LEES OOK: Toch weer een medaille erbij: het straffe palmares van Remco Evenepoel

Net niet voor Remco Evenepoel na een waanzinnig EK. Vanaf het begin lieten de Belgen zich zien. Harm Vanhoucke was meteen een van de vier leiders naast de Fransen Paret-Peintre en Bonnamour en de Spanjaard Soto. Hun voorsprong ging geleidelijk aan richting de anderhalve minuut maar dan waren het de Italianen met Cattaneo en de Slovenen met Pogacar. Uiteindelijk was het Thibaut Pinot die wegreed uit het peloton en zich ging aansluiten bij Vanhoucke en co. Soto hield het voor bekeken en liet zich terugzakken omdat zijn mede Spanjaarden op jacht waren naar de kopgroep. Ze slaagden ook in hun opzet waardoor we 12 leiders kregen vooraan. Het peloton met de favorieten liet zich echter niet kisten en hield de achterstand binnen de 40 seconden.

Gilbert kreeg tijdens de tweede beklimming van de dag kettingproblemen en Dylan Teuns moest de rest van het peloton laten rijden. Het was dus aan Remco Evenepoel om België overeind te houden. In de afdaling van de Monte Bondone was het Evenepoel die de groep leidde. Hij kreeg Victor Campenaerts met zich mee. Van een kopgroep was er na verloop van tijd ook geen sprake meer, een volledige hergroepering was het resultaat. Al was het allerminst een compacte groep. Het ene groepje renners na het andere kende z’n bestaan.

Campenaerts en Dewulf

De voorste kopgroep bestond uit onze landgenoten Victor Campenaerts en Stan Dewulf, die het gezelschap kregen van Ulissi en Oliviera. Meer dan een dikke 12 seconden kreeg het viertal niet en in de achtergrond waren Pogacar en Hirschi op komst. Een soort van voorbode van wat er nog allemaal zou komen. Overal waar je keek, reden er renners. Na wat aanvalspogingen van onder meer Bardet, kregen we een nieuwe kopgroep van zeven leiders met daarin onder meer een waanzinnige Campenaerts, Evenepoel, Ben Hermans, Pogacar, Trentin, Colbrelli en Hirschi. Wie dacht dat de finish in zicht was, vergist zich. Toen moest er nog 50 km afgelegd worden.

Campenaerts kende wat pech en moest van fiets wisselen. In een achtervolgend groepje (wat anders) reed hij samen met Dewulf, Bardet, Mollema en Almeida. Na een aanval vlak voor de top van de Povo van Sivakov trokken Evenepoel, Colbrelli en Cosnefroy ervandoor. Pogacar en Hirschi lieten een gaatje. Cosnefroy moest de rol lossen waardoor we een tweestrijd zouden krijgen tussen Evenepoel en de recente winnaar van de Benelux Tour.

Evenepoel probeerde Colbrelli er nog af te rijden op de laatste helling, maar de Italiaan was niet van gisteren en bleef in zijn wiel zitten. Evenepoel wist natuurlijk hoe laat het was want het duo stevende dan logischerwijs af naar een sprint. Evenepoel zette nog eerst aan maar Colbrelli ging nog duidelijk over onze landgenoot.

Goud voor Sonny en zilver voor een zichtbaar teleurgestelde Remco, maar de man uit Schepdaal mag meer dan trots zijn op deze geweldige prestatie. Op ruim een minuut komt de geloste Benoit Cosnefroy als eerste over de streep waardoor het podium compleet was.

Colbrelli: “Onbeschrijflijk dit”

“Het is gewoon fantastisch”, reageerde de Italiaanse winnaar in het flashinterview meteen na de finish. “Ook mede door een super team dat ik hier kan winnen. Ik ben blij met deze overwinning. Het is dubbel, zeker in eigen land. Ik heb het Europees kampioenschap gewonnen, dat is onbeschrijflijk. Remco heeft alles gegeven wat hij had.”

Opmerkelijk: na een volledige (en indrukwekkende) koers in dienst van hun kopman eindigden Ben Hermans en Victor Campenaerts nog in de top tien, Stan Dewulf finishte als elfde!

LEES OOK: Ontgoocheling overheerst bij Evenepoel, maar: “Ik kan Colbrelli niets verwijten”

Uitslag:

1. Sonny Colbrelli (Ita) in 4u19:34

2. Remco Evenepoel (Bel)

3. Benoit Cosnefroy (Fra) op 1:30

4. Matteo Trentin (Ita) 1:43

5. Tadej Pogacar (Sln)

6. Marc Hirschi (Zwi)

7. Markus Hoelgaard (Noo)

8. Ben Hermans (Bel) 145

9. Pavel Sivakov (Rus) 1:49

10. Victor Campenaerts (Bel) 5:41

11. Stan Dewulf (Bel) 5:48