‘Ik heb onmiddellijk “ja” gezegd, toen ik dit voorjaar de vraag kreeg om Villa Politica te presenteren’, zegt Goedele Devroy nadat ze in De Zevende Dag aankondigde dat ze op 23 september de fakkel van Linda De Win overneemt.

Waarom?

‘Na een goed jaar op de redactie van Pano wilde ik echt graag terug naar de Wetstraat. Bij Pano werken was heel interessant. Ik heb daar veel geleerd. De insteek van Pano is helemaal anders dan die van Villa Politica. Je werkt op lange termijn. Het is diep graven. Het is onderzoeksjournalistiek. Dat was heel fijn, maar ik heb wel gemerkt dat ik een nieuwsmens ben. Ik houd van het snelle werk. Ik zal ook niet meer op de stoep moeten staan zoals bij Het Journaal vroeger. Het werk is afgelijnd en daardoor gemakkelijker te combineren met mijn taak als mantelzorger.’

U hebt een goed jaar bij Pano gewerkt. Daar maakte u een documentaire over de wachtlijsten in de zorg. Een thema dat u na aan het hart ligt. Uw zoon heeft een mentale beperking. U bent zijn mantelzorger.

‘Ik wilde al heel lang iets doen over mantelzorgers doen. Ik had al heel vaak aan collega’s gevraagd of ze er niets over konden doen. De wereld van de gehandicaptenzorg is ingewikkeld en ik ken die wereld van binnen en van buiten. Het thema is heel persoonlijk. Ik was al blij dat ik het heb mogen maken, maar het ook nog eens een Befliusprijs gekregen heeft, was top.’

Hoe moeilijk is het om een baan als Wetstraatjournalist te combineren met zo’n grote zorgtaak?

‘Dat was een grote uitdaging. Nu woont mijn zoon in een instelling, maar voordien woonde hij om de week bij mij en om de week bij zijn vader - daardoor was het draaglijk. Maar het bleef een waanzinnig georganiseer. Ik had een batterij babysits. En zelfs dan gebeurde het vaak dat ik in de Wetstraat stond en de babysit belde dat ze ziek was. Of dat de chauffeur van het busje waarmee mijn zoon dagelijks naar huis gebracht werd, belde om te zeggen dat er niemand thuis was. Dan moest ik halsoverkop vertrekken.’

• Goedele Devroy neemt fakkel van Linda De Win over

‘Het is niet omdat je een kind krijgt dat het wat moeilijker heeft, dat dat je carrièreplanning moet veranderen. Vind ik. Ik was heel gelukkig met mijn job. Waarom zou ik iets anders gaan doen? Wat dan? Maar op bepaalde momenten was het veel te zwaar. Ik heb een burn-out gehad. Dat heeft er veel mee te maken. Bovendien is er niets zo onvoorspelbaar als de Wetstraat, het was niet de gemakkelijkte job. Nu zou ik dat ook niet meer kunnen. Je draagkracht vermindert met ouder worden.’

Linda De Win wilde eigenlijk nog niet met pensioen. Hoe heeft u gekeken naar die discussie die zij aangezwengeld heeft over de strikte pensioenregeling op de VRT?

‘Ik begrijp heel goed dat Linda wilde blijven. Ze was nog heel goed in haar job. Bovendien krijgen we elke dag te horen dat langer werken belangrijk is voor de houdbaarheid van de pensioenen. De VRT moet besparen. Dus stuurt de directie iedereen met pensioen die pensioen gerechtigd is. Ook daar heb ik begrip voor.’

‘Ik ben iets jonger. Voor mij ligt de grens niet zoals bij Linda op 65, maar op 67. Dat zie ik mezelf niet doen. Ik mag op pensioen na een loopbaan na een carrière van 42 jaar. Dat is over tien jaar. Dan zal het ook mooi geweest zijn, denk ik. Ik wil in elk geval niet doorgaan tot mijn 70ste.’

Linda De Win heeft met haar eigen stijl zichtbaarheid aan Villa Politica gegeven. Gaat u het anders doen?

‘Het is moeilijk om mijn eigen stijl in te schatten. Dat moeten de kijkers beoordelen. Wat mij interesseert, is het inhoudelijke debat. Ik wil het dus vooral over inhoud hebben. Waarschijnlijk is dat ijdele hoop, want de Wetstraat is het elke dag strategische spelletjes. En daar moet je het in een programma als Villa Politica ook over hebben. Het doel zal zijn: nieuws maken.’

Linda De Win kon soms letterlijk achter haar primeur aan rennen. U ook?

‘Achter mannen aanlopen, doe ik niet.’ (lacht) ‘Trouwens de regels in het parlement laten dat niet meer toe sinds 2007. Na de chaos bij de val van de regering Leterme. Die was met geen pen te beschrijven. Sindsdien rende ook Linda niet meer achter politici aan.’

Villa Politica is geen primetime-programma. U moet het niet doen voor de kijkcijfers.

‘Ik hoor nu toch van veel mensen van wie ik het niet zou verwacht dat ze kijken. Op een druilerige, grijze middag haalt Villa Politica toch al snel 100.000 kijkers. De samenvatting op zaterdag gaat daar dikwijls zelfs boven. Zo weinig is dat niet. En als je nieuws maakt, wordt dat overgenomen. Door andere media of via sociale media. Los daarvan, ik zit er absoluut niet mee.’

Verandert er dit najaar ook iets aan het programma zelf?

‘Vormelijk is het wat opgefrist. De redactie van Villa Politica bestaat uit één voltijdse en één halftijdse kracht. Daarmee kan je geen grote veranderingen realiseren. Reportages zitten er niet in. Het is een live-programma met interviews en commentatoren. Dat blijft zo. Geen grote veranderingen.’

Waar kijkt u het meest naar uit? Is er een politicus die u graag voor de microfoon wilt halen?

‘Jan Jambon wilde nooit door Linda De Win geïnterviewd worden. Dus ik hoop hem nu weer in Villa Politica te verwelkomen. Ik ga ervan uit dat dat zal gebeuren. Het is nu ook wel bijzonder flauw dat een politicus jarenlang boos blijft omdat één interview of één vraag hem niet aanstond. Ik heb overigens geen idee welke vraag of welk interview. De septemberverklaring zit in de tweede uitzending. Dus hoop ik de minister-president dan voor de microfoon te krijgen.’