In zijn column beschrijft Pichal het voorval. Hij was hem dinsdagnamiddag net gekruist op de Meir in Antwerpen toen twee jongens op een elektrische step langsreden. De twee lachten Boeva uit met om het feit dat hij in een rolstoel zit. “Ik zie op zijn gezicht hoe hard dat aankomt”, schrijft Pichal. “Ik lees ergernis, maar ik lijk ook te begrijpen aan zijn blik dat dit lang niet de eerste keer is. Zo interpreteer ik het toch. Ik voel echt plaatsvervangende schaamte. Totaal gechoqueerd.”

Pichal spreekt Boeva niet aan op het voorval omdat er een vriend bij hem was. Toch hoopt hij de jongeren, die weggereden waren nog tegen te komen. Om hen op hun laffe daad te wijzen, zo schrijft Pichal nog. Dat gebeurt niet, maar het verhaal laat hem niet los. “Gelukkig is dit soort gedrag een uitzondering, hoop ik, want hoe durven ze. Komt er een dag waarop ze beseffen ze beseffen hoe ongepast en grof dit is.”

William Boeva reageerde op een sms’je van Pichal. “Bedankt Sven, voor je lieve opmerkzaamheid, maar helaas gebeurt dit elke dag.”