Thibau Nys sprakeloos na gouden medaille: “Zoals ik er vannacht over heb gedroomd” - Van Eetvelt: “Zal toch een feestje worden straks”

“Ik ben een beetje sprakeloos”, steekt Thibau Nys van wal. “Het is zoals ik ervan gedroomd heb vannacht. Het is gewoon het perfecte scenario, het kon niet beter lopen. Ik had de benen om het af te maken, het was echt de perfecte dag.”

“Ik denk dat er op twee rondes van het einde een paar jongens wegsprongen. Dat ging niet in één keer. Hier vertrokken er een paar, daar nog eens twee. Ik wist dat Lennert mee was, maar het was onduidelijk om te zien hoeveel het er waren. Dan kregen we een ronde te horen dat hij alleen was. Ik ging ervan uit dat hij het ging halen. Ik moest gewoon zorgen dat ik mee was met alles wat vooruit sprong. Ik wist dat als ik hen kon volgen, ik nog kon winnen. Het was alles of niks, maar ik ben erbij geraakt. Toen heeft Lennert zich volledig in functie van mij gegeven, en het is perfect uitgedraaid.”

Het kwam aan op een sprint, nadat Van Eetvelt het kopwerk had verricht voor Nys. “Ik had wat schrik voor de sprint, ik zat tegen de krampen aan. Het was een kwestie van niet ingesloten te geraken. Ik zette aan en voelde de krampen komen, ik dacht ‘het is niet waar hé’. Ik duwde me erdoor en voelde meteen dat ik de snelte was. Die andere jongens ken ik nog maar een week, maar ik ben heel tevreden dat ik tussen hen sta. Ze kunnen blijkbaar heel wat resultaten voorleggen op de weg.”

Nys richt zich voorlopig vooral op het veldrijden, al moet hij misschien toch ook maar beginnen nadenken over een toekomst op de weg in de nabije toekomst. “Misschien in de toekomst, maar dat is nog niet voor direct. De cross begint straks in Lokeren, en daar ga ik met veel plezier naar kijken. We zien wel wat er op m’n pad komt, ik doe alles graag. Mijn seizoen is al compleet.”

“Niet slecht he, voor een invaller?”, wist iemand meteen na de finish aan Van Eetvelt te vertellen. De 20-jarige belofte werd in extremis opgeroepen om ook de wegrit bij de beloften te rijden, hij moest de geblesseerde Louis Blouwe vervangen. Een schot in de roos, zo blijkt. Even leek hij zelfs op weg naar de zege, maar zijn poging tot solo strandde op 9 kilometer van de meet. 

“Het was niet echt het plan om daar alleen te gaan, maar als je zo’n kans krijgt moet je die grijpen”, zei Van Eetvelt bij de aankomst. “Uiteindelijk kom ik iets te kort, maar goed, Thibau Nys wint hier en dat is even mooi. Ik wist van in het begin dat het heel moeilijk zou worden om hier bijna twee rondes alleen te rijden. Toen mijn voorsprong nog groter werd in het begin van de klim dacht ik dat het erin zat, maar op het einde van de klim viel ik stil en dan weet je dat het moeilijk wordt.”

Nadat hij gegrepen werd, reed Van Eetvelt de ziel uit z’n lijf om Thibau Nys prima af te zetten voor de sprint. Nys bedankte met een gouden medaille. “Dat maakt de dag nog heel goed. Ik heb me een beetje opgeofferd toen Thibau erbij kwam, het zat er voor mezelf toch niet meer in om te winnen. Dan kon ik maar beter alles geven om hier toch nog als land te winnen. Ik denk dat het de eerste koers is op dit niveau voor Thibau. Hij wist zelf ook niet wat hij moest verwachten. Maar als je je eerste koers op internationaal niveau wint, dan word je een grote. Hij is een jaar jonger, en als crosser kom ik hem niet zo vaak tegen, maar we liggen nu samen op de kamer. Het zal toch een feestje worden vanavond.”