▶ Beste studentenschacht, men zal u doen bedelen, smeken, kruipen en gore bucht doen eten

Beste studentenschacht

Een mens durft in een onbewaakt moment weleens te denken dat hij alles al gehoord en gezien heeft, maar somtijds moet hij zich toch eens ferm achter de oren krabben bij het lezen van de krant. Het overkwam uw toegewijde dienaar toen ik deze week vernam dat Herman Van Goethem, rector van de universiteit Antwerpen, gaarne zou willen dat men studenten niet langer te koop aanbiedt in het kader van hun zogenaamde doop. Noemt u mij gerust een wereldvreemd uilskuiken, maar ik wist oprecht niet dat deze praktijk nog altijd gangbaar was in studentenkringen. Als u dat wel weet, dan loopt u dus bewúst het risico dat u straks verhandeld wordt als een soort slaafje, dat op afroep ter beschikking moet staan van zijn of haar eigenaar, om – ik gok nu even – te poetsen, boodschappen te doen en shotjes te trakteren. In het slechtste geval moet u zich stevig laten bepotelen en probeert de koper u tot seksuele handelingen te dwingen.

Het is nu bijna veertig jaar geleden dat ik zelf als eerstejaarsstudent pertinent weigerde om mij te laten dopen, en nog altijd kan ik er niet bij waarom u dat straks wel laat doen. Zelfs als u geen koopwaar bent, dan nog zal uw doop een vunzig vernederingsfestijn zijn. Men zal u met vuiligheid en vetzakkerij bekladden, men zal naar u roepen als was u een hond, men zal u doen bedelen en smeken en kruipen, men zal u gore bucht doen eten en ranzig spul doen drinken – en dat is dan nog een best case scenario. Als het wat tegenzit, ritst een doopmeester zijn broek open teneinde op u te urineren. En terwijl u al dit fraais ondergaat, zal men u aldoor met ‘schacht’ aanspreken – mijn brein ontploft als ik het mij inbeeld: ik ben het vredige type, maar mocht iemand mij ooit ‘schacht’ hebben genoemd, dan zou ik de betrokkene toch een hengst voor zijn kanis hebben verkocht.

Guantánamo

Ik wil maar zeggen: mocht u nu het voornemen hebben om toe te treden tot Al Qaida, en de geest alvast willen trainen voor een eventueel verblijf in Guantánamo Bay, dan zou ik nog begrijpen waarom u zich wil laten treiteren en kleineren. Ook als u elitesoldaat wil worden en voorbereid wil zijn op eventuele foltering en gevangenschap, dan zou er nog iets te zeggen zijn voor een praktijk die u blootstelt aan de grillen en frustraties van lui die toevallig wat ouder zijn dan u, en die hun gram willen halen voor de obsceniteiten die zij het eerste jaar te verduren hebben gekregen. Maar bij het begin van uw studies? Mijn hemel, hoe komt u erbij? Ik schrijf u deze brief om u met nadruk te vragen niet te willen ingaan op het nakende verzoek tot deelname aan het doopritueel. Het moet ooit ophouden, en een beter tijdstip dan nu komt niet meer voorbij. U bent een schakeltje in een veel te lange ketting van barbaarse onbeschaafdheid. Breek die ketting. Doe het voor Sanda Dia, die een turboversie van de studentendoop met zijn leven betaalde.

Jazeker, ik leg de link. Zelfs de braafste, saaiste, sufste doop is inherent problematisch. Tussen de horror die Sanda Dia onderging en de doop die u zult ondergaan – als u mijn advies in de wind slaat – bestaat geen fundamenteel, maar slechts een gradueel verschil. In essentie gaat het om hetzelfde, alleen de uitvoering en het niveau van extremisme en wansmakelijkheid verschillen. De kern is dezelfde: Sanda Dia wilde erbij horen en moest daarvoor vernederd worden. Dat wilt u ook. Dat lees ik nu toch al een paar dagen in alle kranten: dat zo’n doop een ‘initiatieritus’ is die een ‘groepsgevoel’ creëert. Waanzinnig. Als u bevuild, bespot en misbruikt dient te worden om een groepsgevoel te ervaren, dan heeft men u iets wijsgemaakt – terzijde: de Nederlandse historicus Piet Emmer beweert zelfs dat hun brandmerk zwarte slaven het gevoel gaf dat ze ergens bijhoorden.

Tapdansclub

Nieuwsflash. Als u ergens wil bijhoren, dan zijn er altijd de tapdansclub, het kerkkoor, de politieke partij of de Chiro. Naar de universiteit ga je zeker niet om ergens bij te horen, wel zeer integendeel: naar de universiteit ga je om onafhankelijk, zelfstandig, kritisch te worden. Aan de universiteit word je – als het goed is – eindelijk een INDIVIDU. Iemand die niet meer zomaar alles gelooft, die voor zichzelf durft op te komen en zich de gave des onderscheids eigen maakt teneinde het verschil te zien tussen kennis en quatsch.

Op uw schouders rust een zware taak. Dit primitieve, tribale gebruik stopt hier. U moet duidelijk maken dat u helemaal geen schacht wil zijn. Een van de lessen die het leven ons te bieden heeft – onder meer met het oog op het voorkomen van nieuwe genocides – is: leren om ‘neen’ zeggen. ‘Nee, ik collaboreer niet met de Duitsers.’ ‘Nee, ik ga niet mee op razzia om de treinen te vullen.’ ‘Nee, ik doe niet mee aan pestpartijen.’ Welnu, een mooi begin is: ‘Nee, ik laat mij niet door u dopen.’ Wij leven in het tijdperk van de hashtags die viraal gaan. Na #MeToo en #BlackLivesMatter is het hoog tijd voor #SloopDeDoop.

Laat u niet manipuleren!

Joël De Ceulaer, senior writer