‘Heftig wat de politie in deze zaak gedaan heeft’: Wim S., mikpunt van een Nederlandse ‘Mister Big-operatie’, voor de derde keer voor rechtbank

Op het proces, dat maandag van start ging in Den Haag, verscheen Wim S. in vrijheid. Eerder was hij tot 18 en 20 jaar cel veroordeeld voor moord en had hij meer dan 6 jaar in de gevangenis gezeten. Maar eind 2019 oordeelde de Hoge Raad dat een via de Mister Big-methode bekomen bekentenis niet kan gelden als bewijskrachtig. Daarom moet het proces nogmaals worden overgedaan.

Wim S. was voor het openbaar ministerie (OM) in Breda de eerste en meest logische verdachte van de moord op zijn partner Heidy Goedhart op 18 december 2010. S. had een buitenechtelijke relatie. In 2011 stokte het strafonderzoek bij gebrek aan bewijs. In 2013 startte het OM een Mister Big-operatie.

S. verloor van de ene dag op de andere zijn baan bij Belgacom in Brussel, maar kreeg bijna simultaan een nieuwe freelancebaan in het vip-beveiligingsbedrijf van de toevallig in zijn leven gekomen ‘Joep’. Hij moest halfcriminele IT-klusjes opknappen die hem telkens duizenden euro’s in bankbiljetten opleverden. Na een paar maanden was Wim S. financieel afhankelijk van ‘Joep’, waarna hij op sollicitatie moest bij ‘Philipe’, het hoofd van de organisatie in Marbella. Die eiste tijdens een gesprek in zijn villa-met-zwembad totale transparantie over zijn verleden. Concreet: hij wou dat S. de moord zou bekennen. Deed hij dat niet, dan kon er geen sprake van zijn dat hij in dienst trad.

S. weigerde eerst en werd weggestuurd. Toen hij merkte dat  als gevolg van zijn weigering ook ‘Joep’ werd ontslagen, haspelde hij een bekentenis af, niet beseffend dat alle mensen om hem heen acterende politiemensen waren.

“Ik zei die dingen om erbij te horen”, zei de veertiger maandag tegen zijn rechters. “Ik heb niks te maken met de moord op Heidy. Ja, er hangt een geurtje aan dit verhaal, maar ik had dat inkomen nodig. Meer is er niet.”

‘Wegwezen hier’

De Mister Big-methode werd bedacht in Canada, maar is vooral sinds afleveringen 1 en 2 van The Confession Tapes op Netflix mondiaal erg omstreden. In Nederland is er een groeiende consensus dat een Mister Big-operatie daderkennis moet opleveren, wat bij S. niet het geval was.

S. legde uit dat de organisatie van ‘Joep’ erg geloofwaardig aanvoelde, en tegelijk bedreigend. Men deed hem geloven dat ongeveer elk lid wel een of meerdere doden op zijn geweten had, en daar dankzij de oppermachtige organisatie vlotjes mee was weggekomen.

“Er was Jean, die de vreselijkste dingen had gedaan in Djibouti”, zo vertelde Wim S. “Ze hadden het over een loverboy die ze in een auto hadden gesleurd, meegenomen naar een bos en er een kuil voor zichzelf hadden doen graven. Deze mensen schrokken voor niks terug. Daar in Marbella vreesde ik dat ik zelf zou eindigen in een kuil in de heuvels.”

Voorzitster: “Dan zou ik denken: wegwezen hier. U zette die contacten verder.”

Wim S.: “Omdat het maar niet lukte een baan te vinden. Ik heb wel degelijk elders gesolliciteerd. Ik dacht: wat doe ik verkeerd door ergens een USB-stickje op te halen? Ik ben een gewone burger, ik doe mijn werk. Ik knokte voor mijn centen. Ik zit al elf jaar op deze stoel. Ik hoop dat de dag ooit komt dat er iemand anders op zit.”

Duimschroeven

De door het hof als expert aangestelde rechtspsycholoog Eric Rassin toonde aan de hand van een Amerikaans experiment aan dat de Mister Big-methode, zoals toegepast bij S., een ernstig risico inhoudt op een valse bekentenis. Hij schat dat ongeveer de helft van de bevolking in deze specifieke situatie ook had bekend.

“Het idee van een valse bekentenis roept gevoelsmatig weerzin op”, zei Rassin. “Het voelt raar, maar als er een beloning is om in een bepaalde specifieke context te bekennen, kan dat bij afwezigheid van strafdreiging zwaarder doorwegen. Ik vind wat de politie in deze zaak gedaan heeft wel heftig. Het is als bij duimschroeven. Iedereen bekent, maar niet iedereen heeft het gedaan. Als u me vraagt wat de waarde is van deze bekentenis, dan zeg ik zeer bescheiden. Zeer mager.”

Heidy Goedhart werd neergeslagen en gewurgd nadat ze per fiets thuisgekomen was van een feestje in Kaatsheuvel. Volgens S. moet de dader een door haar betrapte inbreker zijn geweest.

Met het oog op het nieuwe proces voerde het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) nieuw DNA-onderzoek op de destijds genomen stalen. Op een raamkozijn werd onbekend mannelijk DNA aangetroffen in een bloedvlek van het slachtoffer, maar volgens experts van het NFI is dat niet te herleiden tot een persoon en ook niet geschikt om iemand te identificeren of uit te sluiten. Het NFI vindt op basis van DNA-onderzoek het scenario waarin S. de moordenaar was waarschijnlijker dan dat van een onbekende indringer.

Beide aannames worden weerlegd in een rapport van forensisch onderzoeker Richard Eikelenboom, die door de verdediging van S. geconsulteerd werd. Hij is een ex-klokkenluider van het NFI en nam de werking van het instituut op de korrel bij enkele grote rechterlijke dwalingen in Nederland, zoals de Puttense moordzaak .

Het proces wordt woensdag voortgezet. Een uitspraak is voorzien op 22 oktober.