden een Pale-Ale en Tuborg waren. Die kosten toen 49,5 frank. Sterke drank was toen nog niet in de mode.”

Op korte tijd volgenden enkele overnames. ‘Den Apollo’ veranderde zelfs even van naam in The Racer, maar dat was geen lang leven beschoren, waarna het weer gewoon Apollo werd. Maar de laatste overname was er voor Rik en Viviane teveel aan. “We voelden ons in ons hemd gezet en zijn er mee gestopt. We zijn er nooit meer binnen geweest.”

Het café vooraan verdween ook en Apollo werd omgebouwd tot een échte danstempel waar nieuwe muziekstijlen als new wave, new beat, techno en house hun intrede deden. Achter de draaitafel stond onder meer Alain Faber die als 16-jarige in 1988 zijn eerste stapjes als dj zette en nadien nog in megadiscotheken als de Zillion en Cherry Moon draaide. De opkomst van die megadancings deed de ster van Apollo uiteindelijk vervagen waardoor midden jaren negentig het licht er definitief werd gedoofd.

Dat den Apollo zijn stempel heeft gedrukt op het uitgaansleven van heel wat jongeren in de Rupelstreek werd nog eens herbeleefd in 2018. Tijdens de Eerste Nacht van de Cafés die vzw Kaaimannen op poten zette, werd met Apollo Revisited een ode gebracht aan de discotheek, mét uiteraard Alain Faber als een van de dj’s.

Lees hier alle plakverhalen uit jouw gemeente en ver daarbuiten

Bart Roggeman