Drie keer verkende Remco Evenepoel al het parcours van de WK-tijdrit tussen Knokke en Brugge. En telkens kwam hij tot de zelfde vaststelling: “Vlak, lang, rechtdoor en weinig bochten. Het wordt zwaar, vooral mentaal. Je kan je benen ook amper laten rusten. Het is een puur tijdritparcours, voor iemand die lang heel hard kan rijden.”

Dat kan Evenepoel natuurlijk en de derde plaats in de korte EK-tijdrit in Trento vorige week gaf vertrouwen. “Ik eindig daar zeer kort op Filippo Ganna en iets meer op Stefan Küng. Maar een langere tijdrit ligt mij toch beter. Die is minder explosief. Natuurlijk heb ik mijn gewicht niet mee tegen beren als Ganna en ook Van Aert, maar ik zal wel mijn aerodynamica uitspelen. Toch is dit een hele andere inspanning dan de tijdrit in Trento.”

Extra troef: de Vlaamse fans langs het parcours. “Ja, aan de start zal het ook de moeite zijn, het wordt belangrijk om niet te hard van stapel te lopen. In Trento heb ik mij een beetje laten vangen, ben ik iets te snel gestart. Het enthousiasme was te groot (lacht) Wat gaat dat zondag dan niet zijn? Maar het wordt belangrijk om een egale tijdrit te rijden. Toch ben ik zeker dat die thuisrace mij extra vleugels zal geven. Al is genieten tijdens een tijdrit nogal moeilijk. Het zal voor ervoor en erna zijn.”

Voor de wegrit zal Evenepoel zich uit de naad rijden voor Wout van Aert. Dus moet het voor hem zondag gebeuren. “Ik zal twee keer met dezelfde instelling aan de start staan, zal twee keer enorm gemotiveerd zijn. Zondag geef ik alles wat mogelijk is om op dat podium staan. En een week later zal ik Wout bijstaan, hopelijk tot in de finale. Je weet: als je hem afzet op het einde, dan maakt hij het af. Het is niet dat ik voor zondag extra druk voel. Natuurlijk wil ik die regenboogtrui, het is de mooiste trui die er is. Het mooiste zou zijn dat Wout en ik samen op dat podium staan, met eentje van ons op dat hoogste podium. Ik kan niet wachten tot zondag, ik sta te trappelen om er aan te beginnen.”

Al had Evenepoel vorige zondag bijna de sterrentrui te pakken na de EK-wegrit. “Dat zilver zal toch nog even op mijn maag liggen. Die trui had voor gemoedsrust gezorgd. Maar ik heb snel de knop omgedraaid. Ik weet dat de vorm goed is en hoop dat die zondag nog een beetje beter is dan vorige week. Ik heb alleen woensdag een lange training gedaan, de overige dagen volstonden ritjes van twee uur. Actief, herstellend fietsen heet dat. Om zondag dan te knallen.”