Het CDH heeft de ambitie om in het centrum van het politieke spectrum te blijven spelen. Partijvoorzitter Maxime Prévot heeft zondag tijdens een partijmeeting in La Louvière de bakens uiteengezet van het herbronningswerk. Die oefening moet in februari uitmonden in een nieuw manifest en een nieuwe naam. Eén eis staat in steen gebeiteld: het wordt een positieve beweging die ‘eerder voor is dan tegen’ en die niet ten dienste staat van één specifieke kiesgroep, maar van de hele samenleving.

‘Gedaan met het wollige centrum. We mogen niet bang zijn met de borst vooruit te lopen en echte centristen te zijn. Niet bij voorbaat, maar uit overtuiging. We verschillen van de anderen omdat we iedereen vooruit willen laten gaan en niet enkelen’, aldus Prévot.

Morgen mooi weer

Het CDH kampt al jaren met tegenvallende kiesresultaten. De partij startte in januari 2020 een breed debat onder de noemer ‘morgen zal het mooi weer zijn’. Uiteindelijk kwamen er 2.000 voorstellen uit de bus, net als 5.000 argumenten, die het toekomstig manifest van de nodige inhoud moeten voorzien. De thema’s en krijtlijnen liggen al vast. Het gaat onder meer om milieu, Europa, mensen zonder papieren, de overheid, strijd tegen discriminatie, neutrale overheid, evenwicht tussen werk en privé, ondernemerschap, enzovoort.

Het CDH ziet zichzelf als speler in een ‘regeneratie’ van de samenleving. Voorzitter Prévot hamerde daarbij op het belang van participatie, onder meer via de organisatie van grote plenaire vergaderingen een of twee keer per jaar. Dat moet voorkomen dat de marsorde wordt bepaald door een kleine groep aan het hoofd van de beweging. Hij riep de militanten en sympathisanten op ‘concrete actie’ te ondernemen. ‘Door de burger te tonen dat we dagelijks volgens onze waarden leven, dat ze onze inspiratiebron zijn, dat we aan hun kant staan op het terrein, dat we hun vertrouwen zullen verdienen.’

Geen brute breuk

Het werk betekent ‘geen brute breuk’ met het CDH, maar een evolutie naar een beweging die meer de vinger aan de pols houdt met de hedendaagse uitdagingen. ‘Ik verloochen het verleden niet, maar ik voel me er ook niet door gebonden’, aldus nog Prévot.