Met ‘Gamedec’ verscheen de zoveelste cyberpunkgame: waarom is dit genre zo populair?

Met de aankondiging dat de PlayStation 5- en Xbox Series-versies van Cyberpunk 2077 pas voor volgend jaar zullen zijn, schopt de Poolse uitgever CD Projekt Red nog vrolijk een nieuw deukje erbij in zijn eigen imago. Maar het neemt niet weg dat cyberpunk-invloeden vandaag enorm in trek zijn onder gamemakers: zo zagen we de afgelopen maanden en jaren games als The Ascent, Observer: System Redux, Ghostrunner, VA-11HALL-A en The Red Strings Club verschijnen. Allemaal games die een hoogtechnologische neongloed à la Blade Runner baden, de film van Ridley Scott waarmee in 1982 het hele genre in gang werd getrapt.

Dat lijstje is nog niet compleet, want voor volgend jaar staat onder meer Replaced in de steigers. En vandaag verschijnt Gamedec, een game van – net als Cyberpunk 2077 – Poolse makelij, waarin je door jezelf te bricoleren spelerpersonage misdaden moet oplossen in virtuele werelden.

Dat brengt je onder meer in een westernuniversum met gepixelliseerde planten, een virtuele wereld gebaseerd op feodaal Japan, en een decadente megarave. Maar de ‘game detective’ die door de speler wordt vertolkt, vertrekt natuurlijk vanuit een grootstad zoals spelers en kijkers die al enkele decennia kennen uit dit genre: duister, een beetje vies, en vooral overspoeld door technologie die nét iets voor is op diegene die we kennen in de huidige wereld.

“Het cyberpunk-genre geeft heel wat mogelijkheden om een videogameverhaal te vertellen”, vertelde Lukasz Hacura, oprichter van Anshar Studios, ons tijdens een vroege demo van de game. “Gamemakers hebben bijvoorbeeld altijd moeite om in hun verhaal een reden te verwerken waarom je cijfers en andere informatie op je scherm ziet, bovenop de actie. Bij een game die zich afspeelt in een hoogtechnologische wereld, die toch een beetje lijkt op de onze, is dat niet nodig: we kennen vandaag allemaal augmented reality. En de virtuele werelden waarin je duikt geven de mogelijkheid om met verschillende genres te spelen.”

Dat idee van virtuele werelden waar je in en uit springt zat al sinds de jaren 80 in het cyberpunkgenre. Alleen hadden ze daar een andere naam: cyberspace. Dat was een term die sciencefictionschrijver William Gibson naar de populaire cultuur bracht in zijn roman Neuromancer uit 1984. Dat boek, in 1988 eveneens ‘vergamed’, bracht samen met Blade Runner het cyberpunk-genre helemaal aan het rollen: groezelige, grootstedelijke verhalen die een toekomst schetsen waarin onder meer multinationale bedrijven een onbehoorlijke macht over de mensheid hebben, technologie ons leven makkelijker maar onze ziel niet gelukkiger maakt, en de echte wereld en die van de computer in elkaar overlopen. Klinkt zo’n wereld vandaag een beetje bekend in de oren, in een wereld waarin we allemaal overrompeld zijn door technologie maar er ook de negatieve gevolgen van beginnen te ondervinden? De vertellers van een cyberpunkverhaal trekken dat gewoon even door, naar een niet al te verre toekomst waarin dat allemaal nog wat erger is geworden.

Gamedec is gebaseerd op een relatief recent product in dat genre: een gelijknamige romanserie van de Poolse schrijver Marcin Przybyłek, die begon in 2004 en waarvan de laatste aflevering in 2017 verscheen. “De game is vanzelfsprekend geïnspireerd door de boeken, maar we hebben een paar topics geactualiseerd”, zegt Hacura. “Thema’s zoals de identiteit die mensen zichzelf online aanmeten, en waarachter ze zich verschuilen om anderen lastig te vallen, zitten er bijvoorbeeld in, zij het een beetje uitvergroot. Dat waren dingen die nog iets minder van belang waren toen de boeken uitkwamen. We hebben ze in de game naar een wat hoger niveau getrokken, omdat ze vandaag natuurlijk wél een enorme rol spelen in de maatschappij.”

Gamedec is uit voor pc.

Bekijk ook: