We zijn nog maar zeven speeldagen ver, maar op het Kiel stond maandagavond al een wedstrijd op leven en dood op het programma. Om terug wat rust in de tent te krijgen en zijn positie te verstevigen kon Peter Maes tegen zijn ex-club STVV best de drie punten thuis houden.

De omstandigheden waren alvast gunstig. Het Olympisch Stadion liep met 8.500 toeschouwers aardig vol, het is al van de eerste finalematch in 1B tegen OHL geleden dat er nog zoveel volk in de tribunes zat. De aanhang probeerde bovendien van bij het begin het vuur in de pan te krijgen. Dat lukte maar half. Aan enthousiasme en goede wil geen gebruik, maar Beerschot - met Pietermaat, Bourdin en nieuwkomer Lemos voor het eerst dit seizoen aan de aftrap - miste overzicht en rust aan de bal. Te veel lange ballen, te weinig combinaties in de opbouw.

Noubissi kon een paar keer dreigen, de Kameroener miste echter overtuiging. Holzhauser zette hem met een gelukje - een afgeweken doorsteekpass - alleen voor Schmidt, maar de Kielse krachtpatser durfde zich niet helemaal op de bal te smijten. Even later ging de zee voor Noubissi open. In plaats van de vrijstaande Holzhauser op de flank te bedienen, liep Noubissi zich knullig vast. Het overige paars-witte gevaar beperkte zich tot een handvol schoten uit de tweede lijn. Coulibaly was de enige die het kader vond, een plukballetje voor Schmidt.

Het overwicht van Beerschot leverde voor de rust niets op en dat was jammer. In eerste instantie omdat de Truienaars zich presenteerden zoals hun supporters: afwezig. Het bezoekersvak van het Olympisch Stadion bleef overigens letterlijk leeg. Uit onvrede met het maandagavondvoetbal stapten de fans van de Kanaries niet op de bus richting Antwerpen. Het gebrek aan een beloning was dubbel jammer omdat STVV bij zijn eerste kans van de wedstrijd wel doeltreffend was. Balverlies van Pietermaat op eigen helft luidde een Truiense tegenaanval in. De Japanner botste op weg naar doel nog op Frans, maar het leer belandde voor de voeten van De Ridder. De middenvelder kende geen genade en knalde de 0-1 via de binnenkant van de paal voorbij Vanhamel. Het werd plots heel stil in de tribunes.

Beerschot kwam niet als een geslagen hond uit de kleedkamer. De Mannekes probeerden de bezoekers meteen bij de keel te grijpen. Twee hoekschoppen leverden twee grote kansen op. Een kanonskogel van Coulibaly belandde pal op de knikker van de moedige Hashioka, een kopbal van Frans werd door Schmidt nog over de lat getikt.

Het paars-witte enthousiasme kreeg echter al snel een dip. Beerschot acteerde zenuwachtig, stapelde de foutjes op en kreeg offensief amper nog iets in elkaar gebokst. Ook op stilstaande fases kon Holzhauser het verschil niet maken. Maes probeerde met de inbreng van Shankland en Vaca het vuur terug aan te wakkeren. Holzhauser vond nu wel een opening en zette Soumaré alleen voor doel, de Senegalees besloot voorlangs. Een unieke kans, De Ridder deed er voor rust vanop een gelijkaardige positie veel meer mee.

Beerschot bleef tot de laatste minuut bikkelen een strijden, de supporters toonden zich tot het laatste fluitsignaal van hun trouwste kant en bleven als een twaalfde en dertiende man achter de spelers staan. Hoeveel goede wil er ook was, een slotoffensief leverde het niet meer op. Beerschot verdiende meer, maar blijft opnieuw met lege handen achter. Voor Peter Maes breken er nu spannende momenten aan. Blijft hij na 1 op 21 aan boord of wordt hij het kind van de rekening.