Clifton Proeger (43) werd op zaterdag 11 september op de spoedafdeling van het Academisch Ziekenhuis in de Surinaamse hoofdstad Paramaribo opgenomen, waar hij op familiebezoek was. Amper twintig minuten later was hij overleden. Omdat het vermoeden bestond dat de man gestorven was aan de gevolgen van een Covid-19-besmetting, werd zijn lichaam in beslag genomen.

Een inwendig onderzoek wees uit dat Proeger overleden was aan een overdosis cocaïne. “Bij de autopsie werden in zijn maag 21 bolletjes cocaïne teruggevonden, waarvan eentje was opengesprongen.”

De gemeente Schilde haalde het digitaal rouwregister dat begin deze week geopend werd ter nagedachtenis inmiddels weer offline. Deels omdat mensen er een hoop bagger op hadden gepost nadat bekend was geraakt dat hij niet aan Covid-19 maar aan een opengesprongen cocaïnebolletje overleden was. “Het kan niet zijn dat iets dat bedoeld is om steunbetuigingen op te zetten misbruikt wordt”, zegt burgemeester Dirk Bauwens (N-VA). “Als werkgever hebben wij nog geen enkel officieel bericht over zijn doodsoorzaak ontvangen.”

Er werd gisteren al rondgebazuind dat de gemeente haar rouwkrans zou terugtrekken. “Dat klopt zeker niet”, zegt burgemeester Bauwens, die zich verder onthoudt van commentaar en hoopt op sereniteit.

Hoe genadeloos de reacties op sociale media ook zijn, in de hoofdwinkelstraat van Schilde, de Turnhoutsebaan, waar Clifton woonde en werkte, klonk vrijdag alleen maar lof over de straatveger. De gemeentearbeider was blijkbaar een zoetekauw. “Er is een periode geweest dat hij hier elke dag ’s middags voor een bedrag van vijf euro pralines kwam kopen”, vertelt de winkeldame in de Leonidaswinkel. “Hij koos altijd dezelfde: de bekende witte gevulde pralines met een noot in. Tot hij het precies zelf welletjes vond. De laatste tijd kwam hij minder. Hij was ook supertrots op het karretje met soort stofzuiger dat hij van de gemeente gekregen had.”

Clifton Proeger woonde op de Turnhoutsebaan in een van de appartementen boven de kleermaker, naast de nachtwinkel. De Indische uitbaatster was vrijdag nog niet op de hoogte en reageerde geschrokken. “We hadden het er deze week nog over dat we hem al een tijdje niet meer gezien hadden”, vertelt het dochtertje.

“Een spijtige zaak”, zo reageert Peter Sentobin van het koffiehuis De Drij Lindekens, aan de overzijde van het appartement waar Clifton woonde. “Wie zegt dat hij niet gedwongen is geweest om die bolletjes te slikken? Niemand weet wat er precies gebeurd is. Zo kennen wij hem in elk geval niet. Hij was een sympathieke gast, heel plichtbewust. Hij is hier ooit eens komen vragen of hij hier ’s avonds kon komen afwassen om iets bij te verdienen. Maar dat is er uiteindelijk niet meer van gekomen.”

Een caféganger was hij niet in Schilde. “Hij is hier nooit iets komen drinken, maar we kennen hem natuurlijk wel allemaal”, klinkt het in café Schil Dorp. “De Turnhoutsebaan proper houden was een erezaak voor hem.” Cafégast Robert Croissy (78) zegt dat hij deze week toevallig nog aan zijn vrouw heeft gevraagd waar de straatveger zou zitten. “We hadden hem al een tijd niet gezien. Het is spijtig”, zegt Robert. “Zonder afbreuk te doen aan de inzet van de andere gemeentearbeiders: ik denk dat het de hardste werker van Schilde was. Hij was echt fanatiek. Die jongen was niet alleen met die stofzuiger bezig, maar als hij ergens een spriet onkruid tussen een stoeptegel zag staan trok hij die ook nog uit. Ik heb hem zelf ooit enkele rokers op straat zien terechtwijzen omdat ze een peuk hadden laten vallen. Daar was toen zelfs een discussie ontstaan. Wie gaat nu de Turnhoutsebaan vegen?”

Over de racistische reacties is Robert kort. “Ik ben zelf een uit Normandië afkomstige Fransman, al woon ik al decennia hier. Maar ik heb ook altijd een iets getaandere huid gehad dan de rest. Zelfs ik kreeg vroeger op school al met racisme te maken. Ik heb respect voor iedereen die zo hard werkt als hij heeft gedaan.”