COMMENTAAR. “Doodjammer dat deze heerlijke voetbalweek voor Antwerp zo moest eindigen”
Met onze excuses voor alle rood-witte fans die niet konden meereizen naar Athene, maar wat een heerlijke rood-witte week was het daar in de bakermat van de westerse beschaving. Schitterende stad, prachtig weer, superfijne sfeer en vooral veel uitgelaten supporters die eindelijk opnieuw voluit van voetbal op verplaatsing konden genieten. En dat het resultaat in extremis tegen viel in een bij momenten daverend, imposant brullend Georgios Karaiskakissstadion? Doodjammer. Oneerlijk zelfs. Maar daarom zeker ook geen schande.
Herinnert u het zich nog, vorig jaar, eind oktober? De start van de toen zestiende Europese campagne in de lange geschiedenis van Antwerp FC, in het Bulgaarse Razgrad, tegen Ludogorets. Antwerp won, het betekende de start van een erg succesvolle Europese trip, inclusief overwintering, die pas eindigde tegen de te machtige Rangers.
Maar extrasportief was die eerste wedstrijd in Bulgarije een drama, in volle coronacrisis. Geen kolkende Huvepharma Arena, geen Antwerpbestuur op de tribunes, zelfs de pers bleef thuis, amper een vijftiental fans hadden de trip toch gewaagd. En zelfs de thuisblijvers moesten in hun zetel ‘genieten’, want tot de tapkast gevulde bruisende Antwerpse of Bulgaarse cafés vol nagelbijtende en feestende fans waren verboden.
Het contrast met de start van de zeventiende Europese campagne, in en tegen Olympiacos, kon niet groter zijn. Afgelopen week was het één groot Antwerps voetbalfeest in en rond Athene annex Piraeus. Voetbalvrienden de mekaar al maanden niet meer gezien hadden, die dankzij het covid safe-ticket in alle vrijheid mekaar weer konden omhelzen, samen konden drinken, eten, zingen, dansen… Vrijheid, blijheid. En dan op matchdag ook nog eens terechtkomen in een waanzinnig sfeervolle Griekse heksenketel. Genieten, met een vette hoofdletter. Van voetbal in al zijn facetten. Al had dat gelijkspel de meer dan verdiende kers op de taart moeten zijn…
En was het de warmte? Of gewoon de opluchting na anderhalf jaar van (voornamelijk) covid-miserie? Durfden de altijd fanatieke en enthousiaste Antwerpfans zich in het verleden ook wel eens van hun minder goede kant laten zijn, in Athene zagen we daar al die dagen niets van. Het was écht één groot, mooi voetbalfeest. Fanatiek, uitgelaten, intens, maar zonder ruis.
Misschien moet alleen al daarom Ghelamco nu alles op alles zetten om in de eigen Bosuil de gloednieuwe tribune 4 zo snel mogelijk op volle capaciteit te openen. Liever vandaag nog dan morgen, mét alle noodzakelijke (veiligheids)attesten. Want na Athene volgen de komende maanden niet alleen nog twee (hopelijk even fijne) verplaatsingen naar Frankfurt en Istanboel, maar ook en vooral drie Europese thuismatchen. En die verdienen in deze bijna-post-covid-tijden een zinderende en bruisende Bosuil. En dat verdient dan weer dit Antwerp én zijn fans.
